Voor het eerst sinds 1985 lopen er gewapende militairen op straat in België. Haroon Ali ziet voor zich hoe ons leven er over nog eens dertig jaar uitziet.
Het meisje wordt afgevoerd door twee soldaten met een brancard. Haar ogen staan wijd open, maar haar lichaam is verstijfd. Over een paar minuten zal ze wakker worden, dus de mannen – hun gezichten verborgen onder kogelvrije helmen – moeten snel doorlopen naar het dichtstbijzijnde bureau. Daar wordt het meisje kort ondervraagd en beboet. Als de verdoving is uitgewerkt, mag ze weer gaan. Tenzij dit de derde keer is, dan moet ze een nacht brommen. Dodelijk voor je dossier.
Ik kijk er niet meer van op dat mensen in het openbaar worden verdoofd door een elektrische schok als ze zich misdragen. Als een stel bijvoorbeeld ruzie krijgt en hun stemgeluid boven de 70 decibel komt. Of als een kind ineens wegrent van de gekleurde looplijnen, die alle toegestane wandelroutes in zone 1 (het vroegere Amsterdam-Centrum) markeren. Of zoals het meisje dat net werd afgevoerd, dat keihard begon te huilen toen ze werd gedumpt via een biep – en daarna werd uitgeschakeld.
De HX is een zegen. De verdoving is pijnlijk, maar niet zo schadelijk als ze zeggen. Ook werd onlangs model 18 van de handhavingsrobot geïnstalleerd en zijn de laatste fouten eruit gehaald. De oude HX-en waren nogal trigger happy en schoten op alles wat te snel bewoog – vooral op duiven, stiekem best handig. Maar de HX-18 is pure perfectie, kijk ze boven de pleinen uittorenen! Ze houden ons niet alleen in het gareel, maar beschermen ons, 24/7. Het aantal terrorismeslachtoffers blijft dalen.
Weet je wat ik wél vreemd vind? Dat de rest van het stadsleger (dat in 2019 de reguliere politie verving) zo inefficiënt is. Kijk hoe die twee soldaten met die brancard hobbelen, dat meisje valt er bijna van af! En waarom volgen ze de rode lijn terwijl iedereen weet dat je vanaf Muntplein de blauwe lijn volgt en zo bij bureau 15 komt? Prutsers. En dan die ondervragingen. De grillige emoties aan beide kanten, die macht waar soldaten zo op kicken. Mensen, ik kan ze steeds moeilijker serieus nemen.
Hoe fijn zou het zijn als de gehele handhaving van de openbare orde door robots zou worden gedaan. Robots die de verdoofden naar het bureau racen. Die de afhandeling van de overtreding in 2 minuten zouden afronden. Je zou niet meer te maken hebben met de vervelende buien van soldaten of de fouten in hun logica. En denk aan het geld dat we besparen! Terwijl ik richting de Stopera loop, biep ik mijn collega van Veiligheid: ‘Agendapunt volgende raadsvergadering: automatisering versnellen.’
Als ik bij de ingang in de rij ga staan voor de full body scan, denk ik aan 2014. Hoe machteloos agenten toen waren. Dat ze werden uitgescholden door het volk en de controle verloren over terroristen, demonstranten en hooligans. Dat ze rondreden op fucking paarden. Ik grinnik en leg mijn tas op de rolband van de röntgenscan. Ik stap in de cabine, steek mijn handen omhoog en voel de machine mijn lichaam scannen op mogelijk gevaar. Snel, effectief. Het voelt goed, het voelt veilig.
Dit is een bijdrage van Haroon Ali (1983), journalist voor onder meer de Volkskrant. Hij schrijft veel over cultuur, media, homorechten en reizen. Daarnaast is hij nogal een scifi-nerd.