Comedy Central heeft in Nederland maar één seizoen uitgezonden van Arrested Development, en ik weet niet eens of ze dat af hebben gemaakt. Ik kreeg dat eerste seizoen cadeau op DVD en raakte verslaafd. Als je de serie, tussen 2003 en 2006 in Amerika uitgezonden, voor het eerst ziet, zal dat misschien wat vreemd overkomen.
Arrested Development is een volslagen krankzinnige sitcom, geschoten in de ‘documentaire’-stijl die aan het begin van dit decennium nogal in zwang was. De personages zijn grotendeels gestoord en de grappen op het eerste gezicht veelal flauw.
Maar om de één of andere manier is het toch meesterlijk. Ten eerste omdat het heel erg goed gespeeld is. Daarnaast omdat de karakters op een onwaarschijnlijke manier een soort ontwikkeling doormaken en de serie daardoor niet statisch is. En ten derde omdat, als je de toon eenmaal te pakken hebt, het bij vlagen, en in weerwil van de ogenschijnlijk flauwe (woord)grappen, gewoon ongemeen komisch is. Gortdroog, en hilarisch.
Gun het even de tijd, kijk het een paar afleveringen aan en ik weet zeker dat je om gaat. Er zijn maar drie seizoenen, dus het is ook nog eens overzichtelijk. Waarschuwing is dan wel: er zit een dipje halverwege seizoen twee, maar dat herstelt prachtig in de laatste serie.
Er schijnt een bioscoopfilm in de maak te zijn. Ik kan niet wachten.
