De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven, Ella Kuijpers vraagt zich af waarom politieke misstanden in verkiezingstijd zo weinig aandacht hebben gekregen.
In Nederland werden geregeld misstanden aan het licht gebracht rond verkiezingstijd. DENK speelde met trollen, GroenLinks vergiste zich in Maya en Wilders photoshopte Pechtold tussen demonstranten die pleiten voor de sharia. Hoewel de feiten hier boven tafel kwamen, werden er zelden consequenties aan verbonden. En de discussie bleef uit.
We moeten meer benoemen, onderzoeken en betwijfelen
De discussie schittert in afwezigheid. Waarom wordt Wilders niet aangesproken op het propageren van fictief beeldmateriaal, ook al zou hij daarmee de aandacht in de schoot geworpen krijgen? En waarom hoeft DENK niet met een eenduidig antwoord te komen op de vraag of zij de trollen inzetten? Waarom hoeft Jesse publiekelijk niet even terug te komen op het lijk dat uit zijn kast kwam?
Hoe al deze ruis in de politieke doofpot terecht is gekomen is niet duidelijk. Waarschijnlijk is het een combinatie van de politiek zelf die even druk was met campagne voeren, de journalistiek die zich liever richtte op peilingen en de burger die meer geïnteresseerd was in de uitslag van torentje-prik tijdens het Jeugdjournaaldebat. Ligt het aan mij of wordt de vierde macht in de loop naar de verkiezingen tijdelijk uit het oog verloren? Moet nieuws dat werkelijk wat zegt over het politiek handelen van dit moment een pas op de plaats maken?
De journalist balanceert hier tussen het benoemen van ongewenst gedrag en het negeren van dingen die je liever niet al te veel aandacht moet schenken. Hij kan Wilders handelen veroordelen, of het laten rusten en de onrust vermijden die Wilders wil stoken. Hij kan zich neerleggen bij het terugtrekken van Maya, of bevragen waarom haar fout zo gemakkelijk wordt vergeten. Hij kan van geluk spreken dat de trollen zijn ontdekt, of onderzoeken wat geoorloofd is tijdens campagne voeren. Ik raad aan om meer te benoemen, te onderzoeken en te betwijfelen, zodat ook politieke normen en waarden het langst zegevieren.
