Asset 14

Partijoverleg

Buiten regent het pijpenstelen. In het café is het donker en warm. Het ruikt er naar cacao en boenwas.
‘‘Zeg maar wat je wil drinken, jongen. Lekker koud pilsje doen?’’ vraagt Cees.
Hij is wat ronder en grijzer dan ik me had voorgesteld.
‘‘Een cappuccino graag.’’
‘‘O jee, een geheelonthouder. Die willen we niet op de lijst hebben hoor. Ja, we hebben Ibrahim natuurlijk, maar die mag niet van Allah. Wat is jouw excuus?’’
‘‘Wel, dat het elf uur ’s ochtends is?’’
‘‘Ah, de tijd, de tijd. Jij bent toch filosoof? Dan ga je toch niet in zo’n naïef construct als de tijd trappen? Dan weet je toch beter dan dat?’’
‘‘Nou, vooruit, doe maar een biertje dan.’’
‘‘Zo mag ik het graag horen. Frederick, een glas gerstenat voor deze verlichte denker hier en voor mij het bekende recept.’’
De barman, die geduldig naast ons tafeltje heeft staan wachten, knikt.

Met een ijskoude huilwind zwaait de deur open.
‘‘Daar zal je De Grote Leider hebben,’’ grinnikt Cees.
De natgeregende man draagt een grijze gleufhoed, en begint meteen te praten, alsof hij een gesprek vervolgt met niemand in het bijzonder.
‘‘Gloeiende grutten, dat hondenweer, dat is toch gewoon kaa-uu-tee met een peertje? Of niet dan, of niet dan? Wat zegt ons partijprogramma daar eigenlijk over?’’
‘‘Onze macht reikt ver, Grote Leider, maar er zijn grenzen,’’ zegt Cees.
Deze twee heren lijken te zijn vastgelopen in een ironie die ooit rebels moet zijn geweest. Ik vraag me af of ze ooit iets kunnen menen.

Cees ontdoet De Leider van zijn hoed, drukt de rand tot een tuit en bewatert er de kunstbloem op ons tafeltje mee. Dan klopt hij mij op de rug.
‘‘Kasper zal uw zorgen snel doen opdrogen. Hij is onze brug met de jonge generatie. Want die jonge generatie, die is toch wel belangrijk hoor. Wij zijn dan wel jong van geest, maar oud van gewrichten. Uw woorden, Grote Leider.’’
‘‘Dat heb ik dan weer eens verdomd mooi gezegd, Cees.’’
De Grote Leider en ik schudden elkaar een hand. Even ben ik bang dat hij mijn hand nooit meer los zal laten, zo stevig en lang houdt hij hem vast.
‘‘Wel, ik weet eerlijk gezegd niet of ik iets voor jullie partij kan betekenen. Ik ben nooit politiek actief geweest, en....’’
‘‘Ho, ho,’’ zegt De Grote Leider. ‘‘Dat is juist alleen maar goed, Kasper. Wij hebben ook niets met de politiek. Daarom zitten we nu hier.’’

Frederick zet twee biertjes en een jenever op tafel.
‘‘En wat kan ik voor u inschenken?’’ vraagt hij aan De Grote Leider.
‘‘Weet je wat? Laat ik eens gek doen. Doe mij maar een koppie thee. Van dat Chinese spul, dat schijnt heel goed te zijn voor je pisbuis. En kan je er een scheutje rum in doen, Frederick? Tegen de kou.’’
Ik neem een slok van schuim dat naar afwasmiddel smaakt.
‘‘Heb je ons programma gelezen, Kasper?’’ vraagt Cees.
‘‘Ja, ik heb dat doorgekeken, zaten wel een aantal mooie punten tussen. Maar drugs verstrekken op basisscholen? Ik weet dat toch niet zo goed.’’
Cees en De Grote Leider moeten beiden lachen. De lach van De Grote Leider slaat om in een hikkende hoestbui. Zijn hoofd wordt helemaal paars.
‘‘Is dat nog steeds die loempia?’’ vraagt Cees bezorgd.
‘‘Ik dacht godverdomme dat ik hem had weggeslikt,’’ piept De Leider.
‘‘We stonden gisteren te flyeren op de Dappermarkt,’’ legt Cees aan mij uit. ‘‘En we waren vlak voor zo’n Vietnamese kraam gepositioneerd. Die verkoper mocht ons wel, dus hij had zo’n schaaltje met van die dingen neergezet. Konden we gewoon van pakken, hoefde hij niks voor terug. Maar onze Grote Leider is natuurlijk veel te gretig en...’’
‘‘Hij is weer weg,’’ zegt De Leider opgelucht en neemt een grote slok van de thee die Frederick net op tafel heeft gezet. Deze is duidelijk nog veel te heet, waardoor zijn hoofd opnieuw paars aanloopt.
‘‘Altijd weer wat te beleven met De Grote Leider,’’ grijnst Cees.

Illustratie: Leila Merkofer

‘‘Dat van die drugs is natuurlijk een provocatie,’’ legt De Leider uit, wanneer hij weer bijgekomen is. ‘‘Zelfs als we dat echt zouden willen, krijgen we het er nooit door. Maar het geeft duidelijk aan waar wij voor staan: wij zijn tegen de betutteling. Amsterdam wordt kapot gemaakt, Kasper. Wij willen dat het weer gaat leven.’’
‘‘Ja,’’ zegt Cees. ‘‘En wij zijn ook tegen de bureaucratie, en voor de mensen.’’
‘‘De mensen-mensen,’’ vult De Grote Leider het aan. ‘‘Gewone mensen, van de straat. Met twee ogen, een neus en een mond.’’
‘‘En oren,’’ zegt Cees. ‘‘Want wij vinden het belangrijk dat er weer geluisterd wordt.’’
‘‘En dat je niet een halve kilometer moet slenteren voordat je eindelijk ergens een OV-oplaadpunt tegenkomt. Dat is toch van de zotte? Je zal maar een omaatje zijn.’’
‘‘We houden gewoon van mensen, Kasper. Daarom hebben we ook Ibrahim erbij zitten. Omdat dat ook een mens is. En van vrouwen houden we ook, dus die zijn eveneens vertegenwoordigd.’’
‘‘Weet Ibrahim eigenlijk al dat hij de nummer drie is op onze lijst, Cees?’’ vraagt De Grote Leider opeens bezorgd.
‘‘Zijn telefoon is afgesloten, en de mails krijg ik teruggestuurd. Ik zal hem eens een kaartje schrijven,’’ zegt Cees op geruststellende toon.

Wanneer Frederick een zoveelste biertje voor me neerzet, vraag ik me voor de zoveelste keer af hoe ik hier terecht gekomen ben en hoe ik hier weer zo snel mogelijk weg kan komen. Gelukkig komt er redding in de vorm van een stukje onverteerd Vietnamees voedsel. Ditmaal moet De Grote Leider zo hard hoesten, dat hij van zijn stoel valt.
‘‘Ik ken de Heimlichmanoeuvre,’’ zegt Cees enthousiast. Hij bukt zich voorover, maar De Grote Leider duwt hem weg.
‘‘Pak eerst je mobiel, snel,’’ piept hij vanaf het tapijt. ‘‘Dit is perfect voor de campagne.’’
‘‘Oh Grote Leider, wat bent u briljant!’’ juicht Cees, terwijl hij zijn toestel zoekt. ‘‘Nummer twee redt nummer één van de dood, daar gaan de mensen van smullen. Dit moet viraal gaan. Zo noemen ze dat toch, Kasper?’’
‘‘Ik ga het de mensen vertellen,’’ roep ik onbedoeld dreigend, terwijl ik het café uitren.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

Leila Merkofer , afkomstig uit Zwitserland is een grafisch vormgeefster en illustratrice werkend en wonend in Amsterdam. Ze vertaalt thema’s zo groot als de Matterhorn naar heldere, scherp omlijnde illustraties. Door het handmatige karakter van haar illustraties creëert ze een gevoel van authenticiteit. Daarnaast houdt Leila van Nederlandse bijdehandheid, oude films, sneeuw en chocola.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen