De zomer slaat toe: heel Nederland ligt in het park of op het strand. Kasper moet nog even wennen." /> De zomer slaat toe: heel Nederland ligt in het park of op het strand. Kasper moet nog even wennen." />
Asset 14

Zonnesteek

En toen was het opeens zomer. We hadden wel een paar mooie lentedagen gehad, maar niet genoeg om ons geestelijk voor te kunnen bereiden op het hoofdgerecht. Alleen, kunnen we wel ooit echt voorbereid zijn? Of moeten we juist overvallen worden? Ik was niet de enige die nog wat onwennig was. De fietsers en wandelaars die ik passeerde hadden zich fleurig en luchtig gekleed, maar het flaneren ging nog niet bepaald vlekkeloos. Er hing een wolk van schaamte boven de blote ruggetjes. Ook was men wat sikkeneurig, als een jarig kind dat ’s ochtends al zijn cadeautjes krijgt en niet weet wat hij met de rest van de dag aanmoet.

Mensen houden ervan te verlangen. Daarom zijn de herfst en de lente eigenlijk de ideale seizoenen. In de herfst kunnen we dromen van naderende knusheid, in de lente van de stranden. Maar met de feestdagen lopen de spanningen te hoog op om iets van de gedroomde knusheid te bereiken en op vakantie blijkt het begeerde strand een bron van kopzorgen over koffers die niet zijn aangekomen en ledematen waar de vellen aan hangen. Als je er middenin zit, valt elk feestje toch een beetje tegen.

Maar goed, het was zomer en daarom ging ik naar het park. Ik had een boodschappentas bij me met daarin alle benodigde ingrediënten voor deze onderneming: een handdoek om op te zitten, een fles water om te drinken, een perzik en een banaan om te eten, een boek om te lezen en een iPod voor wat muzikale begeleiding. Tegenover de boom waaronder ik me installeerde werd op een barbecue een maaltijd bereid en speelden naakte kinderen met zo’n tol die je in de lucht moet zien te houden. Ik probeerde me op mijn boek te richten, maar kreeg de letters niet scherp. Ik was van mening dat de tijd was aangebroken om mij in het oeuvre van J.K. Rowling te verdiepen, alleen hoe kon ik nou onbevangen dit veelbesproken epos tot mij nemen? Dit was ongetwijfeld weer zoiets waar ik iets van moest vinden en waar ik grote betogen over zou moeten houden op allerhande gelegenheden. Ik scrollde door mijn muziek en besloot dat het nieuwe album van Ariel’s Pink Haunted Grafity een geschikte keuze was, dat scheen immers nogal zomers te zijn. De lome sixtiesrock met synthesizereffecten klonk wel gepast, maar terwijl ik een perzik tot mij nam bedacht ik me dat hier iets niet klopte. Deze hele vertoning in het park, de rondrennende kinderen en het sissende vlees op de barbecue, leken wel tot een film te behoren met uitsluitend figuranten. Waar waren de hoofdrolspelers gebleven?

Vorige week was ik op een housewarming van een vriend. ‘Waarom een housewarming?’ vroeg ik hem. ‘Je woont hier al drie jaar.’ Hij legde me uit dat het er indertijd niet van gekomen was, en hij de gemiste schade alsnog in wilde lopen. Zoals gewoonlijk op een housewarming hadden mensen kado’s van huishoudelijke aard meegenomen. Mijn vriend stalde ze uit op een tafeltje: een staafmixer, een sladroger, een wijnflesvacuümpomp en een pizzaslicer. De meeste artikelen had hij allang in huis, maar toch was hij trots op zijn nieuwe aanwinsten. ‘Juist omdat ik ze niet nodig heb, komen deze dingen goed van pas’, zei hij op vertrouwelijke toon. Ik begreep precies wat hij bedoelde. Op het balkon stonden mensen te roken. De vriend had tachtig kratten pils in huis gehaald, wat volgens zijn vriendin nogal overdreven was. Zeker daar iemand een fles wodka had meegenomen en deze van hand tot hand ging; niemand had oog voor het bier. Er waren opvallend weinig borrelnootjes en opvallend veel zwangere vrouwen op dit feest, bedacht ik mij terwijl ik nauwkeurig de boekenkast bestudeerde. Ik had zin om iets te stelen, maar zoals gewoonlijk deed ik dit niet.

De volgende dag werd ik wakker met een stijve rug op een lederen bank bezaaid met stukjes chips. En dat terwijl ik niemand chips had zien eten. De gastheer en zijn vriendin sliepen nog. Op blote voeten liep ik over de plakkerige vloer naar de keuken en zette voor mijzelf een kop koffie. Ze hadden een nespresso-apparaat hier, een uitvinding waarvan ik de populariteit wel kon begrijpen, maar niet wilde accepteren. Toen ik naar de wc liep struikelde ik bijna over een snurkend lichaam op een matje. Blijkbaar waren er meer gasten blijven logeren. Hoe kwam ik hier ooit weg? Was het een ongeschreven regel dat ik als betaling voor deze slaapplek de afwas moest doen? Maar in mijn tempo en met deze gigantische stapel zou ik hier vanavond nog zijn. Beter kon ik maken dat ik zo snel mogelijk wegkwam. Zoeken naar een handdoek om te douchen zou teveel gedoe zijn. Zodirect werd het lichaam op het matje wakker en moest ik daarmee gaan praten. Mijn kleren had ik blijkbaar de vorige nacht keurig opgevouwen en in een stapeltje naast de bank gelegd. Toen ik buiten stond vroeg ik me af waar ik eigenlijk was, deze straat zei me niets. Tot mijn schrik zag ik dat de zon aan het ondergaan was.

‘Ben ik eigenlijk wel ooit thuis gekomen?’, vroeg ik me af terwijl ik een hernieuwde poging deed de avonturen van de heer Potter te volgen en de klanken van Ariel Pink naar de achtergrond verdwenen. Ik stopte mijn spullen terug in de boodschappentas en liep naar huis. Vanavond moest ik nog een column schrijven voor hard//hoofd, mijn laatste van het seizoen. Dat moest natuurlijk wel een knaller van jewelste worden, een uitsmijter waar de mensheid de rest van de zomer over door zou kunnen praten. Er zouden beweringen instaan waar men in eerste instantie vreselijk aanstoot aan zou nemen, om ze vervolgens als de ultieme waarheid te omarmen. Maar wat was het godvergeten warm en benauwd in mijn huis, wat was het moeilijk mijn geest helder te krijgen. Ik zou over de zomer moeten schrijven en hoe belangrijk het toch is er vooral goed op voorbereid te zijn. Kunnen we alleen wel ooit echt voorbereid zijn? Of moeten we juist overvallen worden? En van wie was toch het snurkende lichaam op het matje?

Kasper van Royen geeft hopelijk antwoord op al deze vragen en nog veel meer in september, wanneer hij weer normaal functioneren kan.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen