er moet aangekondigd worden
doe maar hard voor mijn part
met een blaasinstrument -zeg een misthoorn
dat dit gedicht gaat over een meisje
met een vissige huid
een meisje met bolle ogen
een dierlijk laissez faire
dat aankondigen heeft te maken met de transparantie
de doorschijnendheid van wat hier staat
alleen als er helderheid bestaat
over de constructie kunnen we haar vertrouwen
alleen als je door het meisje heen kunt kijken
kun je vertrouwen op de wiegende waterwerkelijkheid
van deze fictie
want nu komt het
dwars door het lucide vissenmeisje
met de waaiende waterharen
dat langsdeint
op de brug over de amstel in de utrechtsestraat
een krant in haar armen
en zeeanemonen in glanzend knisperplastic
waar de jagende witte wolken uit terugkaatsen
dwars door dat beeld
recht op ons af
duikt een zeemeeuw op
loodrecht uit de horizon
een zeemeeuw
ja vleugelslaggewijs
vanuit een duikvlucht
door haar vissengezicht
-dat als een school haring uiteenstuift
en wijd openbreekt in een glimlach
een zeemeeuw
kan het vissenmeisje veilig gevat in de vaalgele poten van de zeemeeuw
over water naar haar zeehuis worden gedragen?
dit gedicht wil tegen het einde
heel behoedzaam formuleren
dat het zo goed als mogelijk is
Illustratie: Wouter van der Vegt
