“Als we uitgaan van het laagste cijfer, worden elke nacht in Amsterdam vierhonderd vrouwen misbruikt en uitgebuit”, aldus burgemeester Van der Laan. Hij zei dit in reactie op de aankondiging van strengere prostitutieregelgeving in de hoofdstad. Het onder meer opschroeven van de minimumleeftijd voor prostituees is de volgende stap in de poging de Wallen op te schonen. Al is er geen consensus over de precieze omvang van gedwongen prostitutie in deze toeristische attractie, dat er honderden slachtoffers van mensenhandel achter de ramen staan, staat buiten kijf.
Van prostitutie kun je vinden wat je wil; slavernij zou niets dan afschuw moeten oproepen. Maar ondanks menig reportage en expositie over de bloeiende mensenhandel op de Wallen, blijft het idee dat we het hier in Nederland goed voor elkaar hebben met ons wereldberoemde red light district hardnekkig voortbestaan. Mensenhandel vormt niet meer dan een uitwas die je op de koop toe neemt, lijkt de heersende opinie.
Wanneer een vrouw in een donker steegje wordt verkracht is het erg, als het meerdere malen per dag gebeurt achter een vrolijk roodverlicht raam is het blijkbaar niets om je druk over te maken. Dat kun je afschrijven als nevenschade van een gekoesterd Hollands instituut. Liever kloppen we onszelf op de borst voor onze tolerantie en vooruitstrevendheid. Dat laten we niet door vierhonderd slavinnen verpesten.