Kasper was net als zovelen verslaafd aan Amerikaanse tv-series. Maar sinds de laatste aflevering van The Sopranos is dat voorbij." /> Kasper was net als zovelen verslaafd aan Amerikaanse tv-series. Maar sinds de laatste aflevering van The Sopranos is dat voorbij." />
Asset 14

Weg met televisieseries!

In NRC’s Cultureel Supplement van 5 november stond een interessant artikel over televisieseries. Het stuk betoogt dat we in het gouden tijdperk van het Amerikaans televisiedrama leven en dat het medium film zelfs wat achterhaald zou zijn geworden. Door de kortere speelduur biedt een film minder mogelijkheid tot diepgang en gelaagdheid. Bovendien is in Hollywood teveel nadruk op het visuele aspect komen te liggen, terwijl televisieseries steeds beter de schoonheid van het beeld zouden weten te verbinden met intelligente en fascinerende plots, verhalen die je in hun greep houden, je aan het denken zetten en in zekere zin ook een afspiegeling zijn van de tijd waarin we leven.

Ik ben het met het artikel eens. Het kost mij veel moeite om films van de afgelopen jaren te bedenken die bij mij dezelfde gevoelens als series zoals Six Feet Under, Dexter en Breaking Bad opriepen. Gevoelens van totale toewijding en fascinatie, het gevoel als kijker onderdeel te zijn van iets betekenisvols dat ons allen verbindt; het aspect dat echte kunst religieus maakt. En het is heerlijk om te weten dat er nog zo ongelooflijk veel series zijn waar ik nog aan moet beginnen, maar waarvan ik weet dat ik me er wekenlang in zal kunnen onderdompelen, alsof ik een verre reis maak naar een oord dat ik altijd nog eens moest bezoeken. Onder meer The Wire, West Wing en Mad Men staan nog op mijn verlanglijstje. Ik zou een hongerwinter wel doorkomen.

Toch verlang ik soms terug naar de prehistorie, toen er nog geen DVD-boxen tussen schoonfamilies werden uitgewisseld en de computer niet nachtenlang zoemde om nieuwe seizoenen binnen te halen, maar domweg uit stond wanneer je er niet op aan het typen was. Je had toen tenminste nog tijd om een boek te lezen, of een goed gesprek te voeren, of een van die ontelbare andere dingen te doen die mensen vroeger schijnen te hebben gedaan, toen geluk nog heel gewoon was. Natuurlijk kwam het wel eens voor dat je een hele dag verdeed met voor de treurbuis hangen, maar dat werd altijd afgestraft met een vies gevoel van schuld en schaamte. Van de hedendaagse kwaliteitsserie kan je met gemak complete nachten van je leven overslaan, zonder dat gevoel ook maar een moment te krijgen.

Met enige regelmaat schiet door je hoofd dat je te ver bent gegaan - je weet dat er morgen weer een dag is - maar het blijft een puur rationele constatering en de ratio is als een staartstomp voor de Homo HBO-ens, een verre herinnering aan wat ooit was of had kunnen zijn. Ik heb een keer van half zes ’s avonds tot half acht ’s ochtends Lost zitten kijken, onder het genot van vijf liter karnemelk. Goed, toen was ik nog vrijgezel en werkeloos en was geluk heel gewoon, maar gezond klinkt het toch niet helemaal. Toch kijkt haast niemand verbaasd op wanneer ik dit vertel. De ware liefhebber herkent het controleverlies en het kan altijd nog erger. Zo had een vriend van mij alle seizoenen van 24 achter elkaar gekeken. Toen zijn hospita hem aantrof, baadde hij in zijn eigen uitwerpselen en had een gelukzalige glimlach op zijn gezicht. Het gaat nu weer goed met hem.

Maar er is een andere, misschien nog wel veel grotere keerzijde aan het succes van de televisieserie. Het is tegenwoordig schier onmogelijk om nog een goed gesprek te voeren. Met films als onderwerp is het eenvoudig, daar kan je met iemand over ouwehoeren als je weet dat die ander hem ook gezien heeft. Maar bij een televisieserie is het altijd de vraag hoe ver je gespreksgenoot precies is. Je wilt zelf niet ‘gespoilerd’ worden en je wilt dat ook zeker de ander niet aandoen. Als een serie is afgerond is het helemaal lastig, zeker als iedereen ervan uitgaat dat je hem gezien hebt, omdat ze weten dat je een man van de wereld bent en de serie inmiddels tot de canon van de populaire cultuur is gaan behoren.

Zo is het met The Sopranos, dat het NRC-artikel geheel terecht aanwijst als het beginpunt van de televisie-Renaissance. De eerste vier seizoenen van deze serie heb ik op tv gevolgd, maar doordat ik aan het begin van de vijfde een aflevering had gemist in verband met een videorecorder die doorbrandde en ik bovendien een vriendinnetje kreeg dat Tony nog niet kende, leek het mij verstandig met kijken te stoppen en later met haar van voor af aan te beginnen. Maar er kwamen wat dingen – lees: series - tussendoor, dus pas onlangs kon ik de draad weer oppakken. In de tussentijd was The Sopranos voor mij echter een taboeonderwerp geworden. Ik zou er nooit mijn enthousiasme over kunnen delen, want dan zou ik onvermijdelijk ook mijn welonderbouwde visie over het einde moeten geven. En ik wist dat er om het einde veel te doen viel, maar wat dat einde dan precies was... Die informatie probeerde ik nou juist met de grootste moeite te ontwijken. Drie jaar lang heb ik mensen van mezelf moeten vervreemden, rollen spelen en flauwtes veinzen. Tot afgelopen week. Het moment was eindelijk daar; ik zou dan toch echt de laatste aflevering van The Sopranos gaan zien, zodat ik tenminste verder kon met mijn leven. Met ingehouden adem drukte ik de DVD-speler op play, om hem meteen weer op pauze te zetten, want mijn telefoon ging. Het was mijn moeder.

‘Ik moet het kort houden, mama, want ik ga eindelijk de finale van The Sopranos zien’, zei ik tegen haar. ‘O, je bedoelt die aflevering waarin.... en dan vervolgens niet....’ zei mijn moeder en ik wilde door haar heen schreeuwen, maar het was al te laat. Drie jaar zweet en tranen voor het uitvinden van sociale sluiproutes waren voor niets geweest. Ik heb de laatste aflevering uiteindelijk niet meer gezien en hoef hem ook nooit meer te zien.

Diepgang en gelaagdheid, m’n reet. Ik ga weer lekker naar de film.

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen