Asset 14

Maandverband

Annika is deze ochtend twee geworden. Elk moment kunnen zij en haar moeder thuiskomen van een logeerpartij. Ik heb het huis versierd. Langs de muren hangen slingers. Op het kleed ligt het eerste cadeau van de dag, een houten spoorweg met trein. Daar kan ze zo mee spelen tot de gasten komen. En om mij heen liggen twaalf ballonnen. Ik constateer dat ik met gemak nog een dozijn op zou kunnen blazen. Vorig jaar was dat wel anders; toen rookte ik nog. Ik kijk uit het raam naar de besneeuwde daken. Zo nog even een schoon T-shirt aantrekken en dan een feestmuts op mijn hoofd.

De feestmutsen hebben de vorm van een kroontje. Alle gasten moeten er een op. Alleen mijn vader wil niet. ‘‘Je mag het in deze tijden niet zeggen, maar ik ben nu eenmaal een republikein,’’ zegt hij. We drinken koffie en eten taart. Annika en haar neefjes spelen met het speelgoed dat zich steeds verder opstapelt en omhelzen de ballonnen.

‘‘Heb jij eigenlijk wel bier en zo gekocht?’’ fluister ik naar mijn wederhelft.
‘‘Stom,’’ zegt ze, ‘‘niet meer aan gedacht. Doe jij dat even?’’
‘‘Wat? Ik heb al slingers opgehangen en ballonnen opgeblazen.’’
‘‘Ballonnen opgeblazen? Weet jij wat ik gisteren allemaal gedaan heb?’’
Ze kijkt me vragend aan, maar ik heb werkelijk geen idee en wacht tot ze zelf het antwoord gaat geven.
‘‘Jouw belastingaangifte gedaan, jouw band geplakt, je broeken vermaakt, en een stopcontact aangelegd zodat je nu ook op zolder porno kan kijken. En wat heb jij gisteren gedaan? Zeker weer de hele dag achter Facebook gezeten?’’
‘‘Ja, nou ja, ja. Maar er gebeurde dan ook weer een hoop op Facebook.’’
‘‘Lieverds, wat fluisteren jullie daar?’’ vraagt mijn schoonmoeder.
‘‘Heel onbeleefd,’’ zegt mijn vader. ‘‘En wij worden al steeds dover.’’
Mijn vriendin duwt me naar de gang.
‘‘Doe gewoon drie wit, drie rood, wat biertjes, wat kaasjes en toastjes en o ja, doe ook maar een pakje maandverband.’’

Illustratie: Gino Bud Hoiting

De supermarkt blijkt nogal wat soorten maandverband te hebben. Met en zonder vleugels, mini, maxi, geparfumeerd en niet-geparfumeerd, hoog absorberend en laag absorberend, voor overdag en voor ‘s nachts. Ik staar naar alle mogelijkheden en vraag me af hoe vreemd het is dat ik niet weet wat mijn vriendin gebruikt. We hebben nu acht jaar verkering en wonen zeven jaar samen, maar ik kan me niet herinneren dat ik het ooit eerder voor haar gekocht heb. Waarom eigenlijk niet? Ik doe toch bijna altijd de boodschappen? Koopt zij ze het liefst zelf? Denkt ze dat ik het gênant vind om te kopen? Vindt zij het gênant als ik dat doe? Maar waarom heeft ze dan nu zo nonchalant deze boodschap opgegeven, zonder verdere instructies? Is dit een test? Ik staar naar alle kleurige pakjes en probeer voor de geest te halen welke mij het bekendst voorkomt. Steeds denk ik even het te weten, maar dan slaat de twijfel weer toe. Opeens vraag me af wat er zou gebeuren als ik hier blijf staan tot sluitingstijd. Een lichte paniek maakt zich van mij meester en ik loop het gangpad uit. Eerst maar even de andere boodschappen, dan zien we daarna wel.

Met een gevulde mand keer ik terug naar het maandverband. Daar staat een jongen naar de pakjes te staren. Hij is een stuk jonger dan ik, heeft een Turks uiterlijk en houdt een motorhelm onder zijn arm. Hij lijkt alle etiketten te bestuderen, net zoals ik dat een kwartier geleden deed. Dan kijkt hij naar mij. Ik kijk snel de andere kant op, naar het wc-papier. ‘‘Wc-papier,’’ zeg ik op een toon alsof ik er al uren naar op zoek was. Ach, je kan daar toch nooit teveel van in huis hebben.

Ik loop terug naar de vitrine met Franse kaasjes. De camembert en roquefort liggen al in mijn mandje, maar het is helemaal niet zo vreemd om over dat soort zaken te twijfelen. Over maandverband twijfel je niet, dat weet je gewoon. Hangend boven de schimmelgeuren voel ik de tijd verstrijken. Inmiddels zal de Turk toch wel weg zijn bij het maandverband? Langzaam loop ik weer die kant op. Er staat helemaal niemand. Zonder te kijken tik ik een pakje mijn mandje in en loop naar de kassa.

Voor mij in de rij staat de jongen. Hij heeft zijn maandverband omringd door acht blikjes Red Bull. Als ik zijn pakje zie herken ik het meteen. Dat is het pakje waarmee ik de afgelopen jaren mijn badkamer heb gedeeld. En als ik kijk naar het maandverband aan mijn kant van de beurtbalk weet ik dat ik helemaal verkeerd zit. Ik denk aan manieren waarop ik ongezien de twee pakjes kan verwisselen. Dan zie ik het meisje dat bij de kassa zit. Ze heeft prachtige sproeten en een dromerige blik in haar ogen. Wij kennen elkaar. Toen ik eens in alle vroegte koffie kwam kopen, giechelde ze: ‘‘meneer, u heeft uw shirt binnenstebuiten en achterstevoren aan.’’ Ze leek zelf te schrikken van haar opmerking en ik wist ook niet zo goed hoe ik moest reageren. De Turk keurt haar met zijn blik, terwijl zij zijn maandverband scant. Als ze mij ziet verschijnt er een lach op haar gezicht. Wat is het leven toch mooi.

‘‘Waar bleef je nou? De helft van het bezoek is alweer weg,’’ roept mijn vriendin van bovenaan de trap.
‘‘Ja, je maandverband,’’ zeg ik, terwijl ik de tassen naar boven sjouw, ‘‘jouw soort was op, dus ze moesten achter gaan zoeken, in het hoe heet dat ook alweer, het magazijn, en lieten me heel lang wachten, zo vervelend, en toen bleken ze het toch niet te hebben, echt belachelijk zeg. Dus heb ik maar iets anders gekocht, ik hoop dat je er wat mee kan.’’
‘‘Joh, wat maakt dat nou uit. Ik heb toch niet echt een vast soort. Maandverband is maandverband.’’
Dan kijkt ze me aan en grinnikt.
‘‘Je wil toch niet zeggen dat je zo de straat op bent gegaan, mag ik hopen?’’
‘‘Wat bedoel je?’’
Ze wijst naar een plek boven mijn hoofd. Ik zet de tassen neer en voel de feestmuts.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen