De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De vriend van Trudy kan zich goed opwinden over de grote thema's in het leven. Zijzelf ligt eerder wakker van een eenzaam oud vrouwtje of een kippenstal die afbrandt. Lees meer

Als tiener reed Trudy met haar zus vol bewondering langs de Eiffeltoren, achterin de auto bij hun ouders. Haar vader wilde niet stoppen. Afgelopen weekend waren de zussen weer in Parijs. Lees meer

Trudy was haar gevoel kwijt en ging daarom naar neuropsycholoog Marcel. Zijn eerste vraag was wat ze precies onder gevoel verstond. Lees meer

Trudy's ouders hadden geen vrienden, maar kennissen. Problemen hield je binnendeurs of deelde je hoogstens met familie. Maar midden jaren tachtig had iedere zelfrespecterende vrouw een groep vriendinnen, bijvoorbeeld voor als haar huwelijk strandde. Lees meer

In moderne tuinen is er weinig meer te wroeten, ziet Trudy. Dat is in haar eigen tuin wel anders. En daarvoor was er al genoeg te graven, in haar eigen binnenste. Lees meer

Trudy zat twee dagen achter elkaar met de dood in een kamer. De eerste dag hield ze een hand vast, zette ze het raam open, pelde sinaasappels. De tweede dag sprak ze over crèmes tegen het verval. Lees meer

Trudy is al enige tijd met pensioen en krijgt nog steeds de vraag wat ze nou de hele dag doet. Spoiler alert: helemaal niets! Lees meer

Trudy las in de krant een interview met psychiater Dirk de Wachter, over steun geven aan iemand die het moeilijk heeft. Daarna trof ze precies zo iemand, die lawaai zat te maken in de bioscoop. Lees meer

Ooit stond Trudy tussen de meisjes die brieven, bloemen, en zakdoekjes naar zanger Adamo gooiden. Nu zag ze haar held, inmiddels 75, weer terug. Lees meer

"Zou de marktwerking haar langste tijd gehad hebben? Ik mag het hopen." Lees meer

Toen Trudy acht was reed er, vlakbij school, een tandarts met zijn vrouw in de gracht. Het was het begin van een lange reeks angsten die, samen met haar, ouder werden. Lees meer

‘Per slot van rekening zijn de mensen ervoor geschapen.’ Lees meer

Trudy was haar hele leven een fervent sporthater. Maar sinds een jaar of tien, vijftien verkeert het hele westelijk halfrond in een beweeg-of-ik-schietcultuur. Dus ook zij moet eraan geloven. Lees meer

Als er vroeger bij Trudy iets te vieren viel, was het feest niet compleet zonder oom Guus. Mede daarom wil ze nu het liefst ieder verweesd medemens aan haar borst drukken tijdens feestdagen. Lees meer

"En ineens overviel het me, vanuit het niets: een verstikkende, peilloze angst, alsof ik ergens heel erg van geschrokken was." Lees meer

Trudy is met haar vriend op een borrel van zijn dochter. Ze vieren dat de dochter in een nieuw, negentiende eeuws appartement is getrokken met haar partner. Trudy zat ooit in dezelfde situatie. Lees meer

Trudy maakte al eerder een periode van huizenkrapte mee, maar die bracht haar vooral iets moois: tante Joek, die in de grote voorkamer op de bovenverdieping woonde. Lees meer

In de jaren 60 was hofmakerij overzichtelijk: hij belde aan, hij belde op of hij schreef een brief. In de jaren 80 moest ze opnieuw de huwelijksmarkt op; de contactadvertentie had zijn intrede gedaan. Vijf jaar geleden kwam online daten. Lees meer