"Sjto delatj?", zei Tsjernysjevski. "Sjto delatj?", zei Vladimir Iljitsj Oeljanov (Lenin, dus) hem na. "Sjto delatj?" betekent "Wat te doen?" en de redactie van hard//hoofd heeft het op zich genomen deze goede vraag van zoveel mogelijk correcte antwoorden te voorzien. Verwacht onder het motto: 'Alles Vijf Sterren' en met een zeker gebrek aan regelmaat heel veel kijk-, lees- en luistertips. Blauw is film en series.
15 september 2014
Noor Spanjer
Voor iedereen die net zo hooked was aan Sex and the City als ik: die saaie drol van een Trey MacDougal – van Charlotte (‘Allrighty’) – laat in de klassieker Twin Peaks een heel andere kant van zichzelf zien. Een vervreemdende, eigenzinnige, resolute FBI-agent die de moord op Laura Palmer komt oplossen in het unheimische, Hitchcockiaanse plaatsje Twin Peaks. Natuurlijk had ik de moeder der series al lang een keer gezien, maar ik vind David Lynch’ oeuvre nou eenmaal doodeng. En dat is sinds mijn Netflix-abonnement nog steeds zo, maar het maakt het allemaal wel een stuk toegankelijker. Dus kijk ik na een aflevering Twin Peaks om te ontnuchteren nog naar New Girl, om zo toch nog rustig te kunnen gaan slapen. Gelukkig is de serie behalve angstaanjagend ook behoorlijk komisch, en maken de inmiddels wat gedateerde stijlelementen het allemaal wat luchtiger. Het intronummer duurt meer dan anderhalve minuut! Ha! <3 the nineties.
Kijken in de ziel: journalisten
Deze zomer zond de NTR weer een serie van meesterinterviewer Coen Verbraak uit, en dit keer keek hij in de ziel van journalisten. Over hun werk, en over de (moeilijke) relatie van hun persoonlijke leven tot hun werk. Ik voelde bijna sympathie (of medelijden) voor die draak van een Dominique Weesie en werkelijk waar, Frits Wester heeft me aan het huilen gekregen toen hij vertelde over hoe hij door een of ander stomme deadline de allerlaatste verjaardag van zijn oude moedertje moest missen.
Filmhallen
Dé zomerfilm was natuurlijk Boyhood, en als je die nog niet gezien hebt zou ik als de donder naar de Filmhallen in Amsterdam-West afreizen, en daar in een van de 9 (!!) zalen van deze spiksplinternieuwe arthouse-bioscoop bijna drie uur lang gaan genieten van de meest kabbelende film die je je maar kunt voorstellen. Eigenlijk bestaat het hele verhaal uit clichés, zonder dat ze ook maar één keer cheesy worden, en er gebeurt vrijwel niets Heftigs of Groots, maar het leven an sich ontroert genoeg.
11 juli 2014
Rutger Lemm
Ja, echt. Comedyfilms hebben altijd de schijn tegen, omdat ze op een lelijke manier in de markt worden gezet, met lollige posters en malle slogans. Bovendien is dit een sequel, en die vallen altijd tegen. Maar 22 Jump Street is nog beter dan het hilarische eerste deel. De zelfspot druipt er vanaf: “Just do it like you did last time, that worked!” Verder: het hoofd van Jonah Hill, de moves van Channing Tatum en heel veel goede grappen. Sommige subtiel, zoals de verwijzing naar Annie Hall, anderen in your face, maar altijd raak.
Lange tijd vreesde ik dat er alleen nog maar slechte blockbusters zouden verschijnen. Transformers-achtige gedrochten die, begeleid door imposante bastonen, alleen maar voor spektakel gaan. Maar The Edge Of Tomorrow is een ouderwets vette film, die dankzij de mix van actie en filosofie doet terugdenken aan The Matrix en Minority Report. Angsthaas Tom Cruise krijgt tijdens een oorlog met aliens de kracht om de dag opnieuw te laten beginnen. Als hij doodgaat. Emily Blunt schiet Cruise tijdens de film wel twintig keer door zijn hoofd, wat het alleen al de moeite waarmaakt. Grappig, slim, bloedstollend. Groundhog Day met ballen.
Het eerste deel van deze Welsh-Indonesische productie was een grote verrassing. Met een klein budget zorgde de film voor een kleine revolutie in actiefilmland (een plek waar constant gevechten plaatsvinden en Arnold Schwarzenegger de koning is). De innovatieve camera-effecten en de pijlsnelle vechtsport pencak silat deden wonderen voor je adrenaline- en testosteronaanvoer. Deel twee is nog beter. Hoofdpersoon Rama gaat dit keer undercover in het misdaadcircuit van Jakarta en moet dus weer in z’n eentje een heel leger verslaan. Verwacht buiten duizelingwekkende actiescènes ook mooie shots, momenten van verstilling en veel geschreeuw in die prachtige Indonesische taal. Vechtkunst.
