‘Heel graag zou ik even met u van gedachten wisselen over ondermeerhetleven.’
‘Ondermeerhetleven?’
‘Het aardse leven!’ Het miezert. De mevrouw die mij aanspreekt draagt in ieder geval nog een dikke bodywarmer met de tekst ‘Bidden Helpt’ over haar mantel.
‘Ik ben mijn regenjas vergeten,’ weer ik haar af.
‘Zal ik u anders een kopje koffie aanbieden, tegen de kou?’
Mijn sterkst ontwikkelde karaktertrek is nieuwsgierigheid, dus na een paar lichte tegenwerpingen voor de vorm - dat ik niets ga kopen en nergens lid van ga worden én totaal onbekeerbaar ben tot welke geloofsvorm dan ook - leidt ze me Dwaze Zaken binnen, het cafe op de Prins Hendrikkade “waar evangelie en horeca dwars door elkaar lopen”. Het is er Maffe Maandag, en op Maffe Maandagen staat er altijd “een spetterende Singer Songwriter” op het menu. De spetter is nergens te bekennen want het is nog vroeg, maar de zaak zit vol met rode bodywarmers. De mijne heet Marjoke en ze ruikt naar papier-maché. Er gaan grote dienbladen met tosti’s, flesjes cassis en dampende kopjes zwarte koffie heen en weer.
‘Heerlijk!’ verzucht Marjoke en opent haar gedachtenwisseling met de vraag of ze mij iets persoonlijks mag vragen. Maar natuurlijk! Twee vragen later, als ik net een slok van mijn koffie neem, komt ze echter al om de hoek met: ‘Maar dat betekent nog níet dat het niet zo is natuurlijk.’
‘Zo lust ik er nog wel één.’
Prompt fluistert ze me op de toon waarmee je een vies geheimpje verklapt toe: ‘Van in de kerk zitten wordt je heus geen Christen. Net zoals je van in de garage staan geen auto wordt.’
De koffie verkeerd sprietst door mijn neus.
‘Excuses,’ mompel ik terwijl ik met een servetje de tafel dep, ‘hooikoorts.’
‘In februari?’ Ze kijkt bezorgd en drukt haar hand stevig tegen haar borstkas, alsof ze een boertje tegenhoudt.
Beeld: Berber Theunissen.
Stel: je bent per abuis in een café bomvol natte bodywarmers terechtgekomen waar je gecornerd wordt door een volhardend religieuze maar desalniettemin enorm aardige mevrouw in zo’n natte bodywarmer en je hebt net een koffie verkeerd over tafel geniesd én gelogen over een allergie die je niet hebt… dan kun je het best een bierviltje tot duizend stukjes versnipperen en rigoureus van onderwerp veranderen.
‘Bent u weleens op Urk geweest?’ vraag ik dus.
Marjoke’s hele bovenlijf beweegt naar achteren, om aan te geven dat die vraag best wel een tikkie uit de lucht komt vallen.
‘Punten in striepen!’
Weer beweegt ze haar hele bovenlijf naar achteren, maar nu alsof ik mijn verstand verloren heb.
‘Zo noemen ze daar doperwten met worteltjes!’ Ik kan een trotse glundering niet onderdrukken als ik zie dat ze voorzichtig giechelt.
‘Komt u van Urk?’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee, nee absoluut niet. En u mag wel jij zeggen hoor.’
‘U ook. Of jij ook hihi! Twijfel jij weleens?’ probeert ze het gesprek weer in de richting van haar voorbedachte punchline met God in de hoofdrol te manoeuvreren, en kijkt me vriendelijk bezorgd aan.
‘Nou, niet veel vaker dan iedere paar minuten.’
‘God kent ons hart en onze persoonlijke situatie.’
Die zag ik van ver al aankomen.
‘Hoe bedoelt u dat?’ vraag ik toch maar, om haar een plezier te doen.
‘Ik bedoel maar te zeggen dat we ons niet teveel gelegen moeten laten liggen aan aardse lusten. Alles is geoorloofd, maar niet alles bouwt op.’
‘Weet God dat wel zo zeker eigenlijk? Ik bedoel, twijfel is toch prima?’ In de opengeslagen Trouw op tafel staat lees ik dat iedereen weleens een leugentje vertelt en dat moeders van een klein kindje wel twintig leugentjes op een dag verkondigen.
‘Heeft u kinderen?’ vraag ik vlug.
Ze knikt. Zeven. Ik reken uit op hoeveel leugentjes zij inmiddels zit.
‘Leven zonder liefde is betekenisloos,’ mompelt Marjoke treurig voor zich uit. Ons gesprek eindigt zonder happy ending voor God.
Thuis loop ik het allemaal nog even na op biddenhelpt.net, misschien kan ik Marjoke daar via een forum bedanken voor de koffie. ‘Kom je er zelf even niet meer uit? Misschien heb je het gevoel dat je iets kwijt wilt... BIDDEN HELPT! God luistert ALTIJD!’ De slogan knippert bovenaan de pagina. Een golvende baan tarwehalmen vormt de banner en één van de weblinks heet ‘Bestaat God?’
Ik klik, maar in plaats van simpelweg een JA of een NEE krijg ik de pagina bestaatgod.net met alweer een knipperende slogan: ‘Het Bewijs Is Hier’. Ik klik. Het Bewijs is weer onderverdeeld in twintig links, alle geïllustreerd met meisjes die in strijklicht door bloemenvelden rennen. Ik doorklik de links alsof de duivel me op de hielen zit tot ik Het Bewijs heb gevonden. Het blijkt even dwingend als dreigend, namelijk (letterlijk): ‘Als God niet bestaat is ons leven niets meer dan een gril van de natuur, zonder betekenis en zonder doel. Dan zijn we helaas niets meer dan een ongelukje en kun je evengoed zelfmoord plegen.’
Zelfmoord Plegen is een hyperlink. Kellie wilde zelfmoord plegen, lees ik als ik heb geklikt. Kellie heeft lieve bolle appelwangen en houdt inmiddels alleen nog maar van God. Het is wel een heel erg Maffe Maandag, Marjoke.
--------------
P.S. Vond u dit een goed artikel? Zou u graag willen dat hard//hoofd nog vele jaren bestaat? Steun ons dan, als échte vriend, in keiharde euro’s.