Asset 14

Kollektivet

Thomas Vinterberg, bekend van Festen en Jagten, schetst in zijn nieuwste film het leven in een commune in de jaren ’70. Over goede bedoelingen die funest uitpakken en onderbroekjes die toch aan mogen blijven.

Trialoog1

Simone: Goed, laat ik maar meteen zeggen: ik heb gehuild.

Sarah: Ik ook!

Paula: Echt? Waarom dan? Ik moest voornamelijk lachen‬.

Simone: Tsja, goede bedoelingen die funest uitpakken. Gebroken harten. Menselijk onvermogen. Misschien was ik er ook wel een beetje naar op zoek.

Sarah: Misschien eerst even een korte synopsis: architectuurdocent Erik erft het enorme landhuis van zijn vader. Hij wil het verkopen, maar zijn vrouw Anna oppert om het te houden en er met een groep ‘fantastische mensen’ te gaan wonen. Een commune is geboren, en vooral Anna is er erg gelukkig mee. Tot Erik bekend maakt dat hij een affaire heeft met zijn beeldschone studente Emma.

Paula: Ik vond de film juist humoristisch, hoewel ik merkte dat ik het jammer vond dat de relatie van het stel veel centraler stond dan die hele commune. Wel werd heel mooi weergegeven hoe allebei een rol hebben gehad in het creëren van de kromme relatie. Op een gegeven moment was het wel alsof het alleen maar over het getrouwde stel ging; de andere karakters, onder wie Emma, kwamen niet echt aan bod. Maar de ongemakkelijke situaties zorgden wel voor een paar lachmomenten.‬

Sarah: Het personage van Anna vond ik heel herkenbaar. Ze wil eigenlijk ruimdenkender zijn dan ze zelf aankan, en loopt daardoor tegen haar eigen grenzen op.

Simone: Ja, of misschien is ze zelfs wel ruimdenkender dan ze zelf aankan.

Paula: Anna is een beetje tegenstrijdig. Ze wil meer vrijheid, maar als haar man die neemt trekt ze het niet en voelt ze zich oud lelijk en mislukt.

Simone: De beelden waren goed trouwens, mooie belichting. Ik merkte wel dat ik soms vergat dat het zich in de jaren zeventig afspeelde. Dat merkte je vooral aan de oude zwart-wit televisies. En het feit dat iedereen zoveel tijd heeft als ze zich niet bezig hoeven te houden met hun mobiele apparaatjes. ‬

Sarah: Ja, hele mooie beelden! En ik vond het juist wel fijn dat het in die zin niet echt een period piece is waarbij het vooral gaat om de kostuums en decors.

Paula: Nouja en de auto's en kleding ook wel redelijk seventies. Maar dat zou net zo goed hipster kunnen zijn dus ik snap je punt‬.

Sarah: De jaren '70 worden natuurlijk weer extreem geromantiseerd op dit moment. Maar dit was wat dat betreft wel een heel brave, burgerlijke commune; het voldoet niet aan het clichébeeld wat je ervan verwacht. Wat ik ook juist wel leuk vond‬.

Simone: Ja inderdaad, ik dacht bij commune ook aan een vrije seksuele moraal. Verder dan wat ongemakkelijke kussen en knuffels gaat het niet‬. Misschien had Anna dat ook gehoopt.

Paula: Ik denk dat Anna stiekem had gehoopt dat ze meer seksuele vrijheid zou krijgen, ja, ook op het moment dat ze Emma uitnodigde in huis‬. Ze zei nog 'dit kan interessant worden'‬

Simone: Maar even over de commune: yay or nay? Krijg je hierdoor zin om in een commune te wonen?‬

Paula: Haha, nee, het was wel een goede anti-commune campagne‬.

Simone: Nou ja, niemand besluit naar het eind toe dat het toch genoeg is geweest. Eigenlijk trekt niemand de commune in twijfel. Ja, Erik even, maar daar komt hij niet op terug‬.

Sarah: Vroeger leek het me serieus wel wat! En deze film laat ook wel de mooie dingen zien, een extended family met wie je dingen deelt. Hoewel dat hier niet zo diep gaat eigenlijk.

Paula: Nee, dat maakte ook dat ik me af begon te vragen hoe hecht ze nou waren.‬

Simone: Ja, als het pijnlijk begint te worden kijken ze altijd weg en beginnen over iets anders‬.

Sarah: Ik vond het ook wel vreemd dat Anna en Erik blijkbaar ineens helemaal nooit meer met elkaar praatten of tijd samen doorbrachten. Alsof alles zich alleen maar voor het oog van de groep mag afpelen. Maar tegelijkertijd zie je inderdaad niet veel intimiteit‬ tussen de communeleden.

Simone: Nee inderdaad, misschien was het sowieso wel het begin van het einde.

Sarah: Het leek meer alsof Anna de relatie sowieso zat was‬

Simone: Als je vriendin tegen je zegt: 'Ik ken al je verhalen wel, ik wil weer eens iets anders.'‬

Sarah: Ja dan kan zelfs een commune dat niet meer fixen, zo blijkt‬.

Simone: Het was wel een beetje een eenvoudige film, in de zin dat, de kaarten worden gedeeld, je voelt een paar pijnpunten, en vervolgens worden die uitgespeeld zoals je al aanvoelde dat het ging lopen.‬ Normaal gesproken kan ik helemaal niet tegen drama's die zich zo voltrekken, al helemaal niet als ze ondersteund worden door even dramatische muziek‬. Maar wat het goed maakte is denk ik de eenzaamheid van Anna. Dat moment dat ze weet hoe de situatie in elkaar steekt, en er niets aan kan doen, en probeert door te gaan. Maar dat het niet kan. ‬

Sarah: Een vrij voorspelbare film, dat is waar. Maar het sterke acteerwerk van de hoofdrolspelers maakte het echt de moeite waard, vond ik.

Paula: Wat ik wel jammer vond is dat Anna haar dochter er in betrok‬.

Sarah: Tja, maar ik vond dat ook wel realistisch‬. Ze wist zich geen raad.

Paula: Ja, ze zocht natuurlijk steun‬.

Sarah: En ik kan me voorstellen dat ze zich door de andere communeleden ook in de steek gelaten voelde.

Paula: Boem!

Simone: Boem!

Paula: Ik vond de willekeur van dat woord wel hilarisch.

Simone: Ja, daar zijn we even aan voorbij gegaan, maar de eerste helft van de film was wel om te gniffelen.

Sarah: Die voldeed dan wel weer aan het clichébeeld, met naaktzwemmen en alles!

Paula: Haha wel heel schattig dat één acteur zijn onderbroekje nog aanhad‬.

Sarah: Ja, of weer aandeed, toch? Dat snapte ik niet zo.

Paula: Misschien vanwege de kou‬.

Sarah: Haha, ja, of andere omgevingsfactoren. Ik moet overigens zo gaan, jongens, want ik moet met mijn huisgenoten dineren. Wekelijks ritueel. Dat is eigenlijk ook interessant: ik woon met huisgenoten met wekelijkse semi-verplichte diners, maar dat is geen commune?

Simone: JA, daar dacht ik dus ook aan‬.

Paula: Ligt eraan wat je onder een commune verstaat.

Simone: Ik leef ook in een halve commune. Amsterdam is ook een halve commune, uit noodzaak.

Paula: Ik moest ook denken aan hoe mijn zus op kamers woonde, die hadden ook een bierlijst, huisregels, en alles.

Sarah: Ja, en toen ik in Londen woonde was het helemaal zo, iedereen woont daar tot minstens zijn dertigste in flatshares‬. Maar dan zonder het idealisme.

Simone: Is met idealisme dan mooier?

Sarah: Ik denk dat het met idealisme ook benauwender is.

Simone: Ja, alhoewel je zelfs dan dus wel je onderbroekje aan mag houden als je dat zelf wilt‬. Dat hebben we geleerd.‬

Mail

Redactie

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen