Elke week zit schrijfster Kira Wuck een half uur in een wachtkamer. Ze trekt een nummertje, hoewel ze geen afspraak heeft, kijkt om zich heen en wacht. Elke zondag een andere wachtkamer, een andere sfeer en andere wachtenden, verbeeld door Ludwig Volbeda.
Het is druk bij de Kamer van Koophandel en er heerst een zeker gevoel van optimisme in de wachtruimte. Iedereen maakt een ontspannen indruk, het is een dag om opnieuw te beginnen. Een man met vettig haar en een baard kijkt op zijn iPad, op zijn zwarte trui staat de afdruk van een fiets.
In het midden van de wachtruimte is een groot plein gecreëerd, Meetingpoint staat er met grote letters boven. Op het plein staan lage schuttingen die kamers creëren. Daarboven staan termen als Ondernemingschap en Innovatie. Het is verleidelijk om op het tapijt van het plein te gaan staan en te wachten tot je iemand ontmoet. De wachtkamer doet me denken aan de film Dogville waarin de deuren en huizen met krijt worden aangegeven.
Als je goed kijkt kun je overal over schrijven zeg ik om mezelf op te peppen. Er gebeurt altijd wat, ook als er niets gebeurt.
De meeste wachtenden kijken op hun mobiel. Buiten hangt een man over het dek van een schip, hij kijkt de zee in, die zo’n vijf meter onder hem ligt, alsof hij iets heeft laten vallen. Naast de koffiemachine kun je een advertentie ophangen, ze lijken allemaal met hetzelfde handschrift geschreven te zijn. Er wordt een etalagepop aangeboden en iemand geeft bijlessen wiskunde.
Achter een van de computers zit een jongen met een grote rugzak, hij leest zijn mail, daarna loopt hij weer naar buiten. Een vrouw zegt dat ze de cappuccino hier zo lekker vindt terwijl ze op haar tweede kopje wacht.
Twee vrouwen bij mij aan tafel raken in gesprek. Een van de vrouwen is jurist en vertelt dat ze voor zichzelf gaat beginnen. Ze had vanmorgen haar laatste sollicitatiegesprek waarvoor ze was afgewezen, zegt ze enigszins opgewekt. De andere vrouw vertelt dat ze een alternatieve therapie praktijk gaat oprichten. De vrouwen wensen elkaar succes.
Wie vraagt komt verder, staat er met zwarte letters op een bord geschreven bij de uitgang.