Foto: Steve Savage Steve Savage, een singer-songwriter uit Amerika, klimt graag op stoelen om zijn woord te laten klinken." /> Foto: Steve Savage Steve Savage, een singer-songwriter uit Amerika, klimt graag op stoelen om zijn woord te laten klinken." />
Asset 14

Steve Savage

Steve Savage is een singer-songwriter uit Amerika. Nashville om precies te zijn. Momenteel tourt hij door Europa voor de release van zijn nieuwe album: Savage (Dying Giraffe Recordings, 2010). Anne sprak met hem.

Foto: Steve Savage

Steve Savage - Sunshine (Savage, 2010) by hard//hoofd

Steve Savage (1979) is een geboren predikant, maar niet zo’n zelfingenomen exemplaar dat je het liefst meteen voor zijn bek zou slaan. Steve Savage is zo oprecht dat het bijna pijn doet. Hij brengt zijn gedachten met een snelheid en natuurlijke charme, wat maakte dat ik moeite had om de structuur van een interview aan te houden. Na twee praatsessies en een slaappartijtje van Steve en zijn drummer Guy Lemon op de vloer van mijn appartement (gitarist Feelix Artmann sliep liever in zijn bus) had ik toch genoeg indrukken opgedaan om een stukje over hem te schrijven.

Wat predikt hij dan? En waarom? Dat al zijn goede, maar ook enigszins normatieve bedoelingen en verwachtingen bij mij toch in goede aarde vielen komt waarschijnlijk door zijn energieke verschijning, maar ook doordat zijn meningen weliswaar uitgesproken, maar nooit echt dwingend zijn. Steve gelooft in muziek als geneesmiddel. En hij gelooft in liefde, echte, ouderwetse liefde, al is hij wat dat betreft ook wel een beetje teleurgesteld. Vooral gelooft hij in zichzelf als muzikant, en biedt deze visie in zijn muziek en podiumpersoonlijkheid aan anderen aan.

Zijn redenen om muziek te maken zijn nogal duidelijk en hij valt meteen met de deur in huis: ‘Ik zie muziek als een niet-bedreigende vorm om de wereld iets te vertellen. Communicatie van pure, rauwe emotie en expressie. Ik zie de dingen die ik meemaak als lessen en zet die om in muziek.’

Wat bedoel je met “niet-bedreigend”?
‘Niemand mag meer iets absoluuts voelen in deze tijd, want dan sta je tegenover iemand anders. Het is een taboe geworden om in iets te geloven of iets te vertellen. Bij muziek accepteren mensen je standpunt eerder. Het is minder bedreigend. Je moet de mensen in jouw wereld willen binnenlaten. Ze moeten je huis binnenlopen alsof ze er eigenlijk al die tijd al waren. Dat is het ultieme doel, dat is expressie.’

Er zit dus een bedoeling in muziek?
The purpose of music is healing. Ik schrijf bijna altijd om mezelf en daardoor ook andere mensen te helen. Ik zou ergens in een gekkenhuis in een dwangbuis zitten als ik deze vorm van zelfmedicatie niet had. Als ik rondom anderen ben voel ik hun spirit. Ik voel hele diepe pijn, in de diepte van mijn ziel. Als ik er niets aan kan doen om dat goed te maken, word ik gek. Ik heb dan geen andere keuze dan naar huis gaan om dat liedje te schrijven.’

Hoe doe je iets met die pijn, die indrukken die je van anderen en jezelf binnenkrijgt?
‘Ik probeer meestal ergens achter te komen. Ik zie mezelf heus niet als een helende godheid. Maar ik heb wel een gave. Zoals vele anderen ook gaven hebben. De mijne is muziek maken en emoties delen. Als je liedjes schrijft en mensen persoonlijk raakt, dan gebeurt er iets bijzonders. Het gaat verder dan menselijke interactie. Het doet ons beseffen dat we niet alleen vlees en bloed zijn.’

Voor een meisje met een verstoord zelfbeeld en een vader die zelfmoord pleegde schreef Steve het liedje No Mistake. Met de regel ‘you’re no mistake, you're made by the grace of love’ wilde hij haar visie veranderen. Maar, zo zegt hij, juist als je een liedje echt voor een ander schrijft is de kans groot dat er uiteindelijk een groter publiek aan kan relateren. 'Je begint meer mensen te raken, ook al was het in eerste instantie maar voor één persoon geschreven.’

Naast deze nogal serieuze ideeën en ambities is je muziek verrassend laid back.
I don’t wanna push people towards the darkness. Ik wil mensen niet doelloos zien ronddolen. Ik ben gek op Radiohead, maar zij maken het mensen wel moeilijk. Er zit een vorm van verlorenheid in, een leegheid. Een woordelijk landschap waar je lekker op kan drijven, maar uiteindelijk drijf je in het niets. Ik wil mensen antwoorden geven met mijn muziek. Misschien zijn mijn antwoorden niet altijd de juiste, maar dat kunnen ze dan voor zichzelf uitproberen. Anders kunnen ze het laten zitten. Waarschijnlijk spreek ik dit soms wel tegen met mijn liedjes; sommigen zijn wel donker.’

In het nummer Hurts to let you go komt je donkere kant tot uiting in de regelEverybody wants forever, but nobody wants to spend the time’ (Savage, 2010) Is dit het onderwerp dat je het meest raakt?
‘Als het soort schrijver dat ik ben, kom ik daar wel vaak bij terecht. Mijn leven is veranderd door liefde, ik ben verlost door de liefde. Ik ben er heel erg slecht in, maar in ieder geval weet ik hoe lief te hebben. Ik heb ervan geproefd, het zit in mijn hart en ziel. Daar ben ik zeker genoeg over.’

De muziekstijl die Steve speelt is niet bijzonder complex. De teksten zijn direct en zeggen wat ze willen zeggen zonder omweg. Wel is het duidelijk de muziek van een vakman. Steve is een echte muzikant. In zijn muziek zit een constante en schijnbaar moeiteloze energie die ook de muziek van bijvoorbeeld Jack Johnson groot maakte.

‘Het maakt me niet uit als mensen me met hem vergelijken. Ik heb vijf jaar in Hawaï gewoond [Jack Johnson groeide tevens op in Hawaï - ARRDC] -  van mijn twaalfde tot mijn zeventiende. Dat waren vormende jaren. In mijn eerste bandexperiment speelde ik ukelele. Ik wil niet op hem lijken en vind niet dat ik als hem klink. Maar toch begrijp ik het wanneer mensen de associatie maken. Mijn jeugdhelden waren Nat King Cole, Duke Ellington. Mijn oma, die een tijdje in de showbizz danste, zette hun platen voor mij op. Maar ook The Eagles waren een belangrijke band voor mij. Rock en roll, jazz, soul. Ik ben een soulzanger die akoestische liedjes zingt. Folkliedjes. Rond mijn tiende leerde ik gitaar spelen van iemand die mij begeleidde in een sociaal project. Mijn vader zat vaak in de gevangenis, hij was verslaafd aan drugs en alcohol. Dave, die bij mij langskwam voor een ‘big brother’ project speelde gitaar met mij en wist hoe graag ik er zelf een wilde hebben. Toen hij niet meer bij mij langs kon komen gaf hij mij zijn gitaar. Dat moment zal ik nooit vergeten. Als hij mij die gitaar niet gegeven had zou ik hier nooit hebben gezeten. Niet vanwege muziek tenminste.’

Steve Savage - That's Love (Savage, 2010) by hard//hoofd

Je schijnt echt een podiumbeest te zijn.
‘Als ik op het podium sta, houd ik mezelf steeds voor dat ik daar niet alleen voor mezelf sta. Er zijn mensen in een trein of een bus gestapt, of op een fiets, ze hebben een reis gemaakt om naar die plek te komen, om iets met mij te delen. Dat mag ik niet vergeten. Ik ben bewust op een podium.’

En als het ze niet interesseert?
‘Dan wordt het leuk, want dan ga ik met ze spelen. Dan ga ik entertainen, aandacht vragen. Op een stoel klimmen, naar de mensen toe lopen, ik focus me dan op hen. Als niemand bij het eerste liedje wil klappen, doen ze dat bij het laatste wel. Het is een leuk spelletje, een andere manier om een concert te ervaren.’

---

Wil je deze moderne predikant samen met percussionist Guy Lemon en gitarist Mrfeelix Artman in actie zien? Het kan nog:

Live optreden: 27 september in cafe Dwaze Zaken om 21:00, locatie: Prins Hendrikkade 50, Amsterdam

Radio optredens: 23 september bij de VPRO op radio 1 om14:30, 26 september bij RadioV om 19:00, 27 september bij KX radio om 21:00, 1 oktober bij Radio Omroep Fryslan om 12:30.

Voor meer speeldata en info: www.myspace.com/stevesavagemusik

Mail

Anne Roos Rosa de Carvalho

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen