Asset 14

Op de stoep

Derk Fangman gaat op pad nog voordat de zon op is, want hij houdt van de ochtend. De vijfde uit een reeks van acht belevenissen die hebben plaatsgevonden terwijl jij lag te dromen.

Ik zat al vroeg op de stoep voor mijn huis te wachten. Ze had gezegd dat ze een brief zou sturen, eentje met glitters. Er reed een Volkswagen voorbij, twee fietsers, een green machine van de gemeente, een moeder met een bakfiets met twee blonde kinderen voorin, geen postbode. Het overbuurmeisje had haar gordijnen open getrokken en draaide rondjes voor de spiegel. Ze paste een trui, een rokje, een spijkerbroek en een vest. Ze kan niet ouder zijn dan een jaar of vijftien, dat meisje.

Een verdieping lager stond de overbuurman te roken op de stoep, de onderbuurman van het meisje. Hij staat altijd buiten te bellen en te roken, overdag, ’s avonds laat. Hij heeft een jongere vriendin die bij hem woont. Ze heeft kort haar en hij is kaal en dik.

Ze komt altijd laat van haar werk en dan staat hij op de stoep op haar te wachten, bellend, rokend. Soms heeft ze werkoverleg, ’s avonds, met collega’s in de keuken aan de ronde tafel bij het raam. Dan ligt de hele tafel vol met papieren, multomappen, eten ze noedels uit kartonnen bakjes. De kale, dikke man staat dan meestal iets verder in de keuken, leunend met zijn buik tegen het aanrecht. Of buiten. Rokend. Bellend.

De ouders van het meisje voor de spiegel kwamen samen door de deur naar buiten. Ik dacht na over wat er in de brief kon staan. Wat kon in godsnaam belangrijk genoeg zijn om in een brief te zetten? We hadden elkaar maar één keer gezien. In een vreemde stad. Na een uur moest ik haar op de laatste bus naar huis zetten. Zie ik je nog eens? Zei ik. Ze lachte en toen zei ze: Ja. En daarna: Maar dan neem ik m’n vrienden mee, die moeten jou ook echt zien.

Die glitters, was dat dan een goed teken?

Foto: Romy Claessen

De vader liep naar zijn auto, een Renault, de moeder naar haar fiets. De vader opende het portier, gooide zijn tas op de bijrijdersstoel, sloeg de deur weer dicht en liep terug naar zijn vrouw die haar tas onder de binders van haar bagagedrager propte. Hij legde een hand in haar zij en gaf haar een zoen. Ze lachte, draaide naar hem toe, zoende terug. Daarna stapte hij in zijn auto en reed weg. Zij stapte op haar fiets, daarbij zwaaide ze haar linkerbeen met een zwiep over het zadel en de bagagedrager, het was een mannenfiets met stang.

Het dochtertje stond nog steeds voor de spiegel en had gekozen voor het rokje en het vest. Ze maakte een vlecht in haar haren, die ze over haar schouder trok terwijl ze vlocht, om het beter te zien. Ze had alle tijd vandaag, met de krokusvakantie.

Twee mannen in uniform kwamen de hoek om en slenterden in mijn richting. Er was een oudere en een jongere, de oudere had een pet, de jongere niet. Gemeentewerkers die letten op orde en veiligheid, of dubbel geparkeerde auto’s, vuilnis. Mannen in uniform zonder revolver.

Deze waren van het vuilnis. Ze stopten bij een vuilniszak die tegen een boom aanlag, vlak naast me.
- Is die zak van jou?
- Nee.
- Weet je van wie wel?
- Nee.

Toen gingen ze heel druk overleggen.

De oudere van de twee ging door zijn knieën en maakte een scheur in de zak. De jongere zag dat ik toekeek en legde uit dat ze de zak openmaakten op zoek naar misschien een enveloppe met misschien een adres en dan konden ze de dader aanspreken op het onbehoorlijke gedrag. Een fikse boete zou uiteraard volgen, daar hoefde ik me volgens het uniform geen zorgen over te maken.

Door de scheur kwam een kartonnen pak en uit het pak lekte yoghurt en de yoghurt lekte op de schoen van de man. Hij vloekte en hij voelde in de binnenzak van zijn jasje, waarschijnlijk voor een zakdoek. Toen hij die niet vond gebaarde hij naar het jongere uniform en die keek eerst een beetje beteuterd en gaf tenslotte de zijne. Het oudere uniform wreef zijn schoen schoon en gaf de zakdoek weer terug. Heel voorzichtig ging hij met zijn hand in de scheur en na enig wroeten haalde hij er inderdaad een enveloppe uit. Hij moest lachen en hij klopte met de enveloppe op het bovenbeen van zijn collega, hij kwam overeind, hij wees hij naar een huis schuin aan de overkant. Samen liepen ze richting het huis dat hij had aangewezen en het jongere uniform floot en het oudere liep naast hem met de vuilniszak in zijn hand. Ze staken over. Ze lieten een spoor van yoghurt achter. Een uur later kwam de postbode op zijn fiets en hij stopte voor mijn huis maar hij had geen brief en ook geen glitters. Later die ochtend kwam er wel nog een vriend. We speelden drie potjes dammen op de stoep. Het eerste potje won ik en daarna was het twee keer remise.

Mail

Derk Fangman kon als klein jongetje eerder praten dan zijn meeste leeftijdsgenoten. Meeuwvogel was zijn lievelingswoord, daar scoorde hij veelvuldig mee.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen