Asset 14

Us

Filmtrialoog: Us 1

Onze redacteuren gingen met knikkende knieën naar de nieuwe horrorfilm van Oscarwinnaar Jordan Peele (Get Out). Maar écht eng werd het toen ze hun eigen angsten begonnen te bevragen. Wie waren nu eigenlijk de ‘goeien’ en wie de ‘slechten’, vragen hoofdredacteur Sarah van Binsbergen, adjunct Mathijs Hoogenboom en redacteur Else Boer zich af.

Sarah: Wát een film. Ik ben zo benieuwd wat jullie vonden. Ik ging er bijna van nagelbijten en dat heb ik nog nooit gedaan.

Else: Nou, ik ben blij dat ik er met jullie over kan praten!

Mathijs: Hadden jullie Get Out gezien? Ik niet, maar ben door Us overgehaald om dat alsnog te doen.

Else: Ik ook niet, maar ik weet zeker dat ik dat nu moet doen.

Sarah: Ja ik wel! Twee keer zelfs. Dus de verwachtingen lagen hoog. En hoewel ze zeggen dat de tweede alleen maar tegen kan vallen, was dit een zeer geslaagde opvolger.

Else: Het was écht horror, met veel schrikmomenten (Get Out was dat volgens mij minder?).

Mathijs: Ik vond het horrorgehalte wel meevallen, had verwacht dat ik uit mijn stoel zou bibberen. Vooral de eerste helft was van de horror.

Sarah: Inderdaad, en nadat de suspense eenmaal was ingelost werd het pas echt interessant, en vooral genieten van hoe goed de film in elkaar zat, cinematografisch.

Else: Ik zag online dat veel mensen al vermoedden dat er iets mis was. Zoals met het knippen van de vinger op het ritme, in de auto. Ik had dat niet door.

Sarah: Nee ik ook niet.

Mathijs: Oh ja, zeker! Dit is daarom echt een film om terug te kijken. Er zat zoveel in. Dat plakplaatje op de achterruit van de auto, van die familie die hand in hand staat.

Sarah: En al die verwijzingen naar dubbelingen. Zoals 11:11 op dat bordje en de wekker. Een verwijzing naar de bijbel trouwens, 11:11: Jeremiah. Waar God zegt dat hij rampspoed over de wereld zal brengen als mensen de band met hem breken.

Zoals Get Out over racisme ging, gaat deze film over klasse, privilege en de blindheid daarvan.

Mathijs: Precies! En (spoilerwaarschuwing!) even over de twist: die moest bij mij echt even landen.

Sarah: De twist helemaal op het einde? Die vond ik eigenlijk jammer, zo'n horror-trucje, en in die zin voorspelbaar. Het verhaal had het niet nodig.

Mathijs: Ik dacht eerst dat-ie de hele film onderuit haalde. Maar hij verklaart juist veel.

Else: Ik vond ‘m juist heel goed! Want er zijn dus geen slechteriken, en de dubbelgangers zijn niet evil. Ze hebben een goed motief.

Mathijs: Precies! Want wie waren nou de slechteriken? Het ging over wat we voor lief nemen. Dat we een naar verleden kunnen vergeten als het heden beter is. En niet omkijken naar wie we 'achterlaten'.

Else: Ja precies. Daarom was die zin heel mooi: ‘You could have taken me with you’.

Sarah: Daardoor is het ook een klassiek verhaal over privilege. Zoals die tweeling, van wie een rijk opgroeit en de ander niet. Dat legt bloot waar de film denk ik over gaat: dat privilege bestaat bij de gratie van een onderklasse die dat privilege niet heeft. Us: U.S.

Mathijs: Oooooooh!! Haha wauw die valt nu pas.

Sarah: Zoals Get Out over racisme ging, gaat deze film over klasse, privilege en de blindheid daarvan.

Else: De film (en de twist) laat heel duidelijk zien dat je kansen bepalen hoe goed je het doet in de wereld. Niet wie je bent, maar waar je geboren bent. En dat de ‘onderklasse’ geen ander is, maar dat wíj dat zijn, alleen in andere omstandigheden.

Sarah: Het interessante daaraan is dat er dus ook niet echt slechteriken waren. Ik bedoel, couldn't really blame the tethered, dat ze het niet langer pikten.

Mathijs: Nee precies, het zijn dezelfde mensen in andere omstandigheden.

Else: Nee, heel logisch dat zij los wilden breken. En óók logisch dat de mensen zich verdedigden.

Sarah: Exact. Klassenstrijd, explained?

Else: Ja, voor een groot deel wel. Een andere theorie is dat het niet om klasse gaat, maar om ons onderbewuste. Wat vinden jullie daarvan?

Sarah: Ah. Heb ik niet eens over nagedacht. Ik ben vol op die sociale laag gaan zitten.

Else: Een Freudiaanse interpretatie. Dat spookhuis heette niet voor niets ‘Find yourself’.

Die schaar: Peele zocht iets wat op het randje tussen alledaags en doodeng zit.

Mathijs: Misschien wel om wat we verdringen en wegdrukken, 'ondergronds'. Wat we negeren. Of bedoel je daarmee het onderbewuste?

Else: Dat bedoel ik – repressie in die betekenis.

Mathijs: In een interview zei een van de acteurs wel dat het erom ging dat 'wij de monsters zijn'. Maar ik zag dat als 'de goeieriken onderdrukken eigenlijk de slechteriken'.

Else: Jordan Peele zei ook zoiets in een interview. Dat we onszelf niet aanwijzen als schuldigen in deze maatschappij, terwijl we allemaal ergens schuld aan hebben.

Sarah: Het 'id’ dat wraakt neemt?

Else: Ja, bijvoorbeeld. Daarom was het ook interessant dat de kinderen van Adelaide (hoofdpersoon, door Lupita Nyong’o, red.) half tethered zijn: zij lijken meer in contact met hun id, zoals Jason, die niet sociaal is en zich graag verstopt, en de dochter die zich afzondert.

Sarah: Vooral die twee lagen samen zijn interessant: psychologisch en sociaal. Het gaat er uiteindelijk om wat je weg moet drukken om een wereldbeeld aanvaardbaar te maken. Zowel persoonlijk als sociaal.

Else: Ja dat was zo goed aan deze film! Het kan over allebei gaan; beide interpretaties doen niets af aan elkaar.

Sarah: Wat ik me wel afvroeg: waaróm deze tethered bestaan en ondergronds leven, daar werd erg snel overheen geskimd.

Else: Dat was wel vaag, vooral omdat ze enerzijds spiegelen wat de bovenwereldse mensen doen maar zich wel los kunnen bewegen.

Mathijs: Ze konden zich pas los bewegen toen ze zich bewust werden van hun situatie. Daarvoor dachten ze niet na over hun acties, misschien wel net zo weinig als de bovengrondse mensen. Dit genre werkt erg goed voor de boodschap van de film. Het is horror, dus je verwacht bang te moeten zijn voor de engerds. Maar uiteindelijk ga je je eigen angst bevragen; is die wel terecht en wie zijn hier de slachtoffers?

Sarah: Ja! Die ontwikkeling van genrefilms vind ik sowieso tof, horror en sci-fi met een sterke politieke lading.

Else: Dat vind ik ook heel goed werken. En horror is een klassiek genre voor ‘sociale angsten’, toch?

Sarah: Ja maar het lijkt een comeback te maken, die sociale lading in genrefilms.

Mathijs: Daar kwam ook die schaar vandaan. Peele zei dat hij iets zocht wat op het randje tussen alledaags en doodeng zit.

Else: Ah, dat is wel gelukt! En weer het spiegelen - een schaar bestaat uit twee dezelfde kanten.

Sarah: Ja! Dat had ik pas later door eigenlijk, dat dubbele in de schaar.

Else: En ze gaan met die schaar voor de keel, de voice box. Ze nemen de stem af van de bovenklasse, of van het superego, net wat je wilt. Trouwens, vonden jullie ook dat de Michael Jacksonreferenties een goede dubbele lading hadden?

Mathijs: MJ is wel een symbool van je vanuit je sociale onderklasse opwerken (even los van de actuele associaties).

Else: Maar (inmiddels) ook voor een symbool met twee gezichten.

Mathijs: En Thriller; ondergrondse wezens die opstaan. De tethered bewogen ook een beetje zoals in die clip.

Sarah: Wat ik sowieso sterk vond, die lichamelijkheid van de film, het choreografische. Er was heel veel aandacht voor muziek, timing, de manier waarop iedereen beweegt. Het gebruik van muziek was ook fantastisch, heel effectief.

Else: Ik snap het - Lupita Nyong’o herken je bijna niet in haar verschillende manieren van bewegen. HOE is zij zo goed trouwens? Ze leek echt twee verschillende mensen.

Sarah: Ongelooflijk. Twee rollen en allebei adembenemend.

Mathijs: Ja absoluut. En dans had ook een centrale functie natuurlijk: door die dans communiceerden de bovenwereld en de onderwereld met elkaar.

Sarah: Er bestaat trouwens ook een documentaire over mensen die echt in die ondergrondse gangen wonen, in New York. Interessant om hierna te kijken?

 

Us is nu te zien met:

Mail

Redactie

Pirmin Rengers is illustrator en docent. Hij woont in Assen, werkt overal en houdt van hobby's.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen