Eigenlijk is er in mijn leven maar plek voor één man: Huub van der Lubbe, voor de meesten bekend als de zanger van De Dijk. Goed, hij is misschien wat ouder dan ik, maar als ik Huub zie, hoor of lees, begin ik vanzelf te glimmen. Iedereen die deze liefde afserveert als een platte obsessie voor een redelijk succesvolle zanger van een redelijk bekend Nederlandstalig bandje, doet niet alleen mij, maar vooral de meester-poëet die Huub is, tekort. Mijn vrienden respecteren mijn passie voor de man met uitstaande oren en ik krijg zeker maandelijks berichten met "ben je thuis? nu Huub op Ned. 1!", of "Ik sta naast Huub in de rij bij de kassa, zal ik ‘m in zijn billen knijpen voor je?".
Ook al woont mijn held gewoon bij mij om de hoek en verschijnt hij regelmatig in het café waar ik werk, liever bewaar ik Huub voor in de cd-speler of in de concertzaal. Behalve met zijn band De Dijk - die elk jaar legendarische concerten geeft in Paradiso waarbij je de fanschare van middelbare vrouwen met paars haar uit Purmerend even weg moet denken - maakt de zanger regelmatig in andere samenstellingen muziek, tegenwoordig zelfs in zijn eentje. Maar in welke hoedanigheid dit ook gebeurt, het zijn de simpele maar rake teksten die mij betoveren. Soms maak ik iets nieuws mee en begrijp ik plots een Huub-lied dat ik al jaren ken; je moet het meegemaakt hebben om echt te begrijpen, en te voelen, waar hij over zingt.
Ik kan natuurlijk uren doorgaan over deze geweldenaar maar liever geef ik een korte introductie in zijn oeuvre, al waarna u zelf aan de slag kunt om uw leven te verrijken met een stapel cd’s. U zult zien dat het leven aangenamer en lichter wordt met Huub die over uw schouder meezingt.
Illustratie: Aart-Jan Venema
Zijn teksten en liedjes zijn onder te verdelen in een aantal thema’s:
• De liefde, natuurlijk de liefde. Over de schoonheid ervan, in gelukkige én ongelukkige tijden. Iemand als jij (“… zo is er niemand/Er is niemand/Zoals jij bent voor mij”) is een absoluut hoogtepunt. Ik maakte het ooit uit met een vriendje nadat ik dit lied hoorde en me realiseerde dat ik zo absoluut niet over deze jongen dacht. Ik dacht meer: “Liever niet iemand als jij.”
Het eenzame verdriet na een stukgelopen relatie wordt mooi verwoord in Wat heb ik al die tijd gedaan: “Niemand, om het voor te doen of voor te laten/Niemand/En waar doe je het dan voor/Dat was ooit wel anders/Maar dat had ik toen niet door.” Veel, heel veel geluisterd.
• De volgende categorie laat zich het best omschrijven als ‘hoe mooi het leven is en hoe zonde als je het verkwanselt’. Vooral erg nuttig in tijden van aanlummelen, of voor neerslachtige, zeurende mensen. Scherp de zeis, de titelsong van het meest recente album van De Dijk, begint als volgt: “Elke dag valt iets te vieren/In het groot of in het klein/Slacht de schapen/Fok de stieren/Schenk de wijn en breng ons bieren/Mazzelpikken die we zijn.”
• Politiek geëngageerde songs, over wat er allemaal mis is met De Wereld en Het Systeem. Een gouwe ouwe in deze categorie is Dansen op de vulkaan (“Bommen voor de vrede/Leugens om het geld/En wij moeten betalen/Ook al had je niks besteld”). Nieuwer is Heel andere wereld: “Deze wereld van douwen en grauwen/ Van snauwen en klauwen, van angst op krediet/Deze wereld, misschien is het de jouwe/ Maar dit is mijn wereld niet.” De rijm klinkt gezongen en met muziek eronder nog mooier dan het hier op uw scherm al doet vermoeden.
• Misschien wel mijn favoriete onderwerp, en misschien ook wel de verklaring voor mijn liefde (oké, lichte obsessie): niemand zingt en schrijft zo mooi over vrouwen, en dan vooral over hoe fantastisch ze zijn. Dit schuurt aan tegen de categorie liefde, maar is toch net anders. Het behelst meer Huubs algemene liefde en respect voor het wezen vrouw. Een paar voorbeelden:
- “Is er iets mooiers dan een vrouw/Ik dacht het niet/Ik dacht aan jou” (uit Mooier dan een vrouw)
- “Dokter/Straks is het weer lente/Als u begrijpt, wat ik bedoel/Al dat moois langs ‘s heren wegen/En dat geeft me dat gevoel” (uit Groot Hart)
- “Ze kan je laten zweven als jenever/Laten vallen als een steen/Ze kan een man maken en breken/Ze kan het allemaal zoals alleen een vrouw dat kan” (uit Wat een vrouw).
Huub van der Lubbe, wat een man.

Noor Spanjer (Amsterdam, 1982) is freelance journaliste en mediawetenschapper. Als nieuwerwetse minstreel is zij altijd op zoek naar persoonlijke verhalen en daarnaast is ze ideologisch inzetbaar voor feministische zaken en andere nature-nurture kwesties.

Aart-Jan Venema is freelance illustrator en verhalenverteller. Hij werkt onder andere voor NRC.next, de Groene Amsterdammer en hard/hoofd.