Elke dag verschijnt op Hardhoofd het fameuze Woord van de dag. Bij één van deze woorden zoekt Mila elke maand een passend beeld uit de kunstgeschiedenis. Deze keer werd 'Zijns weegs' gekoppeld aan een installatie van de Russische kunstenaar Ilya Kabakov.
“He felt, as he told me, that he wasn’t quite an inhabitant of Earth as though he had been born not there at all, and that not waiting for death, he had to leave for there, where according to him, he should not be…”
Dit citaat is afkomstig uit de tekst behorende bij de installatie 'The man who flew into Space from his Apartment' van de Russische kunstenaar Ilya Kabakov (Dnepropetrovsk, 1933).
In de tekst vertellen verschillende buren uit een gezamenlijk appartement over een mysterieuze buurman die zichzelf de ruimte in lanceerde. Niemand kende hem echt goed, hij maakte een nogal eenzame indruk. Volgens een van de buren verlangde hij ernaar om voor eeuwig door de kosmos te vliegen. Door middel van talloze berekeningen had de man de datum en het tijdstip voor zijn vertrek vastgesteld. Dit was 14 april 1982, om middernacht. Volgens zijn theorie zou dat het moment zijn dat allerlei opwaartse stromingen door verschillende kosmische energieën zouden ontstaan waardoor hij zich slechts mee zou hoeven voeren. Daarom bedacht hij een katapultstoel en maakte hij met dynamiet een gat in het plafond.
De installatie heeft een metafysische lading, maar gaat ook over de communistische politiek ten tijde van de Sovjet Unie. De meneer werd voor zijn lancering bijvoorbeeld geïnspireerd door de Spoetnik, een van de belangrijkste elementen van de communistische utopie. Verder heeft de kamer de afmetingen die typisch zijn voor een ‘Sovjetkamer’; klein, vol met propaganda aan de muren, armoedig ingericht met een krakkemikkig bed om op te slapen. Het is wel begrijpelijk dat iemand van de wereld vervreemd kan raken als hij zijn dagen in deze kamer moet doorbrengen. Wat ook opvalt is dat hij voor vertrek nog even zijn schoenen heeft uitgedaan.
De installatie maakt deel uit van Kabakovs Ten Characters (1972-1975), een grote installatie bestaande uit twee gemeenschappelijke appartementen waarin tien verschillende mensen wonen, ieder in zijn eigen kamer. Er is een gemeenschappelijke keuken en douche. Ieder personage heeft zijn eigen karakter, zijn eigen verhaal. Zo kon onze held niet langer wachten op de communistische utopie en besloot zelf actie te ondernemen. Kabakov uit op deze manier op geraffineerde en humoristische wijze zijn kritiek op het politieke regime.
