Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Antwerpen, 25/05/11, 13.44u
Beeld: Pieter van Wynsberge
SEVENTY SECONDS [ 21 / 52 ]
‘Ik heb niks te vertellen,’ zei hij.
Maar hij deed het toch.
‘Net als het einde is ook alle begin er altijd alleen maar voor de ander. Eerst was ik daar. Toen was ik hier. Ik droomde. Van een kelder en een kamer en een Fransman met een contrabas, die streek met een strijkstok met een Duitse slof. Toch gingen ze ergens over, die dromen.’ Hij krabde even aan zijn linkerwenkbrauw. ‘Over mezelf, natuurlijk. Hoe ik zonder begin nergens uit te voorschijn kwam, en bolle belletjes zag, bonbonne vlinders, roosrode bloemen en nog veel meer dingen om woorden bij te leren. Daarna ging het er steeds sneller aan toe, naar iets dat ik zelf niet meer kennen kon. Maar als je er eenmaal bent, is de rest enkel nog een kwestie van traagheid. Door naar een nergens waar je, ook zonder einde, weer in verdwijnen kunt...’
Buiten miezerde het.
Even dachten we aan een taxi, maar die was er zo snel niet.
Dus liepen we verder.
Voor ons golfde de weg de stad uit, kaarsrecht en smal als het spoor van een roetsjbaan, hakkelig omlijst door slecht onderhouden gebouwen van diverse grootte en allooi, die in het dompige grijs van de ochtend grijnsden als evenzo grijze wachters hoog aan de verre einder, in het grijs van alles samen.
21 - 27 mei 2011
Kortrijk, Maastricht (2), Amsterdam (3), Maastricht
