Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Foto: Pieter van Wynsberge
Amsterdam, 17/11/11, 05.02u
SEVENTY SECONDS [ 46 / 52 ]
Tijdens het inchecken voor de Eurostar, de razendsnelle trein die in een lange tunnel onder het Kanaal door naar Londen raast, zette in het halletje boven in het Gare du Nord een groepje Engelse voetbalsupporters het op een stennis schoppen. Vijf jonge, kaalgeschoren Franse militairen hielden hen nauwlettend in de gaten. Ze deden me aan een popgroepje denken, zoals ze daar stonden, met acné, mitrailleurs en een aangelijnde hijgende herdershond. ‘The lad’s hole’s too small to be a grave,’ schreeuwde een van de hooligans. Hij wees met een hele lange vinger naar de kleinste van de vijf, waarop zijn makkers het als een stel ontregelde misthoorns op een gieren zetten. ‘Some cur breed piece of shit!’ Ik keek de andere kant op. In een effen grijs wollen rokje, met grijze nylons, een zijden bloesje, een sjaaltje om haar nekje, blonde haren in een knoetje, knalrode lippen en een Ray-Ban zonnebril halverwege haar neus, hing een knappe dame van een jaar of dertig (schatte ik, hoewel ze waarschijnlijk veel jonger leek dan ze in werkelijkheid was) op heel hoge hakjes in de arm van een veel te korte en te dikke ongeschoren ouwe kerel in een fout spijkerpak, maar zijn voeten wel in peperdure Italiaanse schoenen. Ze liepen achter me langs. Ik hoorde dat het landgenoten waren, want met een geaffecteerd stemmetje zei zij tegen hem: ‘Johan, lieverd, Nederland heeft dij-ij-ijken van kunstenaars!’ Ik had dat zelf ooit ook gedacht, maar toen pas wist ik dat het werkelijk waar was.
12-18 november 2011
Vannes-sur-Cosson