Gedurende het priemjaar 2011 maakt audiokunstenaar Harold Schellinx een geluidskiekje van tien seconden. Elke dag van de week, op steeds wisselende uren. Of hij nou in Amsterdam of in Parijs is, in Brussel of in Kyoto, in Brooklyn of in Wiesengrund. Iedere zondag hoor je op hard//hoofd de zeven geluidsprentjes van de week daarvoor, aaneengeregen tot een stukje van 70 seconden: de tijd die het ook ongeveer zal kosten om het bijhorende tekstje te lezen.
Op precies hetzelfde moment maakt fotograaf Pieter van Wynsberge ergens een foto...
Amsterdam, 19/03/11, 05.12u
Foto: Pieter van Wynsberge
SEVENTY SECONDS [ 11 / 52 ]
We zaten allebei op hetzelfde terras van hetzelfde hotel in Gresse-en-Vercors, ieder aan een eigen tafeltje, ieder met een eigen glas van dezelfde wijn. Ieder had halflang donker haar dat een beetje krulde, en allebei wuifden we stilletjes in de voorjaarswind. We hadden ieder een mobieltje, dat naast ieders glas op ieder zijn tafeltje lag. Maar er was daar geen netwerk.
Zij was relatief klein en wat mollig. Ze droeg fleurige merkkleding die haar jonger deed lijken dan ze eigenlijk was. De donkere glazen van haar Ray Ban verborgen haar ogen. Die van de mijne deden dat met de mijne.
Er klonk zacht muziek. Waarschijnlijk stond binnen de radio aan, of de televisie. In de verte rolde het gerinkel van allerlei bellen. Soms loeide er ergens een koe of sloeg er een deur dicht. Maar het meeste geluid, dat hoorden we niet.
Ik bladerde in een boekje over krekels.
Zij verschoof af en toe haar rokje, sloeg het ene been over het ander, dan weer het andere been over het ene heen. Ze nam een slok van haar wijn.
En nog één.
En nog één.
Er was niemand die rookte, maar ik zag hoe ze zuchtte.
Allebei keken we op tegen bergen.
12 - 18 maart 2011
Vincennes (4), Amsterdam (3)
