Illustratie: Ines Cuesta
in dit uur
wij zijn stom wij zijn met velen wij staan opgesteld in onze levens
en voeren uit wat staat neergeschreven in ons DNA wij weten niet waarom
wij wandelen naar scholen kerken kantoorgebouwen wij rijden op wielen
over wegen naar ontmoetingsplekken om te spreken over onze zwakten en herkauwen huis aan huis voor een blauwoplichtend scherm ons droge maal
maar dan
midden in die repetitie midden in de tijd vallen wij terug in onze lijven
sperren ogen spitsen oren op de onderarm ontwaken haartjes om een trillen
dat zacht begint hierbinnen een trillen aan te horen en in dat trillende crescendo in dat wereldwijd alarm begrijpen wij ineens weer wie en wat wij zijn waarom
en als bij donderslag in een schoon synchroon reflex
strekken onze armen zich en grijpen vingers wat zij vinden vast
zij vinden handen strak houden zij de handen die zij vinden vast en armen aangespannen
wat staan wij hier te hebben en te houden?
lachen wij verwonderd dwaas verrast
want zo omklemmen wij -terstond een wereldvolk lijf aan lijf de trillende wond
en vormen wij een tegendruk bedwingen we dat schudden het naderende vuur
het openscheuren van de grond
spieren trillen handen glijden knieën kraken en de wangen liggen plat
nu op de aarde schaven hard nu langs de aarde branden zich maar houden stand
zo zijn wij 1 geworden in dit uur zo staan we opgesteld in onze levens onverzettelijk als 1 man
