Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Foto: Pieter van Wynsberge
Spaarnwoude, 31/08/11, 19.04u.
SEVENTY SECONDS [ 35 / 52 ] – Harold Schellinx
Naast een trotse advertentie met een pastel gekleurd prentje van een geschorte jongeman die zwaaiend met een enorm slagersmes wijdbeens op een dikke zeug zat en het lof stak van het elke woensdag weer lager geprijsde gehakt, stond in de krant beschreven hoe twee avonden tevoren een gediplomeerd kleuterleidster in Echt in een bramenstruik op nog geen honderd meter van haar voordeur verwijderd het tot zompige stukken versneden lijk had gevonden van een vent, verpakt in twee in het licht van een lantaarnpaal glimmende vuilniszakken. Ze maakte na het laatste NOS journaal met haar Duitse herder nog even een rondje door de buurt. Het hoofd ontbrak, maar verder zat alles er nog op en aan. Ik wist bijvoorbeeld zeker dat je goed kon zien dat de man besneden was.
Maar dat stond er niet.
Een stukje lager op dezelfde pagina las ik dat na diezelfde laatste journaaluitzending een alleenstaande belastingambtenaar in de gemeente Heel zijn poedel uitliet. Hij had daarbij, onbedekt en grimmend op een houten bankje in een onverlicht bushokje, een gepermanente vrouwenkop aangetroffen. Er zaten blauwe verfschilfers in het al geronnen bloed aan de rand van wat eens haar nekje was geweest.
Maar ook dat stond er niet.
Ook niet dat er een verband was.
Want al die feitjes hingen samen en het ergste moest nog komen.
27 augustus – 2 september 2011
Amsterdam (2), Gent, Brussel (2),
Amsterdam, Maastricht
