In een tijd waarin veel mensen nauwelijks ruimte in hun agenda hebben om hun beste, laat staan ál hun vrienden te zien, lijkt het misschien een raar idee om een zeldzame vrije avond op te offeren om er alleen op uit te gaan. Als er nog minstens acht onbeantwoorde WhatsApp-berichten op je wachten van mensen die je aandacht verschuldigd bent, en je je vrije avonden ook nodig hebt om bij te komen op de bank en een of andere serie te bingewatchen… dan ga je toch niet alleen naar het theater?
Of misschien toch wel? Alleen uitgaan mag dan voor velen eng, nutteloos of ongezellig lijken, eigenlijk is het, zou ik zeggen, een belangrijk ingrediënt van een gelukkig en ontwikkeld leven.
Ten eerste biedt alleen op stap gaan je de mogelijkheid nieuwe mensen te spreken. Wie met bekenden uitgaat, praat hoofdzakelijk met elkaar over hoe de film, het debat of het eten was. Je bespreekt de avond dan met een persoon die je al op een ander moment hebt geselecteerd en interessant/lief/grappig hebt bevonden. Van de rest van het publiek krijg je vaak maar weinig mee. Zo breek je nooit uit je eigen bubbel en blijf je jaren met dezelfde vrienden dezelfde soort gesprekken voeren. Met een vreemde een voorstelling of debat bespreken vergt wat oefening in initiatief nemen, maar ik beloof je dat dat snel went, en steeds minder spannend is. Er kunnen hele leuke ontmoetingen uit voortkomen die je anders nooit zou hebben gehad.
Ten tweede biedt alleen op stap gaan je de mogelijkheid je eigen gedachten wat beter te horen. Waar je in gezelschap van iemand anders je ideeën meestal meteen uitspreekt, krijgen die wanneer je alleen bent de kans om te rijpen, sudderen of ontwikkelen. Niet met inmenging van een hele andere set hersens en ervaringen, maar slechts op basis van die van jezelf. Je zal ervan versteld staan hoe diepzinnig je eigenlijk bent als je de kans krijgt.
Ten derde biedt alleen op stap gaan je de gelegenheid je eigen beste vriend(in) te worden. Dit is een status of vaardigheid waar je voor altijd wat aan zal hebben. Waar we voor onze goede vrienden vaak het beste uit de kast halen (compassie, energie, humor), zijn we voor onszelf vaak chagrijnig, hard oordelend en mokkend gezelschap van een soort waar we onze vrienden voor zouden afschermen. Met jezelf op stap gaan geeft je met een beetje oefening de gelegenheid het beste voor jezelf uit de kast te trekken. Ben je sip? Wees de steunende gezel die je troost en probeert op te vrolijken. Heb je zin in avontuur? Wees de opzwepende gezel die het gekste in je naar boven haalt. Leer je eigen beste vriend(in) te worden en je hebt diegene altijd bij je.
Dus de volgende keer als je een vrije avond hebt: negeer je telefoon, trek de deur achter je dicht en neem jezelf mee uit. Jij en je gezel zullen er geen spijt van krijgen.
Naomí Combrink (@naominarrates) is literatuur- en cultuurwetenschapper, gespecialiseerd in narratieve en kritische theorie. Tegenwoordig houdt ze zich vooral bezig met feministische zaken als emotional labour, representatie en #metoo.
Ka-Tjun Hau is beeldredacteur bij Hard//hoofd, fotograaf en kunstscout.