Kasper begon ooit met een blootblaadje onder zijn kussen, maar het liep volledig uit de hand." /> Kasper begon ooit met een blootblaadje onder zijn kussen, maar het liep volledig uit de hand." />
Asset 14

Ars Erotica

Er zijn verschillende redenen om naar porno te kijken. Wellicht de meest voor de hand liggende reden is dat het kijken naar porno seksueel opwindend kan zijn. Toen ik als kleine jongen een blootblad stal om onder mijn kussen verborgen te houden, was dat echter niet bij gebrek aan opwinding. Integendeel, ik liep de godganse dag kromgebogen om mijn permanente staat van fierheid voor de wereld te bedekken. De schaarse momenten dat mijn hoofd niet gevuld werd door smerige beelden en ik dus vrijelijk had kunnen dartelen dat het een aard had, bleef ik echter zo krom als een chiquita. Anders zou het immers maar al te goed kunnen opvallen dat gebogenheid niet mijn natuurlijke staat was en er dus wel het een en ander achter die desbetreffende houding moest steken. En ook al ben ik inmiddels een dagje ouder en is mijn libido tot een sympathieke kalmheid gedaald, recht lopen doe ik nog steeds niet. Maar dat is omdat ik inmiddels niet meer anders kan, ik ben volledig scheef gegroeid.

Waarom wilde ik als getergde gebochelde van nog maar veertien lentes jong blote vrouwen onder mijn kussen hebben? Was het leven dan niet al erg genoeg? Maar de eenzaamheid kon tenminste voor een zalig moment opgeheven worden wanneer ik in al mijn verscheurende verlangens niet meer bleek te zijn dan een ordinaire consument, een van de vele trekgrage linker- dan wel rechterarmen der natie. Die eenzaamheid kwam daarna natuurlijk bikkelhard weer terug, maar het was toch beter dan niets. Mijn eigen fantasieën waren groots maar vaag, als ik me daarop moest beroepen was masturbatie vooral een moment van vertwijfeling. De dikke tieten in het blad waren tenminste lekker concreet, je kon er simpelweg niet omheen. Kijk, je kon het bijna voelen, dat zachte vlees. Glanzend papier met een zweem van klamme handjes. Zo kwam ik mijn puberteit wel door, of althans een deel daarvan. Alles veranderde plotsklaps toen we - als een van de eersten in onze straat – werden aangesloten op het wereldwijde web.

In die begindagen was het nog enigszins behelpen met dat online-geonaneer. Zo duurde het een eeuwigheid alvorens de pixels van een begeerde prent zich hadden opgebouwd en liepen geluid en beeld van een filmpje meestal zo asynchroon dat er van eventuele verhaallijnen bar weinig te volgen was. Als mijn ouders bovendien hoognodig een telefoongesprek moesten voeren, diende het geslacht razendsnel terug in de broek te worden gepropt. Dat blootblad was bij nader inzien dus een nogal comfortabel medium geweest, vergeleken met al dit gehannes. Toch keerde ik nimmer terug naar die hartverwarmende eenvoud van mijn begindagen als voyeur. Een blote vrouw op zich, daar draaide ik mijn hand allang niet meer voor om. Mijn ogen hadden méér gezien en wilden dus nóg meer. Onverzadigbaar was ik geworden. Er waren ook zoveel subcategorieën te ontdekken: kaal, overwoekerd en in de vorm van een tekenfilmfiguurtje. Amateuristisch en professioneel. Wreed en teder. Negerinnen en stoute studenten. Elke dag kon ik weer een nieuwe smaak proberen.

Inmiddels liggen mijn stoutste fantasieën met enkele klikken hijgend in mijn huiskamer, dat gaat dus razendsnel. Maar zijn het mijn fantasieën wel? Steeds meer begin ik terug te verlangen naar de tijden van het blad onder mijn kussen. Sterker nog, ik begin zelfs te verlangen naar de mistige periode daarvoor. De vertwijfeling, de eenzaamheid. Waar droomde ik toen van? Welke voorstellingen had ik precies bij seksualiteit? Het was gissen, gissen naar een mysterie. En dat mysterie is nu een mysterie geworden, waar ik opnieuw alleen maar naar gissen kan. Soms lijkt het binnen handbereik, maar het is tegelijk mijlenver verwijderd. Porno was ooit een troost, omdat het vrij letterlijk een handvat bood. Maar als ik nu door mijn hoofd surf, zie ik vooral weldoordachte camerastandpunten. Graag zou ik weer de enige zijn die vieze dingen dacht. Graag zou ik weer eens ergens onder gebukt gaan.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen