"Dit moet de gelukkigste tijd van mijn leven zijn", dacht ik terwijl mijn geliefde zijn wodka uitkotste in de greppel naast de camping. Een gedachte die mij onmiddellijk had moeten verontrusten, maar ik was verliefd en over werkelijk niets maakte ik mij zorgen. Zelfs niet over het feit dat ik weer was begonnen met roken. Prille liefde is een vrijbrief voor onverantwoordelijk gedrag. Na het legen van zijn maag gingen we dan ook weer rustig door waar we gebleven waren: linksvoor bij het podium.
Een paar dagen voor het kotsmoment was ik met mijn beste vriend en vriendin, die ook nog eens verkering hadden, naar een lieflijk festival vertrokken in Zuid-Nederland. Met z’n drieën klopte alles precies, en slaap- en vitaminetekort deden niets af aan mijn geluksgevoel. En toen belde mijn vriendje, de jongen op wie ik die zomer hoteldebotel verliefd was geworden: hij kwam naar ons toe.
Ik dacht dat het niet beter kon, maar met z’n vieren paste het ook perfect. Zelfs de stinkende dixi's deden niets af aan mijn droomwereld. Ze droegen er juist aan bij. Als Alice in Wonderland tuimelde ik bij toeval door een dixi waarin geen wc was, maar een geheime ingang naar een feest dat achter de toiletten plaatsvond. Het was het beste feestje van het hele festival.
Bij een van de concerten stonden we vooraan en doken we in de pit, iets wat ik daarna nooit meer heb gedurfd. Ik gaf me over aan de ellebogen die mijn ribben raakten en de voeten die op mijn tenen stampten. Hij sprong naast me tegen de mensen op en pakte mijn hand vast. Mijn vrienden verdwenen tussen de bezwete en beukende lichamen. Na afloop liepen we met z’n vieren terug naar de tentjes, en we hoorden elkaar die nacht vrijen. We hadden vierpersoonsverkering en dat was het beste ooit.
Illustratie: Aart-Jan Venema
Nu is het uit, met mij en hem, en met hem en haar. Zij drieën fladderen als losse individuen mijn leven in en uit, zonder ergens maar iets van een eenheid te vormen. Zij hebben zelfs al nieuwe geliefden ontmoet waar ik blij mee moet zijn, omdat ze naar verwachting lang zullen blijven. Soms verlang ik terug naar dat perfecte weekend, waarin ik me kon overgeven zonder bang te zijn. Waarin ik nog niet wist wat ik nu weet. Misschien is dat geluk: onwetendheid.
"Mooier dan nu zal het nooit gaan", zingt Huub van der Lubbe, en de schoonheid van die zin schuilt vooral in de treurigheid ervan.
Noor Spanjer (Amsterdam, 1982) is freelance journaliste en mediawetenschapper. Als nieuwerwetse minstreel is zij altijd op zoek naar persoonlijke verhalen en daarnaast is ze ideologisch inzetbaar voor feministische zaken en andere nature-nurture kwesties.
Aart-Jan Venema is freelance illustrator en verhalenverteller. Hij werkt onder andere voor NRC.next, de Groene Amsterdammer en hard/hoofd.
