Asset 14

Schijnheilig ijsje

Berouwvol leven

‘In totaal zijn door alle Groningse bevingen van de afgelopen jaren nog altijd ruim 17 duizend schademeldingen niet afgehandeld’, lees ik in de Volkskrant. Ik zit op mijn balkon, het is zomerweer, de achterbuurman is aan het gewichtheffen op zijn dakterras. Allejezus, denk ik, zeventienduizend meldingen, zeventienduizend scheuren en verzakkingen en krakende binten. Zeventienduizend keer iemand met rotzooi, en niemand die zegt: kut voor je, gaan we nu oplossen.

Ik besluit mijn vader te bellen. Hij heeft jaren als veiligheidsinspecteur bij de NAM gewerkt (je zou kunnen zeggen dat mijn halve studie is betaald met Shellgeld, en dat ik dus niet met schone handen mijn geesteswetenschapvakken heb gevolgd), maar over de bevingen hoor ik hem nooit.
‘Pap,’ zeg ik. ‘Hoe zit dat nou. Al dat gedoe in Groningen. Moeten we niet wat doen?’
‘Haha ja,’ zegt hij. ‘Ik zit in een appgroepje met allemaal andere gepensioneerde collega’s. Weet je hoe die groep heet? Slagveld Slochteren, hahaha.’
‘Dit is niet grappig hè?’
‘Nee, ik weet het.’
‘Ik ben serieus.’
‘Ja, ik weet het. Boeven zijn het daar.’
‘Voel jij je niet schuldig?’

Schuld is voor mij een belangrijk thema. Dagelijks voel ik me schuldig, bijvoorbeeld omdat ik een vriendin niet op tijd terug-app of omdat ik niet meedoe aan politieke discussies op Twitter. Ik herinner me dat een jongen met wie ik verkering had eens niet lekker in zijn vel zat. Ik kon hem niet helpen en daar voelde ik me zo schuldig over, dat ik daardoor zelf óók niet meer lekker in mijn vel zat. ‘Dit werkt dus niet,’ riep hij wanhopig. ‘Nu ben ik jou aan het troosten in plaats van jij mij!’
Maar de grootste schuld die ik voel gaat over mijn profiterende houding in het leven. ‘De Groningse huizen barsten uit hun voegen,’ zeg ik tegen mijn vader, ‘en ondertussen huppelen wij vrolijk over de bloeiende velden?’
‘Natuurlijk voelen we ons schuldig,’ zegt papa. ‘Maar ik ben er al een tijdje weg, hè? De volgende generatie is aan de beurt.’

De achterbuurman is inmiddels aan push-ups begonnen. Ik wrijf over mijn buik, een randje vet puilt over mijn broekriem, ik denk aan alle work-outs die ik niet doe. ‘Lekker makkelijk hoor,’ zeg ik. ‘Precies voordat de boel begon te scheuren ben jij ertussenuit geknepen. Heel slim.’
‘Zeg tante tutta, doe dit eens niet. Die gaskraan moet dicht, je wéét dat ik dat vind, toch?’

De Deense filosoof Søren Kierkegaard meent dat je je schuldgevoel niet op kunt lossen met activisme. Ja, de mens is in de kern schuldig, maar niet op grond van zijn handelen. De mens is schuldig omdat hij tekortschiet op grond van zijn wezen. Geen vuist in de lucht, zegt hij, maar een berouwvol leven is de enige optie. Hoewel ik die opvatting begrijp in de geest van zijn tijd en religie, vind ik het een slap vaatdoekje. En mijn vader vind ik ook een slap vaatdoekje.

‘Iets vinden is natuurlijk niet genoeg hè pap?’, zeg ik. ‘Hoe voelen de collega’s in je appgroep zich? Liggen zij ook wakker van die zeventienduizend onbehandelde meldingen? Of zijn ze te druk met het poetsen van hun golfballen?’
Mijn vader lacht kort, is even stil en zegt dan dat hij moet ophangen. De buurman is inmiddels aan lunges begonnen en kijkt me stralend aan. Als hij ziet dat ik hem beloer, steekt hij zijn hand omhoog, maar met lunges zijn de Groningers ook niet geholpen, dus ik zwaai niet terug. Daar voel ik me tien seconden later alweer schuldig over.

Die avond haal ik een ijsje en wandel ik door het park naast mijn huis. Mensen ruimen barbecueresten op, honden rennen onvermoeibaar rondjes om zichzelf. Ik voel me een slecht mens. Ik verwijt de buurman zijn sportiviteit en mijn vader zijn gebrek aan activisme. En ondertussen eet ik ijs en ben ik blij dat ik niet in Groningen woon en dankzij Shell geen hoge studieschuld heb.
‘Pap,’ app ik. ‘Sorry. Jij en je golfballen kunnen er natuurlijk niets aan doen. Kusjes van je schijnheilige dochter.’
Direct appt hij terug. ‘Iduna, ik golf niet zoals je weet. Voor de rest heb je gelijk. Slagveld Slochteren gaat binnenkort vergaderen. Liefs van je hypocriete vader.’

Mail

Iduna Paalman (1991) is Hard//hoofdcolumnist. Haar poëzie en korte verhalen verschenen o.a. in De Gids, Revisor, Het Liegend Konijn en NRC Handelsblad. Ook schrijft ze voor het toneel en werkt ze als docent. In 2016 won ze de Grote Lowlands Schrijfwedstrijd. Bij uitgeverij Querido werkt ze aan haar poëziedebuut. // iduna@hardhoofd.com

Debora Westra is freelance illustrator, onderwijzer en organiseert kunstprojecten op het asielzoekerscentrum Ter Apel.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen