Het was 1 januari en ik dacht slim te zijn wat goede voornemens betreft. In 2016 beperkte mijn leeslijst zich tot een boek of vijftien à twintig en ik was sterk geneigd om ‘meer lezen’ als goed voornemen op mijn whiteboard te schrijven. Daarnaast was ik te weinig thuis, keek ik te veel (fantastische) rotzooi en sliep ik slecht doordat ik series keek voor het slapengaan. Dit bleek allemaal in één klap op te lossen door weer eens wat vaker een boek op te pakken.
Vijftig boeken moeten het worden dit jaar, besloot ik. Om mijn kans van slagen wat te vergroten, nam ik een bondgenoot in de arm. We stelden in de kroeg een lijst op van boeken die we wilden lezen of herlezen en voegden er snel ook nog wat toe waarvan we vonden dat die nu écht moeten lezen. Hitchhiker’s guide to the galaxy telt voor vijf boeken en December gaan we geheel wijden aan Ulysses. Dat laat 49 boeken over vóór 1 december 2017.
Tot nu toe heb ik goede voornemens nooit het hele jaar volgehouden. Ondanks mijn ontbijtdoelen heb ik nog regelmatig alleen koffie in huis als ik wakker word. Mijn huistaak sla ik nog te vaak over en de laatste keer dat ik ben gaan hardlopen kan ik me ook niet herinneren. Toch heb ik er vertrouwen in dat het deze keer gaat lukken. Niet omdat ik nu ineens zoveel meer discipline heb gekweekt in het afgelopen jaar, maar vanwege mijn leesmaat.
Dagelijks krijg ik berichten over hoe ver hij is in De Avonden en via Goodreads zie ik dat hij steeds net een stapje voor is op mij. Via datzelfde platform zie ik dat anderen zichzelf ook doelen hebben gesteld wat betreft boeken dit jaar en hoe goed zij het al dan niet doen in de eerste maand van hun literaire queeste. En, zoals inmiddels een cliché is voor mijn generatie, roept succes van anderen op social media bij mij lichte paniek en enorme competitiedrang op. Verwoed probeer ik iedereen bij te houden of, beter nog, op iedereen voor te lopen.
Mijn leesvriend komt met ambitieuze boekkeuzes en titels waarvan ik nog nooit heb gehoord. Zodoende staat nu Het Bureau van Voskuil op het programma en een graphic novel over een of andere oorlog die ooit ergens was. Daarnaast heb ik me laten verleiden om middagen gezamenlijk te lezen in een koffietent in het centrum. Hij zit geconcentreerd te lezen en ik probeer niet door zijn concentratie heen te praten als ik een leuk hondje zie, waardoor ik zelf ook weer sneller terug ben bij de avonturen van Frits van Egters.
Tot nu toe gaat het goed en heb ik al drie boeken kunnen invoeren op mijn leeslijst op Goodreads. Ik kom erop terug als we bij Ulysses zijn aangekomen, als mijn competitiedrang me dan nog niet in de steek heeft gelaten. 2017 zou zomaar eens een heel goed jaar voor mijn literaire consumptie kunnen worden.