Asset 14

Koester je relikwieën

Tip: Koester je relikwieën

Op het dressoir in mijn kamer liggen twee fotoalbums. Een met een omslag van lichtbruin leer, dat ruw aanvoelt als je er met je vingers over strijkt en dat hier en daar verkleurd is door vocht en zon. Het leer van het andere album is glad en felrood, met figuurtjes die er in reliëf in gedrukt zijn. De albums hebben precies hetzelfde formaat en zijn beide bijna voor de helft volgeplakt met foto’s. De rest van de pagina’s is leeg. Ik kreeg ze allebei van een geliefde en ze leggen elk getuigenis af van een relatie. Een die negen jaar heeft geduurd, en een van een jaar.

Iedereen heeft ze, die resten van oude relaties, relikwieën van het leven dat je ooit samen met iemand deelde. In een liefde die zich ontvouwt zijn het de ankerpunten, de tastbare bewijzen van het luchtkasteel dat je samen bouwt. Zo is er naast de fotoalbums de ring die ik vorig jaar van mijn toenmalige geliefde kreeg, die precies de juiste kleur goud heeft voor mijn huid. Er is de lamp die hij voor me kocht op de laatste dag dat we gelukkig waren. En er is de plant die ik met mijn eerdere geliefde kocht voor in het huis waarin we samen zouden wonen, wat er nooit kwam. Zijn overhemd, dat ik van hem kreeg omdat we het er allebei over eens waren dat het mij zoveel beter stond dan hem.

Wat moet je als niet-puberaal persoon met de spullen die overblijven als een liefde ophoudt?

Toen ik vijftien was en het uitmaakte met mijn eerste vriendje was het simpel. Ik nam een kartonnen doos, verzamelde daarin alle potsierlijke porseleinen elfenbeeldjes, alle oorbellen, armbandjes, briefjes en kaartjes die ik van hem had gekregen of die me aan hem deden denken, en gooide ze in de ondergrondse vuilcontainer. Plof, weg. Resten uitgewist, om met een schone lei te kunnen beginnen.

Maar wat moet je als niet-puberaal persoon met de spullen die overblijven als een liefde ophoudt? Toen ik onlangs voor de tweede keer in mijn relatief volwassen leven die vraag moest stellen, moest ik in eerste instantie concluderen dat ik er nog steeds geen antwoord op wist. Het advies van zelfhulpboeken en internetpsychologen (ja, je moet toch wat) is nog steeds om te streven naar dat witte blad, om je te ontdoen van de herinneringen en de emotionele ballast van een gestrande relatie. Maar ik merkte ik dat ik het moeilijk vond om afstand van die spullen te doen, omdat het voelde alsof ik daarmee ook een deel van mijn leven weg moest gooien.

Toen ik dit onlangs uitlegde aan een vriendin vertelde zij over een term die ze tijdens haar studie architectuur had geleerd: palimpsest. Oorspronkelijk verwijst het begrip naar gebruikt perkament dat opnieuw beschreven wordt, waarop de resten van het oudere handschrift nog doorschemeren. In de architectuur heeft de term te maken met het gegeven dat je als architect voort moet bouwen op een wereld die al grotendeels bebouwd is. Gebouwen krijgen nieuwe bestemmingen, en bepaalde elementen die bij de oude functie van het gebouw hoorden, worden daarin meegenomen en krijgen een nieuwe betekenis. In een oude kerk die wordt omgebouwd tot debatcentrum herinnert het spreekgestoelte nog aan de oude functie, bijvoorbeeld. Die palimpsesten, zo vinden sommige architecten, hoef je niet weg te moffelen. Het mooie van de resten is juist de manier waarop oude en nieuwe betekenissen overlappen en herinneren aan de verbinding tussen heden en verleden, de continuïteit, maar ook de discontinuïteit daarvan.

Met de relikwieën van vroegere relaties werkt het ook zo, denk ik: ze hebben hun oude functie verloren, maar je hoeft geen gaten te creëren door ze uit je leven te slopen, want ze horen bij jouw bouwwerk, dat een geschiedenis heeft, en waar ook ruimte is voor nieuwe betekenissen. Mijn tip dus, voor iedereen die zich afvraagt wat te doen met de materiële resten van een liefdesrelatie: gooi ze niet weg, maar koester ze, als herinnering aan wat er was en als bewijs voor het feit dat jij, net als een bouwwerk, nooit ‘af’ bent, net zomin als je ooit weer een wit vel kunt worden.

Mail

Sarah van Binsbergen is Hard//hoofdredacteur, antropoloog, journalist. // sarah@hardhoofd.com

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen