Is dat niet de band met die gitarist met dat stomme mutsje die altijd zo intens z’n best doet zo gewoon mogelijk te kijken?" /> Is dat niet de band met die gitarist met dat stomme mutsje die altijd zo intens z’n best doet zo gewoon mogelijk te kijken?" />
Asset 14

U2 goed vinden

Soms baal ik er wel een beetje van dat ik zo’n verantwoorde muzieksmaak heb. Radiohead, Bob Dylan en The Beatles zijn mijn favoriete artiesten en daar kan je je nou niet bepaald een buil aan vallen. Ik ken alle hippe indiebandjes en obscure singer-songwriters, sta open voor moeilijke jazz, en ga ook nog wel eens naar het Concertgebouw. Mijn smaak is al met al dodelijk goed. Guilty pleasures om mijn voorspelbaarheid van wat spannende contrasten te voorzien heb ik nooit gehad. Of nou ja, misschien toch wel. Ik hou van een band die moeilijk ‘fout’ te noemen valt, daarvoor zijn ze wereldwijd teveel gerespecteerd. Maar in de kringetjes waar ik mij begeef wordt er toch altijd wat op neergekeken en badinerend over gedaan, waardoor ik het gevoel heb mij voor deze band te moeten verantwoorden. Die band heet U2.

U2, is dat niet die verschrikkelijke commerciële band die sinds de jaren tachtig de radio ontsiert met hun wanstaltige stadionrock vol goedkope pathos; de band van Bono, het vleesgeworden Messiascomplex, die met zijn slijmerige charmes alle wereldproblemen denkt op te kunnen lossen; de band met die gitarist met dat stomme mutsje die altijd zo intens z’n best doet zo gewoon mogelijk te kijken; de band die op hun megalomane concerten de toetsenist onder het podium verstopt, omdat ze toch zo graag de indruk willen wekken het universum met z’n vieren aan te kunnen? Zijn ze niet ook nog eens fucking christelijk?

Voor de goede orde, ik ga hier niet trachten het gehele imago van U2 voor u op te vijzelen. Zo’n groot fan ben ik niet eens. Er gaan maanden voorbij zonder dat ik enige behoefte voel een plaat van de vlaggenzwaaiende Ieren op mijn pick-up neer te leggen. Er zijn tientallen andere bands die mij nader aan het hart liggen. Maar toch, maar toch, maar toch... Hun Glastonbury-optreden dat de BBC onlangs uitzond herinnerde me er weer aan hoe ziekelijk veel steengoede songs deze band in de afgelopen dertig jaar heeft gemaakt en met hoeveel bezieling en energie ze deze nog steeds weten te vertolken. Natuurlijk is zo’n concert een greatest hits-show en natuurlijk heb ik ook sommige van deze liedjes te vaak in een muzakcontext voorbij horen komen om er altijd even diep door geraakt te kunnen worden. Toch ga ik geheel mee in de religieuze ervaring die een U2-concert heet te zijn. Vanaf mijn bank weliswaar, maar ik overweeg toch serieus een kaartje aan te schaffen wanneer ze ons land weer eens aandoen. Ach, dat ik dit allemaal durf te zeggen, wat heerlijk schaamteloos van mij!

Wie nooit de aandrang heeft gevoeld zich in U2 te verdiepen denkt waarschijnlijk dat de monsterhits representatief zijn voor al hun werk en dat de albums geheel inwisselbaar zijn. Niets is minder waar. Of nou ja, de laatste drie platen klinken wel grotendeels als een slimme formule en vormen daarmee verreweg het minst interessante hoofdstuk uit de discografie, maar van begin jaren tachtig tot eind jaren negentig was U2 juist een uiterst avontuurlijke albumband die constant nieuwe stijlen verkende. Luister die platen eens en skip voor mijn part de tracks die je al kent. Probeer het beeld dat je van de band hebt los te laten en te doen alsof dit een obscuur indiebandje is dat je net hebt ontdekt.

Eigenlijk blijkt er geen reet guilty aan deze pleasure. Dan maar voor altijd verantwoord blijven.

Ten slotte een vijftal U2-liedjes voor wie dacht U2-hater te zijn:

1. ‘If You Wear That Velvet Dress’
U2 op z’n sensueelst. Afkomstig van het album Pop uit ‘97, dat over het algemeen door fans wordt beschouwd als een misbaksel, omdat U2 niet als U2 zou klinken. Voor mij juist hun spannendste album om precies die reden.

2. ‘Wake Up Dead Man’
Ook van Pop. Dit nummer bewijst dat wanneer Bono de holle slogans loslaat er een ware dichter in hem verborgen blijkt te zitten.

3. ‘Slug’
U2 werkte op bijna al hun platen samen met geluidsmagiër Brian Eno, maar alleen in het project Passengers uit ’95 lieten ze zijn ambient-vinger volledig toe in hun pap.

4. ‘Zooropa’
De opener van het gelijknamige album uit ’93, opgenomen in en geïnspireerd door het herrijzende Berlijn.

5. ‘An Cath Dubh/Into the Heart’
Van debuutplaat Boy uit 1980, toen Bono nog klonk als een angry young fucker op zoek naar wat liefde.

(Later dit jaar schijnt er een nieuwe U2-album aan te komen. De productie is in handen van Danger Mouse, die eerder samenwerkte met ondermeer Beck, The Black Keys en Gorillaz en deel uitmaakt van Gnarls Barkley en Broken Bells. Wát zou het mooi zijn als hij de band naar weer eens een nieuw geluid toe zou leiden.)

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen