Soms ziet eten er zo smakelijk uit dat het wegloopt van je bord. Miriam ging uit eten en proefde een gedicht.
Bord in woord
Gebakken korrels roggebrood vormen de aarde waaruit de tuin ontspringt
Plakken oerpeen wortelen zich in de grond
Hij zakt iets door zijn knieën, knijpt zijn ogen tot spleetjes
Zijn hoofd gekanteld
“Iets meer naar links”
Kleur en smaak rennen rondjes, ze tikken elkaar aan
Sap sluipt weg uit de rode bieten
Het witte porselein wordt belaagd
Tomaten schommelen op hun bolle buiken
“Iets meer naar rechts”
Hij doet een stapje achteruit, bekijkt zijn compositie
Een truffelaardappel en een asperge zijn tegen elkaar aangekropen
Kruidendressing drupt op het eetbare bloembed
Zomerpostelein schiet uit de grond
“Dit blaadje weg, niet groen genoeg”
Zaden en pitten flaneren over een pad van witte kaas
De chioggiabiet en peterseliewortel landen zacht
Tuinkers breekt hun val
Alles moet in balans
“Iets meer naar het midden”
Een laatste blik, dit keer met iets meer afstand
Hij zag dat het goed was
Illustratie: Jonathan Gardenier
--
Dit is een gastbijdrage van Miriam Roukema.
