Asset 14

In het Bois de Boulogne

Heeft een schrijver ook weekeinde, of is hij slaaf van zijn pen/laptop? Speciaal voor hard//hoofd duikt Merijn de Boer iedere zondag in hoofd, huid en haar van een groot schrijver. De illustraties worden gemaakt door Leila Merkofer.

In een koets reden ze de stad uit. Vanuit de Église de la Madeleine zetten de paarden koers naar het Place de la Concorde, waar ze een driekwart cirkel rond de obelisk maakten om vervolgens de Champs-Élysées te beklimmen, helemaal tot aan de Arc de Triomph.
“Je was geweldig,” zei hij tegen haar.
Ze knikte alleen maar. Zoals altijd na een optreden was ze nog even, voor minstens een uur, onbereikbaar voor hem. Ze wende haar hoofd af en staarde uit het raam naar de Parijse gevels. Hij bekeek ondertussen haar gezicht, volledig in de ban van haar charme, en zag daardoor niet wat andere, niet-verliefde mannen wel zagen, namelijk dat ze een paardenkop had.
“Je hebt ons allemaal betoverd met dat requiem,” ging hij verder. “Terwijl je zong had ik het gevoel dat ik niet meer bestond. Dat alleen jij er was, jij en je stem.”

Toen hij was uitgesproken bleef het stil in het rijtuig.
De paardenhoeven weerklonken op de kasseien van de Avenue Foch. Links en rechts van hen wandelden voetgangers onder de walnotenbomen. Een man in een frak en een hoge hoed hield een paraplu boven het hoofd van een vrouw in avondkleding, hoewel het niet regende. Haar lichtblauwe, bijna witte jurk sleepte over de straat.

Toen ze het Bois de Boulogne in reden, en ze het zonlicht verruilden voor de schaduw van de hoge bomen, slaakte ze een zucht van opluchting. Eindelijk leek ze te ontspannen en weer tot zichzelf te komen. Maar ze zei nog altijd niets.

Afwachtend staarde hij haar aan. Nu draaide ze haar gezicht naar hem toe. Haar forse neusgaten en haar lange tanden leken zich voor hem te verbergen, want aan zijn smachtende blik veranderde niets. Ze kroelde zwijgend door zijn baardharen en wreef daarna met haar nagel over het zachte stukje huid op zijn rechterwang.

Illustratie: Leila Merkofer

Bij hun vaste stek op het grasveld aan het meer kwamen de paarden hinnikend tot stilstand. De koetsier sprong van de bok af en opende de diligence. Eerst hielp hij Pauline naar buiten, daarna hem.
Er kwam hier verder nooit iemand. Of althans, er moesten hier wel eens mensen komen maar ze waren nog nooit iemand tegengekomen, in de vele uren die ze er samen hadden doorgebracht. De geluiden van de stad waren nu ver weg. In het water kwaakte een stel eenden en door de lucht staken drie vogels over. Hij volgde hun vlucht net zolang totdat ze uit het zicht waren.
Toen hij zijn ogen losmaakte van de lucht, had de koetsier het kleed al in het gras gelegd. Zij stond ernaast en wachtte op hem.
Een mand met wijn en eten was neergezet in het gras naast het kleed. De koetsier hield een van de paarden bij de teugel vast en liep met de koets achter zich van hen vandaan, tot een plek waar ze hem nog net konden zien roken. Hij zou zijn hand maar in de lucht hoeven steken of de koetsier zou naar hen terugkomen.
Ze spraken over het concert dat ze had gegeven en dronken van de wijn. Door hun jarenlange contact was zijn Spaans zo goed geworden, dat ze in haar eerste taal met elkaar konden spreken, al schakelden ze af en toe over op Frans.

Tijdens een stilte, terwijl hij langs zijn uitgestrekte lichaam naar het meertje keek, en naar de bomen daarachter, zei hij: “Het is vreemd, maar het lijkt wel alsof ik droevig kan worden van de schoonheid van de natuur. Hoe die bladeren daar bewegen op de najaarswind bijvoorbeeld, dat vind ik zo prachtig dat ik er een leeg gevoel van in mijn maag krijg.” Hij pakte haar hand. “Herken je wat ik zeg?”
“Je bent een romantische dweper,” zei ze lachend.
“Ik denk dat het komt doordat de natuur stom is,” merkte hij op, en tegelijk wist hij dat hij dit ging gebruiken voor een roman. “De natuur zal ons nooit een antwoord kunnen geven op onze vragen, we kunnen er alleen maar naar kijken en de schoonheid ervan vaststellen.”
“Jij hebt de gevoelens van een eenzaam mens beschreven,” zei ze, en precies zo zou het in zijn roman komen te staan, “die niet leeft, maar alleen toeziet en zwijmelt.”
Hij antwoordde niet maar begreep ineens waarom hij – als “romantische dweper” – wel haar minnaar kon zijn maar nooit haar echtgenoot. Somber, in zichzelf gekeerd, bleef hij over het water staren.
“Je bent triest,” hoorde hij haar vaststellen, “le plus triste des hommes”.

Mail

Leila Merkofer , afkomstig uit Zwitserland is een grafisch vormgeefster en illustratrice werkend en wonend in Amsterdam. Ze vertaalt thema’s zo groot als de Matterhorn naar heldere, scherp omlijnde illustraties. Door het handmatige karakter van haar illustraties creëert ze een gevoel van authenticiteit. Daarnaast houdt Leila van Nederlandse bijdehandheid, oude films, sneeuw en chocola.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen