Asset 14

Passie

Zondagsschrijver (VI): Passie

Sara van Gennip is de Zondagsschrijver. Zeven weken lang ziet Hard//hoofd zich iedere zondag gezegend met een kort verhaal van haar hand. Over geloof, en het gebrek daaraan. Vandaag deel zes: Passie.

Ze wist dat het zijn laatste ontbijt zou zijn. Louise probeerde daar niet al te gewichtig over te doen. Ze kookte zijn ei, zoals elke zondag, zo hard dat het blauw zag, besmeerde een beschuitje met boter en een snufje zout en sneed het ei met de eiersnijder in plakjes die ze uiteen liet waaieren als een bloem. De croissantjes bakte ze met croissantdeeg uit een kokertje van de supermarkt. Het was doodeenvoudig maar het gaf haar steevast het gevoel een goede moeder te zijn. Na tien minuutjes rook de keuken naar gelukkig gezin.

En het is niet erg, niet erg te sterven. Niet als het zo heeft moeten zijn. Alles duurt zolang het duurt. Jaren die niet komen, hebben nooit bestaan. Nee, het is niet erg, niet erg te sterven. Alles wat je nog wilde, mocht of moest, verdwijnt zodra je ogen sluiten. Stil maar. Alles gaat voorbij.

Justus trok zijn spijkerbroek aan, de nette gympen en tot slot de paarse blouse met het rode stiksel. Zijn moeder had de blouse voor hem uitgezocht. Net als het donkerblauwe trainingspak, waar hij de eerste drie jaar sinds zijn terugkeer in gewoond had. De zwarte cape hadden ze samen gemaakt met stof van de markt en een naaipatroon van de buurvrouw. Zorgvuldig knoopte hij de cape vast om zijn nek, zodat de mensen hem van ver zouden zien boven op de kade. Het was immers zondag. De dag dat hij de mensen toezong om hen daarna vriendelijk toe te knikken. Eerst hadden de mensen vreemd opgekeken maar inmiddels was er naast acceptatie ook waardering ontstaan. Niet alleen kon hij best aardig zingen, hij bleek een van de weinige mensen die andere mensen het gevoel konden geven dat ze gezien werden: dat ze werkelijk bestonden, dat ze misschien zelfs werden liefgehad.

En het is niet erg, niet erg te falen. Niet als je er zo vaak om lachen kon. Met je handen in de modder en de regen op je kop, voortploeterend richting zon: wat had ik je dan lief. Al die tranen en de eindeloze nachten stelden alleen jezelf teleur. Nee, het is niet erg, niet erg te falen. Er was geen doel, dus missen kon je niet.

Hij at zijn ei terwijl Louise zwijgend naar hem keek. Kruimels van de beschuit vielen op zijn bord. Na de laatste hap pakte hij zijn mok met thee, goot er een scheutje melk in, en nam zonder te roeren een slok. Hij knikte tevreden. Louise kon uren naar hem kijken. Toen hij klein was en eindeloos van de glijbaan gleed of een uur lang voor zich uit zat te staren op het plein. Toen hij ouder werd en hij haar bevroeg over de bomen, de mensen en de kat van de buren. Hoe hij zorgvuldig draden wol ontrafelde van de trui die zij hem voor kerst gegeven had. Hoe hij op zijn nagels beet, en altijd even zuchtte voor hij sprak. Hoe hij sprak. Zo weloverwogen, zo geen woord te veel.

Ze maakte zijn blik van hem los en sneed een van de verse croissants open om deze dik te besmeren met pindakaas. Ze keek hoe hij het opat. Toen stond hij op, trok zijn schoenen aan in de hal, kwam terug om haar gedag te kussen, nog een keer keken ze elkaar aan, waarop hij zich omdraaide, de deur opende, nog een keer omkeek, haar blik ving, knikte en de deur achter zich sloot. Louise bleef zitten. Keek naar de deur, keek er dwars doorheen.

En het is niet erg, niet erg te gaan. Niet als je nooit thuis geweest bent tussen de planken van je huis. Missen is je losweken, ruimte maken voor wat nog komen gaat. Je eigen voeten droegen je het beste, je had zo weinig nodig om voort te gaan. Laat nu ook die voeten los, ontdoe je van je huid en het bloed dat door je aders stroomt. Ga verder dan je ging, transformeer.

Boven op de kade, met zijn rug richting zee, stapte Justus op de omgekeerde krat frisdrank. Zijn ogen hield hij gesloten, zijn cape wapperde in de wind. Een klein groepje mensen stond al op hem te wachten, hun handen diep in hun zakken maar hun nekken vooruit om niets te hoeven missen. Het meisje met de kleine witte hond was erbij geweest vanaf het begin. Justus was deel gaan uitmaken van haar zondagsritueel, na het ontbijt, voor de appeltaart met slagroom. Met zijn linkervoet tapte hij een ritme tot hij het juiste te pakken had. Toen begon hij te zingen. Woorden welden in hem op, vormden zinnen die overgingen tot een verhaal. Meer mensen verzamelden zich, drukten hun lijven tegen elkaar aan om niets te missen. Toen opende hij zijn ogen. En hij zag ze. Alle ogen van al die mensen met het verlangen meer te zijn dan ze waren. Hij zag, hij zong en verdween die zondag in de nacht. Zonder dat iemand wist of hij gevallen was of vleugels had gekregen.



Mail

Sara van Gennip schrijft verhalen waarin mensen discussiëren, liefhebben en geloven tegen beter weten in. Ze studeerde in 2012 af aan de (drama)schrijfopleiding van de HKU en schreef sindsdien o.a. theater voor Oerol, Over het IJ, Festival Boulevard en het Kameroperahuis, en korte verhalen voor ShortReads. Ze won diverse prijzen voor haar werk.

Lune van der Meulen is illustrator, schilder en schrijver. In haar werk staat de mens en zijn onvermogen vaak centraal. Ze weet eigenlijk nog niet precies wat ze wil, dus doet ze maar zoveel mogelijk van alles.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
Lees meer
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen