Toen ik in Metz woonde, in het noorden van Frankrijk, ontbrak het mij onder andere aan een wasmachine. Daarom moest ik iedere maand wel een keer met alle opgespaarde vuile kleding, in een zak die ik over mijn schouder slingerde, de heuvel beklimmen, op weg naar de wasserette. Tot een Amerikaanse vriend, George, mij aanbood gebruik te maken van de wasmachine die hij tot zijn beschikking had in zijn appartement aan de Moezel. Daar zaten wij dan als huisvrouwen uit de vijftiger jaren aan de troost waarvan wij het nippen alleen onderbraken om zijn en mijn was uit de machine te halen en die broederlijk naast elkaar te laten drogen op het balkon.
Als ik met een tas vol fris ruikend goed weer thuis zat en de boel opborg, ontdekte ik soms een per ongeluk meegeglipt kledingstuk van George tussen mijn eigen kleren. Kort nadat hij was terugverhuisd naar Philadelphia ging het bij één van die vergissingen om een zwarte herenslip. “Die is van George,” besefte ik toen ik hem tussen mijn duimen voor mijn gezicht liet zweven. Zo’n herenslip op de bus verschepen naar de andere kant van de oceaan leek mij toch overdreven en daarom vouwde ik hem op en hield ik hem. Dat ik hem, op de laatste dag voor mijn wasserettebezoek, steevast droeg, vond ik zelf niet vreemd, ik was tevreden met de laatste onderbroek die ik nog voor handen had.
Enige tijd later sprak ik een vriend uit Nederland. Ik had zijn adres aan George gegeven, omdat die vlak voor zijn remigratie per se Amsterdam had willen bezoeken.
“Die Amerikaanse vriend van jou,” zei hij, “is wel een typische gast. Toen ie weg was, vond ik een witte onderbroek van hem, midden in de kamer. Wie laat zijn onderbroek nou midden in iemands kamer achter? En dan ook nog zo’n lelijke, witte herenslip."
"Wat heb je ermee gedaan?” vroeg ik, nieuwsgieriger dan ik normaal ben naar herenondergoed.
“Dat is nog het gekste: ik draag hem ook nog gewoon!”
George moest eens weten hoezeer zijn vergeten onderbroeken bij ons in de smaak vallen.
-
In het kader van de modeweek op hard//hoofd schrijven vijf redacteuren een korte overpeinzing over een dierbaar kledingstuk. De vorige aflevering schreef Sanne over haar vest om te zoenen.