Asset 14

The Candy Machine

Welkom bij Mees Leest! Een rubriek waarin Mees een poging doet haar boekenkast te analyseren en de ongelezen exemplaren tracht door te ploeteren. Een eenmansboekenclub, met verhalen uit en over de werken die al dan niet per ongeluk op haar planken zijn terechtgekomen. Deze week aflevering 2:

Tom Feiling - The Candy Machine: How Cocaine Took Over The World of Waarom cocaïne toch een ver-van-je-bedshow blijft

De beste les die ik ooit over cocaïnegebruik leerde, kwam op mijn vijftiende, ruim vier jaar voor ik het witte poeder zelf zou aanschouwen. Ik zat in de derde, en ik had net met een vriendinnetje gezien hoe John Travolta een naald in het hart van Uma Thurman had geramd. Nadat de videorecorder automatisch had teruggespoeld, zaten we met een kop thee aan de keukentafel. Haar moeder, een pittige Italiaanse dame, sprak ons toe. “Er kan met cocaïne niet zo veel mis gaan, als je maar al-tijd aan de volgende twee regels houdt: 1. Je betaalt er nooit voor, en 2. Mensen die volop aan de coke zijn, zijn niet je vrienden.” Ik knoopte het stevig in mijn tieneroren, en heb het bijna altijd nageleefd (op een korte periode na toen ik in San Francisco woonde).

Ach, coke. Na al die jaren weet ik nog steeds niet zo goed wat er nou de toegevoegde waarde van is. Van tien bier of een beetje mdma ga je elkaar tenminste nog de liefde verklaren. De enige conclusie die ik tot nu toe had getrokken over coke is dat het bij lange na de smak geld niet waard is. Tot ik afgelopen week met een makker aan de toog hing. “De enige drug die ik denk ik nooit zou gebruiken is coke, omdat daar gegarandeerd bloed aan kleeft.”

Ik viel van mijn spreekwoordelijke kruk. Achtentwintig jaar ben ik, en in al die jaren had ik hier nooit bij stilgestaan. Tuurlijk weet je ergens dat drugshandel een louche business is (hallo, Scarface) maar denk maar niet dat ook maar een moment door je heen gaat als je met een sleutel in je neus staat op de plee. Misschien draagt het op zo’n moment zelfs alleen maar bij aan de coolheidsfactor: mensen in Colombia knallen elkaar af, maar hey, wat kan het mij schelen, ik ben een motherfucking badass. Zoiets. Sjesus, wat bedroevend eigenlijk. En toen dacht ik: had ik niet nog ergens een boek over de cocaïnehandel staan?

Ja! Maar hoe kom ik daar eigenlijk aan?

“Dank je! Vet!” Toen ik het cadeaupapier openscheurde kwam The Candy Machine: How Cocaine Took Over The World tevoorschijn. Wat ik eigenlijk dacht was: “WTF? Is dit een hint? Wat moet ik hiermee?” Dat zei ik uiteraard niet. Een gegeven paard en al. Een paar serieuze vragen kwamen in me op. Hoezo had mijn vriendin het idee dat ik dit leuk zou vinden? Ik weet het aan het feit dat zij een grotere interesse had in ontwikkelingslanden dan ik (zo veel was al duidelijk uit onze compleet verschillende vakkenkeuze toen we beiden nog antropologie studeerden.) Een paar jaar later – vanochtend – vroeg ik haar of ze nog wist wat haar reden was geweest. “Ik weet niet meer waarom ik dat had gegeven, er was toen iets. Niet cocaïne, ofzo, maar iets met politiek en/of Amerika waar we het over gehad hadden. In combinatie met consumptie, geloof ik.”

Dat is het mooie aan boeken cadeau krijgen. Aan het gegeven exemplaar kan je een hoop aflezen. Wat iemand zelf leuk vindt, of wat ze denken dat jij leuk vindt. Maar meestal zijn het vooral momentopnames. Van het moment waarop je samen een discussie hebt over een onderwerp. Of het moment dat je in de Ako op het station een cadeau uitkiest uit de pocket top tien. Tot het moment waarop je uit je eigen boekenkast met je jas al aan nog snel een ongelezen boek grist om in aluminiumfolie gewikkeld mee te nemen naar een verjaardag van een veredelde kennis. En dit boek, met zijn mooie groene kaft, was het resultaat van een gesprek wat mijn vriendin en ik ooit hadden en waarvan we de strekking beiden al lang zijn vergeten. Tot ik het weer kon afstoffen om meer te leren over de bloederige achtergrond van mijn zeldzame cocaïnegebruik.

En, nog wat geleerd?

Twee weken lang heb ik dit boek overal mee naar toe gezeuld, het aan iedereen laten zien, en steeds maar weer probeerde ik mezelf er toe te zetten het te lezen. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen: ik ben niet verder gekomen dan het eerste hoofdstuk 'From Soft Drink to Hard Drug'. Het laatste ezelsoor is pas op pagina 25. Niet dat het onmogelijk moeilijke taal is, integendeel. Maar omdat de feiten je om de oren slaan.

Geconcentreerd een studieboek van kaft tot kaft lezen is nooit mijn sterkste punt geweest, ik zat liever in college of een werkgroep, en kreeg veel meer informatie mee uit discussies dan uit paragrafen. Uiteraard heb ik me door een hoop tekst heen geworsteld, maar aan het einde van mijn studie was ik vooral een meester in het scannen van belangrijke stukken. Dit boek heeft een enorme dichtheid aan informatie over de drugshandel, een onderwerp dat me voorheen nooit veel had geïnteresseerd en wat me nu nog steeds niet kon bekoren. Uiteraard kreeg ik de suggestie om misschien een gram te bestellen en het dan in een keer uit te lezen, maar als ik ergens geen zin in had was het in mijn eentje aan de sos een boek over de Pablo Escobars van deze wereld door te ploegen.

Dus echt helemaal niets van opgestoken?

Jawel. Cocaïnehandel is een ver-van-ons-bedshow. En legalisatie zou een goed idee zijn. Maar de beste cocaïneles blijft nog steeds die uit 1999, met de twee regels van de Italiaanse mama: niet betalen, geen gebruikers tot je vrienden rekenen.

En in welk gezelschap verkeert dit boek op de plank?

(Toen ik de grote foto schoot lag het boek een beetje hangend op de buren, maar inmiddels staat iedereen weer fier rechtop.)

Gstaad 95-98 - Marek van der Jagt

Boeken van Arnon Grunberg SORRY MAREK VAN DER JAGT doen het goed als cadeaus. Ik heb, schat ik, minstens vijf geschonken Grunbergs in de kast staan. Je begrijpt zelf ook wel dat dit een aparte aflevering van Mees Leest gaat worden. Dit exemplaar kreeg ik van Ilay den Boer, theatermaker en fervent Grunbergfan, die ik al jaren niet heb gesproken.

Het Volgende Verhaal - Cees Nooteboom

Ik heb geen idee hoe ik aan dit boekje kom, ik heb het in elk geval niet gelezen. Voorin staat een stempel: Bergensche Boekhandel. Tel 02208-12481. Ik heb nog nooit een telefoonnummer op die manier genoteerd gezien, maar als het uit Bergen kwam was het of van mijn moeder, maar waarschijnlijker van mijn opa.

De Keukenprinses: Kookboek voor bevrijde vrouwen - Sanderijn Cels

Als je een sloddervos bent, vinden mensen het grappig om je boeken te geven met titels als ‘De Keukenprinses’, ‘Hoe Maak Ik Schoon’, of ‘Goed Geregeld!’. Dit zijn allemaal boeken die ik nu dus bezit. Ik kijk ze uit protest niet in en leef nog altijd in een chaos, maar ik vermoed dat dit best een leuk boek is eigenlijk.

-

Kijk uit naar de volgende aflevering van Mees leest:
George Orwell - 1984 of Het boek dat iedereen uit mijn geboortejaar eigenlijk verplicht moet lezen

Vorige aflevering gemist? Klik hier voor Mees leest: Nescio

Mail

Ava Mees List

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen