Asset 14

Politiebureau

Derk gaat op pad nog voordat de zon op is, want hij houdt van de ochtend. De tweede uit een reeks van acht belevenissen die hebben plaatsgevonden terwijl jij lag te dromen.

Ik stap door de schuifdeuren. Ze gaan dicht. De deuren voor me blijven gesloten. Het is zes uur ’s ochtends en ik zit gevangen tussen glas. De agente achter de balie heeft me niet gezien. Haar blik is op het beeldscherm. Dan kijkt ze op, veegt een blonde lok achter haar oor en knikt naar de grote rode knop naast me. Ik druk de knop in. Een zoem en dan pas ontgrendelt ze de deuren.
Procedure, natuurlijk.

In de wachtruimte staan vijf stoelen. Op de middelste zit een jongen in een wit wollen pak. De agente is aan de telefoon. Op de andere vier stoelen liggen plastic tassen met kleren. Ik knik naar de jongen en dan naar de stoelen of eigenlijk naar de tassen en dan trekt de jongen een van de tassen weg zodat ik kan zitten.
- Ik ben hier uit eigen beweging.
- Oké.
- Als ik wil loop ik zo weer weg.
- Oké.
Het pak dat hij draagt staat hem fantastisch.

De jongen lijkt Zuid-Amerikaans. Zijn haar is donker en vet. Zijn witte wollen pak chic en pooierig. Als ik wist hoe angorawol er uit zou zien dan zou ik misschien kunnen zeggen: ik zit om zes uur ’s ochtends op een bank naast een Zuid-Amerikaanse pooier in een konijnenpak. Dan zou ik begrijpen dat je niet zo moet zeuren over een paar van die kermende konijnen.
Zo’n mooi pak.

Beeld: Mirte Slaats

De agente is nog steeds aan de telefoon. Ze is kortaf. Haar ogen zijn zwart omfloerst, waarschijnlijk van de nachtdienst die er bijna op zit. Nog even en ze mag naar huis, dat zie je.
- Hij is hier om vijf uur binnen gekomen.
(…)
- Ja. Vrijwillig, ja.
(…)
- Hij kan hier wachten, ja.
(…)
- Ja, oké. Joe.

Ze legt de hoorn op de haak. Haar ogen gaan weer naar het beeldscherm en haar vingers tappen ritmisch over het toetsenbord. Ze heeft lange nagels, dat hoor je. Haar gezicht licht blauwig op door het schijnsel van het beeldscherm. Er is een kantoorplant, en een foto van een voetbalteam, samengesteld uit agenten van het bureau tijdens een toernooi tegen teams van andere bureaus. Daarnaast een te grote vitrinekast voor de drie trofeeën die er in staan. Er omheen posters met foto’s en compositietekeningen van criminelen. Voortvluchtige trofeeën.

De jongen in het pak slaat zijn achterhoofd een paar keer hard tegen de muur. Met zijn voeten stampt hij op de vloer.
- Ze moeten nu komen. Nu.
De agente staat op en maant hem tot rust. Daarbij zet ze haar beide handen op de balie.
- Ze komen om acht uur. Ze hebben nu geen tijd voor je.
- Ik ken mezelf, zegt de jongen. Als ze nu niet komen ga ik gewoon weer weg.

De agente loopt het kantoortje achter de balie binnen en zegt iets tegen iemand die ik niet kan zien. Dan komt ze terug en zonder nog naar ons te kijken gaat ze weer aan het werk achter haar computer. Dat tikken.
- Via een deur aan deze kant van de balie verschijnt een andere agent. Hij gaat voor de jongen staan, buigt voorover.
- Kom maar even mee. We hebben een apart kamertje. Dat is voor jou ook rustiger.
- Ja dat is goed, zegt de jongen.

Hij verzamelt zijn tassen en loopt mee met de agent. Vlak voor de deur draait hij zich naar mij om.
- Ik ben hier uit eigen beweging.

Dan is hij verdwenen.

De agente gebaart dat ik naar de balie mag komen.
- Zegt u het maar meneer.
Daar schrik ik van. Niet op voorbereid. Ik moet zeggen dat ik hier alleen kom om te kijken, dat ik opschrijf wat ik zie en verder niets.
In plaats daarvan hakkel ik:
- Mijn telefoon is weg.
- Verloren? Gerold?
- Ik was op een feestje.
De vrouw pakt er een formulier bij. Neemt mijn gegevens op.
- Wilt u aangifte doen?
- Eh… ik weet het niet.
- Een feestje bij iemand thuis of ergens anders?
- Bij iemand thuis.
- Waren er ook onbekenden, of alleen vrienden?
- Alleen vrienden, eigenlijk.
- Heb je al geprobeerd te bellen?
- Naar?
- Je eigen nummer natuurlijk.
- Natuurlijk. Eh.. Nee bedoel ik. Dat gaat niet, zonder telefoon.

En voordat ik het weet pakt de agente de telefoon weer van de hoorn en draait ze het nummer dat ik net heb opgegeven. In mijn zak voel ik mijn mobiel trillen.
- Misschien is het beter als ik eerst nog even zelf op onderzoek uit ga, zeg ik, voor ik aangifte doe bedoel ik.
- Ik stop mijn hand in mijn zak.
De agente legt de telefoon neer.
- Er wordt niet opgenomen, zegt ze. Maar hij gaat wel over. Dat is een goed teken.
- Ja?
- Ja.
- Misschien kan je het later op de dag nog eens proberen voor je aangifte doet, zegt ze, grote kans dat een van je vrienden je telefoon heeft gevonden.
- Echt?
- Ja. Het is vroeg nog.

Mail

Derk Fangman kon als klein jongetje eerder praten dan zijn meeste leeftijdsgenoten. Meeuwvogel was zijn lievelingswoord, daar scoorde hij veelvuldig mee.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
test
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen