op caravantreden
brommertje, zegt ze
je doet me aan een brommertje denken
aan een kale weg langs helmgras
aan vechtsport, nieuwe vuilniszak
hij ritst haar bij in zijn dek en
wil een letter zeggen, ter geruststelling
vandaag was hier een circus
ze wijst rechtuit het donker in, naar
vochtig stro, bang dierenzweet
naar de verte, de smiecht
die braak lag waar een ogenblik
de zon hing, groot rood bungelend
heb ik er zand gezogen
een lange zucht en omgekeerd
heb ik er braak gelegen
hij strijkt haar wang recht en haar jurkje
strijkt, maar weet geen letter meer
- dit gedicht is een gastbijdrage van Laura van der Haar -