Asset 14

De yogaleraar

Max’ vriendin Vera stelt voor om haar yogaleraar een paar nachtjes te logeren uit te nodigen. Maar al snel blijkt dit de normale gang van zaken in hun relatie op z’n kop te zetten.

Toen ik thuiskwam wist ik gelijk dat er iets niet goed zat. Vera zat op de bank met haar armen over elkaar. Ze zag eruit als iemand die de opdracht had gekregen een wachtend persoon uit te beelden.
‘Is er iets?’ vroeg ik.
Ik was met mijn jas nog aan naast haar gaan zitten. Omdat Vera zich anders gedroeg dan normaal, wist ik opeens ook niet meer zo goed wat ik met mezelf aan moest.
‘Paul komt vanavond langs,’ zei ze. ‘Hij blijft een paar nachten bij ons slapen.’
‘Wie is Paul?’
‘Mijn yogaleraar. Ik heb wel eens over hem verteld toch?’
Dat had ze inderdaad. Als Vera eenmaal over yoga begon was er geen ontkomen meer aan. Ze raakte niet uitgepraat over chakra’s en de verschillende posities die een goede uitwerking hadden op je immuunsysteem. Als ik weer eens pijn aan mijn rug had dwong ze me de dog pose head down te doen, op een toon die impliceerde dat ik al het lijden helemaal aan mezelf te danken had. Toch zei ik:
‘Nee, dat kan ik me niet herinneren.’
‘In ieder geval komt hij vanavond langs en blijft hij slapen.’
‘Waarom?’
‘Hij heeft het moeilijk.’
Ik begreep niet hoe een yogaleraar het moeilijk kon hebben. Dat soort mensen was er toch juist om andere mensen te verlichten?
‘Heeft hij geen andere plek waar hij kan blijven?’ vroeg ik.
‘Je begrijpt het punt niet.’ 
‘Welk punt?’
‘Dat je dingen voor andere mensen moet doen, dat je andere mensen moet helpen.’
‘Ik ken Paul niet, dus ik weet ook niet zo goed hoe ik hem moet helpen, geloof ik.’ 
‘Verdomme Max!’
Vera vloekte niet omdat ik weigerde te helpen. Ze vloekte omdat de dingen al langer niet meer gingen zoals ze volgens haar hoorden te gaan. ’s Ochtends liet ze verwijtende briefjes achter op het aanrecht. Er waren avonden waarop ze weigerde met me in de woonkamer te zitten omdat ik verkeerd in mijn energie zat.
‘Oké prima,’ zei ik. ‘Wat jij wilt.’

Die avond maakte ik linzensoep omdat ik dacht dat het iets was waar yogaleraren van hielden. Ik stelde me voor dat we de soep bij kaarslicht zouden eten op kleine kussentjes in de woonkamer.

Hij leek in de verste verte niet op een yogaleraar.

Misschien hadden we nog wel ergens wierook liggen, dan zou de yogaleraar zich vast meer op zijn gemak voelen. Ik was de keukenkastjes aan het doorzoeken toen Vera binnen kwam lopen.
‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg Vera.
‘Ik zoek wierook.’
Vera zei niets, ze keek me alleen maar aan alsof ik gek was.

Ik moet zeggen dat ik een beetje teleurgesteld was toen Paul bij ons aanbelde. Hij leek in de verste verte niet op een yogaleraar. Als iemand me verteld had dat hij bij een bank werkte, had ik het waarschijnlijk ook geloofd. Hij schudde me heel beleefd de hand. Geen Namasté-groet.
‘Ontzettend fijn dat ik hier kan blijven,’ zei Paul.
Het was lang geleden dat ik iemand zo oprecht had horen praten.

Wat voor spirituele gaven Paul precies bezat wist ik niet, maar in ieder geval hadden ze een positieve invloed op Vera’s humeur. Ze was vrolijker dan ik haar in lange tijd gezien had. Tijdens het eten vertelde ze over mijn olieverfschilderijen, ze zei dat ik een groots kunstenaar was. Ze legde zelfs even haar hand op mijn knie.
‘Willen jullie een grappig verhaal horen?’ vroeg ze. ‘Vanochtend had ik een vrouw op gesprek die stemmen in haar hoofd hoorde. Toen ik haar vroeg of ze volgende week weer terug kon komen zei ze: “Dat moet ik even met Bob overleggen.” Ze heeft vijf minuten tegen zichzelf zitten praten.’
Vera moest zelf nog het hardste lachen om de anekdote.
Ik wist niet wat ik hoorde. Vera vertelde nooit verhalen over haar patiënten. Toen we net bij elkaar waren en ik nog in de illusie verkeerde dat je als geliefden geen geheimen voor elkaar hoorde te hebben, zat ik nog wel eens te vissen. ‘Eén anekdote,’ vroeg ik haar als we ’s avonds in bed lagen. ‘Meer hoef ik niet te weten. Ik wil gewoon een beetje een beeld hebben van wat je de hele dag aan het doen bent.’ Maar Vera gaf nooit toe. ‘Ik ben een arts,’ zei ze dan. ‘Net zoals alle andere artsen. En ik heb een beroepsgeheim.’
Maar nu gooide ze zomaar van alles op tafel.
‘Hoe ben je eigenlijk yogaleraar geworden?’ vroeg ik aan Paul.
‘Ik heb een cursus gevolgd,’ antwoordde hij op zakelijke toon. Ik kon me niet voorstellen dat hij op andere momenten in een volle yogastudio sprak over innerlijke reizen.

Paul vertrok na het eten naar de logeerkamer.

'Er klopt iets niet, begrijp je?'

Ik had verwacht dat Vera’s humeur om zou slaan nu Paul er niet meer was, dat ze gewoon een vrolijk toneelstukje speelde omdat we iemand te gast hadden. Maar Vera bleef vrolijk terwijl ze de tafel afruimde. Ze schonk wijn in, zette jazzmuziek op. Alsof het weekend was.
‘Zie je hoe fijn het is om iets voor een ander te doen?’ vroeg ze.
‘Ja,’ zei ik, al wist ik niet echt of we Paul hadden geholpen.
Vera sloeg haar armen om me heen.
‘Ben je blij?’ vroeg ze.
Ik knikte omdat ik wist dat ze dat wou.
‘Wat voor problemen heeft Paul precies?’ vroeg ik. ‘Zit hij in een scheiding?’
Vera legde haar vinger op haar lippen. ‘Niet nu,’ 

De volgende ochtend werd ik wakker in een bed van omgewoelde lakens. Vera had ochtenddienst, dus ze was al de deur uit. Ik herinnerde me weer dat we te veel wijn hadden gedronken, dat we seks hadden gehad op de bank, dat ik Vera de trap op had gedragen. Nu voelde het opeens heel verkeerd, alsof de energie in het huis verstoord was. Ik moest iets doen. Ik trok mijn badjas aan en liep naar beneden. In de keuken belde ik Levi. Dat deed ik altijd als er dingen mis dreigden te gaan.
‘Wat scheelt eraan?’ vroeg Levi. Hij klonk opvallend rustig.
‘Het is allemaal zo ontzettend vreemd,’ zei ik. ‘Er zit een yogaleraar in ons huis. Vera heeft hem meegenomen en nu gedraagt ze zich opeens heel anders. Ze vertelde allemaal dingen over haar patiënten. We hebben gisteravond seks gehad terwijl we het maanden niet deden. Er klopt iets niet, begrijp je?’
‘Wat klopt er precies niet?’ 
Daar had ik niet echt een duidelijk antwoord op. 
‘Het klinkt namelijk positief,’ zei Levi. ‘Jullie hebben weer seks en dan kan je ook nog eens de hele dag gratis yoga doen.’
‘Ik ben bang.’
‘Neem valeriaan,’ zei Levi. ‘Dat helpt.’
Toen ik had opgehangen voelde ik dat er een vreemde energie in het huis hing. Ik draaide me om. Paul stond voor me in een rode kimono. Opeens zag hij er veel meer uit als een yogaleraar.
‘Is er iets?’ vroeg hij.
‘Nee,’ zei ik. ‘Het is niets.’

Mail

Emma Stomp (1994) is Hard//hoofd redactielid en schrijft over alles wat ze niet begrijpt: van vreemde Mexicaanse gezegdes tot aan het wakker worden naast een onbekend lichaam. Op doordeweekse dagen studeert ze sociologie, waar ze vooral veel moet lezen over gentrification.

Inge Rylant is een illustrator en designer uit Antwerpen. Ze werkt voor verschillende disciplines en media binnen kunst, cultuur, mode en design. Het abstraheren van de alledaagse wereld is de essentie van haar werk.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen