Illustratie: Tejo Verstappen

'Hier leeft hij voor. Al jaren. Een paar seconden, eens in de zoveel weken.'" />

Illustratie: Tejo Verstappen

'Hier leeft hij voor. Al jaren. Een paar seconden, eens in de zoveel weken.'" />
Asset 14

Het licht

Een nieuwe aflevering van het samenwerkingsverband tussen hard//hoofd en schrijverscollectief De Jagers. Elke twee weken laten deze jonge dichters en prozaïsten zich inspireren door het thema 'beginnen', met ditmaal een verhaal van Sterre van Rossem.

Het licht

Het licht danst door de kamer en ik moet nu maar eens een keuze maken. Ik vind het lastig uit te leggen waar ik ben. Het lijkt op een huis, maar er is geen buiten. Ik zit in een soort doorsluisruimte. Soms verdwalen er mensen, dan zie ik ze langsgaan, dan lopen ze door de deuren in mijn kamers. Ik zie ze vaak aan het einde van een gang, of ver weg tegen een muur. Mij zien ze nooit; ze lopen door, blind voor de ruimte om hen heen. Ze zijn alles vergeten. Alles.

Kamer komt hier uit op kamer, niets verandert, niets beklijft. Behalve ik dus. Al ben ik hier ook niet werkelijk. Soms hoor ik hier een zingen, of een roepen, of een wanhopig vragen. Ik hoor ook wel eens een naam. Het is altijd dezelfde naam, en ik ben voor het gemak maar gaan geloven dat het de mijne is. Anna. Ik vind het wel een mooie naam. Het heeft iets bijbels, volgens mij was er iemand in de Bijbel die Anna heette. Ik bedoel, het is geen Maria, of Sarah of Judith ofzo. Maar mooi. De naam leest twee kanten op, zoals je wel ziet, en doet me daarom aan Janus denken; de god met twee gezichten, de god van de poorten, deuren, bruggen. De god van de ruimte waar ik ben.

Illustratie: Tejo Verstappen

Ik vraag me wel eens af of ik mijn kans gemist heb, met dat licht. Ik vond het een hele ontdekking, dat het licht bestaat, maar in plaats van erin te lopen of wat je dan ook moet doen, ben ik op de grond gaan zitten en bekeek ik het. Het was sterk en het bewoog door de kamers. En op een dag trok het weg. Soms is het er wel weer, in een van de andere ruimtes, voor de andere mensen die hier per ongeluk zijn gekomen. Die vinden dan dat licht en volgen het. En nu denk ik dat ik misschien eens met iemand mee zou moeten lopen. Maar kan dat zomaar? Ik bedoel, zou je zomaar in iemands licht kunnen stappen? Of is dat heel verkeerd? Niemand die je daar iets over vertelt, en het zijn hele werkelijke dilemma’s, laat ik je dat wel zeggen.

Vooralsnog nam ik het zekere voor het onzekere en bleef ik er verre van. Ik ben hier ook wel thuis. De kamers, die altijd hetzelfde zijn en toch ook altijd anders, voelen vertrouwd. Ze voelden altijd al vertrouwd. Daarom ging ik dat licht niet in. Ik zag nog zoveel. In tegenstelling tot die mensen die hier langskomen af en toe, zag ik de muren, en mijn handen en ik herinnerde me een stem, en de kleur groen en de zon op mijn huid en ik wist dat er iets was, een leven vol van wat we voor het gemak geluk en verdriet noemen, en ik was er gewoon nog niet los van. Dat had ik ook niet verwacht. Mijn leven, waar ik me nu eerlijk gezegd steeds minder van herinner, stelde bijzonder weinig voor. Geen wereldschokkende inzichten, geen carrière, geen geld, geen levens gered. Wel een keer een kat, uit de sloot, maar daar kan een mens niet een heel leven op teren, toch? Ik ben wel vaak verliefd geweest, en heb ook iemand getrouwd geloof ik. Getrouwd. Is dat het woord? Dit overkomt me ook steeds vaker. Dat ik woorden heel vreemd vind, dan drijven ze op in mijn hoofd, en dan lijk ik ze voor me te zien en dan ben ik ze ineens kwijt. Ik ben al heel veel woorden verloren hier. Ik zou niet weten welke, zo gaat dat, maar ik weet dat het gebeurt. Ik weet nu eigenlijk ook niet meer over welk woord ik het had... Eigenlijk. Ook een heel raar woord. Zie, daar heb je het al.

Nu zit ik er toch over na te denken mee te gaan met dat licht, van een ander dus. Ik weet niet of het mag, of het moreel is, maar dat zien we dan wel weer. Als het waar is van het licht, zou het ook best eens waar kunnen zijn van een engel met een zwaard. Die zal het me wel vertellen als het niet goed is wat ik doe. Bidden dat het van die hel niet waar is. Ik geloof er niet in, dat scheelt. Maar je weet het natuurlijk nooit zeker. Dat is gewoon zo. Niets is zeker.

Toch vind ik het niet gemakkelijk zomaar te vertrekken. Heel soms vind ik hier een kamer met een raam. In die kamers hoor ik die naam heel helder, en dan loop ik naar het raam en dan kan ik zien. Ik zie ineens, niet de kamer, maar een gezicht, buiten. Niet zo’n vage lichtschim zoals die hier blind ronddwalen, maar een gezicht van iemand van wie ik hield, dat weet ik zeker, van iemand met wie ik… met wie ik... met wie ik was. Hoe die heet, dat weet ik niet. Hoe hij me roept, en of hij me ziet, dat weet ik ook niet. Noch hoe lang hij dat al doet. Maar daarvoor bleef ik steeds.

Ik hoop dat hij het nog een keer wil doen. Het is zo’n machtig mooi moment, om die ander te zien. Maar ik denk dat het tijd is dat ik ga. Voor alles is er een tijd. Dat zei iemand ooit eens. Klinkt heel simpel, maar het is erg waar.

Hij kijkt op de klok; het is iets voor middernacht. Hij legt zijn krant neer en loopt naar het bed in het midden van de kamer en wacht dan tot de klok slaat. De dokters zeggen dat het medisch onmogelijk is, maar hij staat volledig in zijn recht haar hier te houden en niemand hoeft zich ermee te bemoeien. Hier leeft hij voor. Al jaren. Een paar seconden, eens in de zoveel weken. Hij vraagt zich natuurlijk ook wel af of dat een leven is, hij is niet gek. De klok heeft geslagen. Hij zet zijn handen aan de zijkanten van het bed en hangt boven het stille gezicht. Hij brengt zijn mond vlak bij haar oor. Dan fluistert hij een naam.

Sterre van Rossem (1984) is een van de oprichters van collectief De Jagers. Ze debuteerde eind 2010 met haar bundel korte verhalen Een smaak van liefde.

Mail

De Jagers

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen