De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. Sanne zag de koningin, en dacht aan de guillotines die nog niet onder het stof vandaan zullen komen.
“Ik treed dan ook niet terug omdat het ambt mij te zwaar zou vallen, maar vanuit de overtuiging dat de verantwoordelijkheid voor ons land nu in handen van een nieuwe generatie moet liggen...” zei Beatrix vanavond in haar toespraak, en even stelde ik me voor dat ze verder zou gaan met “... een generatie die niet op basis van geboorte de beschikking krijgt over het ambt van staatshoofd, daarnaast een totaal ondoorzichtige invloed uitoefent op de regering van ons land, en het regelmatig presteert om in de meest gênante schandalen verzeild te raken. Wij vinden dit een achterhaald systeem en heffen de monarchie derhalve op. Bedankt voor uw gulle giften.”
Maar nee. Willem-Alexander en Máxima “zullen ons land met toewijding dienen”, aldus Beatrix, “en met al hun talenten een eigen invulling geven aan het koningschap.” Ze klonk als een moeder die gewend is de totaal mislukte knutselwerkjes van haar kind met een soort werktuigelijk enthousiasme te bewonderen (“Kijk eens hoe netjes hij die macaroni erop heeft gelijmd!”).
De stijl van Beatrix doet denken aan die van haar grootmoeder, koningin Wilhelmina: onkreukbaar, streng en helaas niet zo modebewust. Willem-Alexander lijkt vermoedelijk meer op Wilhelmina’s echtgenoot prins Hendrik, over wie Cees Fasseur schreef: “Het spelen van patience en het leggen van legpuzzels vormden zijn favoriete tijdsbesteding.” Met de immens populaire Máxima aan zijn zijde zullen de guillotines voorlopig niet tevoorschijn worden gehaald, maar of koning Willem-Alexander een even vlekkeloze regeerperiode als zijn moeder zal hebben, waag ik - wie zonder zonde is werpe de eerste toiletpot - te betwijfelen.
Nieuws in Beeld
Illustratie: Gemma Pauwels