Asset 14

Anatomie van een Twitteraar

In Re: kijkt hard//hoofd als van om een hoekje naar de actualiteit. Deze week stalkt Jan Eddy Terstall. (Of hij zat toevallig tegenover hem in de trein.)

Ik ken dat gevoel wel: met een laptop op schoot op de bovenste verdieping van een Intercity. Wie in een dubbeldekker aan het raam zit, heeft een probleem. De tafeltjes zijn te hoog om je laptop op te zetten en te typen: wie het toch probeert krijgt vanzelf een stel T-Rex-polioarmpjes. Daarom prop je jezelf maar een beetje in een hoek. Dat scheef zitten is geen probleem zolang je geen rekening hoeft te houden met een buurman of -vrouw. Eddy Terstall moet dat helaas wel – en daarom lijkt het alsof iemand hem als een jas heeft weggestoken in een hoek van de bank. Ik gluur naar Eddy Terstall en het voelt goed.

Naast Eddy zit een goedgeklede man met een enorme neus. De neus is zo groot dat Eddy er bijna achter verdwijnt. Gelukkig leunt hij wat voorover, op het te hoge tafeltje. Tegenover hem zit een vrouw gekleed in een indrukwekkend rode jas en trui. Haar hoofd wordt op z'n plek gehouden door een purperen sjaal. Het geheel ademt iets van de gloriedagen van de PvdA als trots lid van Paars I.

Nadat ik hem een half uurtje heb zien worstelen, bergt Eddy zijn Macbook op in een ouderwetse laptoptas en haalt hij zijn telefoon tevoorschijn. “Twittert hij niet?”, mompel ik.

Ik kijk op mijn eigen telefoon en lees Eddy's Twitter-biografie: “Filmmaker. PvdA-lid (heel lang) Zweef tussen PvdA, PvdD en VVD afhankelijk van wie betaalt. Anti-collectivist. Lach om bevooroordeelde links en rechtsgekkies.” Ik ben nooit PvdA-lid geweest, zweef elders en huil doorgaans van binnen om bevooroordeelde “links en rechtsgekkies”, daarnaast word ik zelden betaald. Maar in dat net te lange of net te korte rode haar van Eddy herken ik iets van mezelf en het neemt me voor hem in.

Eddy tweet en retweet als Rodins De Denker. Hij is de bedachtzaamheid zelve: zijn elleboog rust op het tafeltje terwijl zijn hand zijn kin afwisselend kneedt en masseert. Onderwijl schrijft hij bijvoorbeeld: “Nu gaan er weer mensen het zinnige verhaal van @LodewijkA weer zo proberen te spinnen dat het hoe dan ook racisme is. Grow up.”

De vale spijkerbroek, het nette jasje en de gympies, de sartorial splendor van de geëngageerde kunstenaar, denk ik bevooroordeeld.

Onderwijl zie ik op mijn telefoon hoe Eddy in gesprek is met @EINSTEINBARBIE en @JanvanRuiten. Ik kan het gesprek niet goed volgen en voordat ik een kans krijg me te verdiepen in de argumenten over en weer zie ik hoe Eddy @CarelBrendel (“Je gelooft het niet hè. Tariq Ramadan geeft de Orwell lezing”), @Pritt (“One man down en bomen foetsie bij MacArthurs Landing Memorial op Leyte”) en @bpschut (“Hoe extremisten uit het pro- en het antimoslimkamp proberen serieuze islamkritiek de mond te snoeren”) retweette. Ik ken die mensen niet, maar aangezien Eddy niet lacht, bedenk ik dat het geen “links of rechtsgekkies” zijn.

Ik denk aan Eddy's laatste column voor de site van De Groene Amsterdammer. Hij schreef toen: “Wie denkt dat in Nederland nauwelijks racisme is, kent het land niet. Wie denkt dat er in Nederland relatief meer racisme is dan elders kent de wereld niet.” Toen ik dat las, dacht ik terug aan iets wat ikzelf een paar jaar geleden bedacht, en wat ik toen behoorlijk gevat vond: we weten niet hoe slecht het op sommige plekken in dit land gaat, en tegelijkertijd lijken we zelden te beseffen hoe goed we het eigenlijk hebben. Zo'n one-liner krijgt met het verstrijken van de tijd toch een penetrante geur van zelfgenoegzaamheid.

Nationale Ombudsman en nog niet ontdekte volksheld Alex Brenninkmeijer had in navolging van de Raad van Europa de Nederlandse politiek 'racistisch' en 'discriminatoir' genoemd (of iets in die trant). Minister Lodewijk Asscher werd in het programma Dit is de dag van de EO om een reactie gevraagd, hij zei helemaal aan het begin van het interview: “Je kunt niet zomaar zeggen dat de politiek racistisch is, dat vind ik ook niet terecht, want dat zou ertoe leiden dat we bestaande problemen niet meer met elkaar durven te bespreken uit angst om racistisch genoemd te worden.”

Ik geloof niet dat die uitspraak Asscher tot een racist maakt, maar ik hoef de rest van de uitzending niet af te luisteren om te begrijpen waarom Asschers houding bij velen in het verkeerde keelgat schiet. Wat hij niet lijkt te willen onderkennen is dat juist racisme als een probleem wordt ervaren. De problemen die we eventueel niet meer zouden durven benoemen, zijn de problemen waar we het al ruim tien jaar over hebben. Maar tijden veranderen en hoewel oude problemen daarmee niet per se worden opgelost, kunnen er zomaar nieuwe bijkomen. Het gevoel tweederangsburger te zijn in een land waar een traditioneel linkse partij steevast quasi-harde taal uitbraakt – taal waarmee je in 2004 kiezers had kunnen overtuigen, maar die nu werkelijk niemand meer geloofwaardig in de oren klinkt – dat is wat door een groeiend deel van de bevolking als een probleem wordt ervaren.

“Ik rij 020 binnen. Twitstop” twittert Eddy. Ik zie hoe hij zijn telefoon wegstopt en hard kucht. Hij recht zijn rug, zucht diep en trommelt met zijn vingers op het tafeltje. We rijden station Sloterdijk binnen. Eddy haalt zijn telefoon weer tevoorschijn. Maar op Twitter blijft het stil.

Teleurgesteld kijk ik op Facebook en zie er een linkje naar een AT5: “Vrouw weigert Marokkaanse kinderen snoep te geven.” In het bericht lees ik: “De kinderen, in de leeftijd van 4 tot 7 jaar die langs de deuren gingen met twee moeders, kregen te horen dat het 'een christelijk feest is en niet bedoeld voor moslims'.”

Nee, Asscher is vast geen racist, maar het is hier wel een beetje gaan stinken. Het is de geur van nieuwe problemen die toch alweer even liggen te rotten zonder dat iemand zich erover wil ontfermen.

-

De foto van Eddy op de voorpagina is afkomstig van Flickr.

Mail

Jan Postma Jan Postma (Delft, 1985) is politicoloog, fotograaf, journalist, parttime einzelgänger en meer. Maar, voordat u zich een beeld denkt te kunnen vormen, toch vooral dat laatste.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen