Asset 14

Slikken of spugen

Soms heb ik heimwee naar de tijd dat ik ranzige spelletjes speelde met mijn vriendin Jackie. Nee, geen seksspelletjes, ik bedoel toen ik een jaar of tien was en Mens Erger Je Niet begon te haten. Waar je me eerst nog wakker kon maken voor een potje wat dan ook (Ganzenbord, stoepranden, alles wat bewoog op de computer en zelfs Patience op de computer - dat alleen bij het uitspelen ervan in psychedelische sprongen bewoog, een legendarische computertruc begin jaren negentig), raakte ik langzaam dodelijk geïrriteerd door deze uitgestippelde spelvormen. Waarom verzonnen we zelf niet iets, maar dan beter? Gelukkig had ik een vriendin die sowieso overal verveeld door raakte, dus samen tilden we het begrip gezelschapsspelletje naar een extremer level (een voorbode voor de puberteit, waarin we die tactiek op alle bezigheden toepasten).

We bedachten bijvoorbeeld het spelletje Slikken of Spugen. Nee viespeuken, dit heeft wederom niets met seks te maken, maar alles met culinaire hoogstandjes. Het idee was even simpel als briljant: om beurten maakten we in onze ouderlijke keukens een hapje of drankje voor elkaar klaar. Dat klinkt schattig nietwaar? Maar schattig is toch het woord niet echt. De ontvanger droeg namelijk een blinddoek, en de samensteller liet niet los in welke van de twee mogelijke categorieën haar gekokkerel viel: superlekker, of supersupervies. Het enige wat we verklapten, was of het om een hap dan wel een slok ging.

De categorie superlekker was gemakkelijk en vergde weinig creativiteit voor onze nog niet volgroeide smaakpapillen - we waren kwistig met de suikerpot, de slagroomspuit, de bastognekoeken en we smolten tientallen repen chocolade. Of we pakten, afhankelijk van onze bui, uit met bakboter, gesmolten kaas en currymayonaise. Werkelijk waar, het water loopt me nog steeds in de mond wanneer ik terugdenk aan onze superlekker-creaties. De in roomboter gebakken witte boterham met mayonaise en gesmolten kaas. De slagroomspeculaas-m&m’s. Zelfs de kokindjes in onverdund limonadesiroop waren nog best heel goed te doen. Maar goed, met alleen de categorie superlekker zou het geen spelletje zijn, maar onverbloemde vetmesterij. Enter de categorie supervies. Die begon onschuldig, met gewoon supervies; een boterham met pindakaas en tandpasta bijvoorbeeld. De kern van het spelletje was om minstens één grote hap of slok weg te werken en je lege mond te tonen - dan mocht je blinddoek af zodat je kon aanschouwen wat je zojuist verorberd had.
‘Oh! Marmite-mayonaise op roggebrood! Bizar!’
‘Een gebakken ei vol chocotoffs! Hahaha!’
‘Een glas melk met ketjap en mondwater! Ieeeeuw!’

Beeld: Berber Theunissen.

De eerste die het uit walging niet doorslikte had verloren en ging dus gebukt onder everlasting shame. Beiden even trots als koppig kon dit spelletje urenlang doorgaan, dus schaalden we na een aantal supervieze dissen over en weer al op naar supersupersupervies en vervolgens naar ziekmakend tot bijna fataal.

Cup-a-soup met kattenbakkorrels. Fijngestampte slakkenhuisjes in blokjes oude kaas. Ik noem maar wat. Maar de ergste waren eigenlijk de happen/slokken die bij eerste beschouwing niet eens echt verdorven smaakten, of soms zelfs nog best ok. Tot je blinddoek af mocht. Vooral mijn vriendin was een ster binnen deze sadistische categorie, waarbij ik bijvoorbeeld mijn ogen opende na een ogenschijnlijk heerlijke hap chocoladecake en de wc-borstel zag staan in het pannetje met gesmolten chocolade. Of die keer dat ze naast hagelslag ook dikke klodders spuug én snot door de roomboter had geroerd. Binnenhouden was het devies, anders verloor je alsnog. Ranzigheden van dit kaliber gingen hand over hand, want deze geintjes maakten natuurlijk wraakgevoelens los, die mij er bijvoorbeeld toe aanzetten om het weeë bezinksel uit het gootsteenputje met een kiwi, een appel en wat suiker lekker voor haar te blenden. Zij sloeg terug met kattenvoer gemarineerd in chloor. Ik slikte.

Ik denk dat het spelletje op dit punt ongeveer gestopt is, terwijl de puberteit zelfs nog moest beginnen (daar kom ik vast nog eens op terug, met onder meer het toevoegen van de ingrediënten alcohol en drugs aan velerlei spelletjes).

Maar ik heb dus best weleens heimwee naar die tijd. Vooral op momenten zoals nu, wanneer ik op een doorsnee dag bij mijn geliefde thuis een doorsnee-gerecht aan het koken ben en vanuit de keuken ‘nee hoor’ roep, ‘je hoeft niet te helpen!’ Dat hij lekker kan blijven tekenen, dat hij alleen maar zijn ogen even dicht hoeft te doen wanneer ik de tafel dek. Ruik je het al lief? Nee nog niet kijken hoor! Eerst een hap, hier, nee hier, hier komt ‘ie, ja apart he?

Ik gaf toe aan mijn opvlammende heimweegevoelens toen ik het troebele water van de dooie tulpen naast de linzensoep zag staan.

Mail

Laura van der Haar is archeoloog en schrijver.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen