Woody Allen maakte in zijn films reclame voor Parijs, Londen, Barcelona en Rome. Moet hij ook naar Amsterdam?" /> Woody Allen maakte in zijn films reclame voor Parijs, Londen, Barcelona en Rome. Moet hij ook naar Amsterdam?" />
Asset 14

To Rome with Love

Na Londen, Barcelona en Parijs richt Woody Allen zich op de Eeuwige Stad: To Rome With Love is een romantische komedie waarin verschillende personages worden geconfronteerd met liefde en roem en het verlies daarvan. Drie redacteuren praten na.

Sara: Nadat New York voor veel filmmakers onbetaalbaar werd, is Woody Allen naar Europa vertrokken. Ik heb gehoord dat steden als Londen en Parijs hem dik betaalden om te komen filmen.

Stephane: Voor veertien miljoen komt hij in Amsterdam een film maken, maar Amsterdam weigert. De Noord-Zuid-lijn gaat inderdaad nog wat kosten, maar ik ben wel benieuwd wat hij met softdrugs en prostitutie zou doen.

Sanne: Die veertien miljoen is een koopje vanuit pr-perspectief. Tot nu toe heeft hij Europa weergegeven als een zonovergoten pagina uit een toeristengids.

Stephane: Ja, dat is zo. Maar ik vond dat ook gelijk het grootste probleem van deze film. Het voelde aan als één grote reclame voor Rome. Ik begon me een beetje af te vragen waarom ik geen geld toe kreeg om deze film te zien.

Sanne: Woody’s films zijn altijd een liefdesverklaring geweest aan Manhattan - dat was geloofwaardig, omdat hij daar zelf al zijn hele leven woont. Maar wanneer hij zijn trucje gaat toepassen op een Europese stad, verandert de briljante regisseur in een ordinaire Amerikaanse toerist. De belangrijkste scènes spelen zich af op plekken als de Spaanse Trappen en de Trevifontein, die op magische wijze compleet verlaten zijn. COME ON.

Sara: Maar zijn New Yorkse films spelen zich ook altijd af in Lower Manhattan, dat is ook geen compleet beeld. Ik voelde in de mierzoete toeristische blik op Rome juist een sarcastische toon.

Sanne: De film opende en eindigde met “Volare”, een totaal clichénummer – dat was absoluut sarcastisch. Woody krijgt waarschijnlijk ook die miljoenen niet als hij in een rottige buitenwijk gaat staan filmen.

Stephane: Hij speelt natuurlijk gewoon met alle clichés die het publiek van zo’n stad heeft, en juist dat geeft de film een extra laag. Ik heb me overigens heel goed vermaakt met Roberto Benigni en Ellen Page. Ze stelen de show.

Sanne: Hoe vonden jullie dat Woody het zelf deed?

Sara: Ik merk dat ik het erg lastig vind iets slechts over hem te zeggen. Niet dat ik dat over hem als acteur überhaupt zou willen, maar over zijn films in het algemeen. Zijn rol in deze film was perfect, net zoals alle andere rollen die hij in zijn andere films speelt.

Sanne: Haha, iets slechts zeggen over Woody voelt een beetje alsof je je lievelingsopa opeens een schop moet geven.

Sara: Precies!

Stephane: Hoewel hij een hele slechte acteur is, is er niemand die Woody Allen beter kan spelen dan hijzelf. Ik zou bijvoorbeeld niet weten wie beter kan besluiten zich door zijn hoofd te schieten en zich daarna te bedenken dan Woody in Hannah and her Sisters.

Sara: Ik erger mij eraan als ik zie dat hij acteurs in zijn film “zijn” rol heeft gegeven. Maar ik weet inderdaad ook niet hoe goed iemand acteert als hij altijd zichzelf speelt.

Sanne: Hij was opeens veel Amerikaanser dan in zijn Manhattan-films. Dat hij heel vies naar een stukje bruschetta zit te kijken.

Sara: Roberto Benigni (ja, die uit La Vita è Bella) speelt een kantoorklerk die uit het niets een beroemdheid wordt en wordt belaagd door paparazzi. Dat kwam over als kritiek op de huidige cultuur van mensen die beroemd zijn om niks, en wiens meest banale dagelijkse bezigheden aan de wereld worden verkocht als grootse prestaties.

Sanne: Ja, Benigni was superaandoenlijk en het was best een geestige parodie op sociale media. Maar erg origineel was het niet. Ik bedoel, er waren vijf jaar geleden al flashmobs.

Stephane: Ik heb veel gelachen, maar ik vind dat er in deze film wel erg veel ‘intellectuele’ grapjes zitten. Hij stopt zoveel verwijzingen naar literatuur en andere films in z’n dialogen, dat ik op een gegeven moment bijna bij Wikipedia te rade moest gaan om mee te kunnen lachen. Hij blijft een filmmaker voor snobs.

Sanne: Het is ook eigenlijk een beetje passé. Zijn tegenspeelster speelt een psychotherapeute en zit hem de hele tijd op Freudiaanse wijze te analyseren. In de jaren zeventig en tachtig waren dat hele scherpe grappen geweest, maar in 2012...

Sara: Zelfspot!

Stephane: Al met al voelde de film voor mij als een verzameling grappen die hij nog had liggen. Goeie grappen, dat wel. Maar ook de verhaallijntjes hadden niks met elkaar te maken. De titel was in de eerste instantie ook Bop Decamerone, wat er veel beter bij past (Decamerone = verzameling verhalen). Nu is het los zand.

Sanne: Woody schijnt een la te hebben met allemaal losse papiertjes waar ideëen voor films op staan. Die verhalen over de man die uit het niets beroemd wordt en de man die alleen onder de douche een geweldige operazanger is, komen ongetwijfeld van zo’n papiertje.

Stephane: Ja, maar zijn betere films zijn in hun geheel ook een goeie grap: een vrouw wordt verliefd op een filmpersonage die vervolgens de film uitstapt (Purple Rose of Cairo) of het gaat over een acteur die letterlijk out of focus is. Bij deze film ontbrak die goeie overkoepelende grap.

Sara: Het voelde onaf. Hij heeft haast, hij wil gewoon zo snel mogelijk nog zo veel mogelijk films maken. Hij repeteert niet met acteurs en filmt met weinig takes.

Sanne: Je voelt het wel ja, dat zo’n film in een paar weken uit de grond is gestampt. Weliswaar met heel veel geld en geweldige acteurs, maar het is toch een beetje afgeraffeld. Ik hoorde na afloop van de film in de damestoiletten een groepje vrouwen zeggen dat het “een soort Love Actually was”. Tsja...

Sara: Het ging vooral over (ongewilde) roem. Terwijl de douchende operazanger na zijn eenmalige succes een veelbelovende carrière laat liggen voor het kleine familiegeluk dat hij al kende, schiet Benigni toch in paniek als alle roem wegvalt en zijn z'n oude leven en familie toch niet genoeg.

Sanne: Vreemdgaan was ook een belangrijk thema! Een van de personages, een Amerikaanse architectuurstudent, wordt verliefd op de beste vriendin van zijn geliefde: zo’n typische irritante chick die ‘s nachts wil inbreken in een monument en alleen maar over seks praat.

Stephane: Alec Baldwin speelde de oudere versie van de jonge architectuurstudent en gaf hem tips, terwijl hij over zijn schouder meekeek. Dan liepen ze boodschappen te doen en siste hij: “Wedden dat ze niet kan koken?” Hilarisch. Ik wil ook zo’n oudere versie van mezelf die hoofdschuddend commentaar geeft op alle stommiteiten die ik bega. Zo heb ik ooit eens ingebroken in het Forum Romanum.

Sanne: Haha! Wat deed de Spaanse Penelope Cruz trouwens in Rome? Wel leuk om haar eens niet in de 64e Almodovar-film te zien.

Sara: Ja! En dat Italianen in de film Italiaans spreken.

Stephane: Maar wat denken jullie? To Rome overslaan en een gouwe ouwe bekijken, of wel naar de bioscoop gaan?

Sara: Gaan. Het is een ode aan Rome met een surreële kijk op menselijk gedrag.

Sanne: Gaan. Ik zie From Amsterdam With Love al voor me hoor. Woonboten in het ochtendlicht, een liefdesscène in het Anne Frankhuis, Scarlett Johanson die vreemdgaat met een Marokkaanse coffeeshophouder...

Sara: Hahaha!

Stephane: Woody Allen een joint zien opsteken om vervolgens naar de Bananenbar te gaan, daar leg ik wel een tientje voor in.

Sanne: Lodewijk Asscher, make it happen.

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen