Asset 14

Concentratiemuziek

Een jaar of zeven geleden zat ik met een deken om me heen op het bed van een jongen waar ik een beetje verliefd op was. Hij reikte mij een kom yoghurt met cruesli aan en zette muziek op.

"Ken je dit?"

Ik hoorde één piano, een beetje een futloos melodietje. Het kwam me niet bekend voor. Er kwam al gauw nog een piano bij: een felle toets die me op een hinderlijke manier uit mijn concentratie haalde terwijl ik mij niet eens ergens op concentreerde (behalve dan misschien op het zo achteloos mogelijk rechtop in bed zitten met een bak yoghurt op schoot). Er klonk een derde piano die het geheel een beetje liet wringen, tot er nóg een bijkwam. Deze vierde piano roerde alles door elkaar, bleef dat doen en maakte de nonchalante klanken tot een van de mooiste muziekstukken die ik tot dan toe had gehoord. Ik staarde uit het raam en alles leek in elkaar te vlechten: de meeuwen boven het water en de treinen die op de achtergrond voorbijreden en de regen van een winterochtend in 2005 en een mooie  krullenbol. Een gigantisch kitscherig moment.

De jongen is al lang uit het oog, maar Canto Ostinato, het bekendste stuk van de zondag overleden componist Simeon ten Holt, staat hoog in mijn lijst van meest afgespeelde muziek.

De eerste maanden na de ontdekking (een slordige dertig jaar na dato) ben ik er als een zendeling van minimalistisch klassiek mee tekeergegaan bij vrienden, kennissen en familie: iedereen die jarig was, geslaagd of gewoonweg lief kreeg een cd van me. Sindsdien werd ik er zelf overigens ook mee doodgegooid: op ieder treinstation groter dan Zwolle en in iedere stad kleiner dan Rotterdam is weleens een uitvoering geweest. Je zou verwachten dat zoveel aandacht de liefde zou verstikken, maar dat is niet gebeurd: nog steeds kan ik de hele sessie (afhankelijk van de pianisten varieert die van één tot bijna drie uur) als aan de grond genageld beluisteren. En inmiddels is het stuk ook favoriet in mijn map concentratiemuziek.

Die muziekmap heeft ervoor gezorgd dat ik deadlines haalde, diploma’s verzilverde en misschien wel dat ik nog steeds werk heb. Het selectiecriterium voor de map is duidelijk: het is muziek zonder zang (of het moet onverstaanbaar zijn), zónder plotselinge trompetten en het is (inmiddels) voorspelbaar en repetitief. Dan werkt het als een matig drukke kroeg, waar achtergrondrumoer het storende geluid van pennenklikkers, secondewijzers en gegiechel wegfiltert. Zo functioneert deze muziek voor mijn concentratie als bliksemafleider. Flarden wegschietende aandacht worden er door afgevangen en op een zijspoor gezet, waar ze gestaag blijven rijden. Die afleidingsmanoeuvre maakt dat ik ongehinderd aan de slag kan.

Andere muziek die ik vaak gebruik om bij te werken zijn stukken van Arvo Pärt (onder meer Fratres, Tabula Rasa en Alina), nummers van Trentemøller (bijvoorbeeld The Very Last Resort) en een dj-set van ene Juha.

Arvo Pärt leerde ik kennen toen mijn moeder ooit shit! shit! shit! roepend met een rokende blouse de tuin in rende. Ze was aan het strijken toen ze op de radio voor het eerst iets van de Estse componist hoorde en bleef een paar minuten roerloos staan luisteren. Echt waar. Juha kwam van een vriend die op een feestje niet doorhad dat zijn weekendtas al de hele set lang stond te smelten naast het houtvuur. Misschien kwam dat ook nog door wat anders, maar zulk soort hypnotiserende muziek is het wel: tassen smelten, kleding fikt weg én chaoten veranderen plots in vlijtige werkers. Muziek ook die op Youtube steevast gepaard gaat met een genante etherische achtergrond (bospaadjes, zonsondergang, meeuwen). Of gewoon muziek om uren mee rechtop in bed te zitten. Met een bak cruesli en een krullenbol, eventueel.

Mail

Laura van der Haar is archeoloog en schrijver.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen