Nog voor het werd overgenomen door Eden Hotels (en let wel, vóór het rookverbod) zat ik graag een beetje sjiek te doen in de art deco bar van Hotel Americain aan het Leidseplein. Voor de luttele prijs van vier euro kocht ik een kop koffie. Voor dat tarief werd ik bediend door een snobistische kelner, die mijn bakkie pleur opdiende op een zilveren schaal, met drie soorten suiker (wit, bruin, donkerbruin), een stukje chocola, drie koffiebonen, een borrelglaasje met water, een zoetje, een klein kannetje melk, en een katoenen servet. Dan stak ik nog een sigaret op, keek ik even naar het portret van Beatrix boven de entree, en ging ik verder met het lezen van een semi-intellectueel boek of het NRC. Ik denk dat ik in mijn Holden Caulfield periode zat. Soms bestelde ik een whisky, soms een glas witte wijn. Eén keer zat ik er naast Jamie Lidell die er werd geïnterviewd en van wie ik altijd heb geroepen dat het de vader van mijn toekomstige kinderen was. Ik durfde hem uiteraard niet aan te spreken, ondanks mijn goede haardag.
Inmiddels is het Americain verkocht, mag er niet meer worden gerookt, hebben ze niet meer hun eigen luciferdoosjes en komt de koffie op een vierkant, niet ovaal, zilveren blad. Maar er zijn alternatieven, mensen. De wereld is er vol van. Hotelbars met de oude glorie, grote vleugels, stoffige bossen zijden bloemen, leestafels, deftige obers die glazen pouleren, en portretten van de monarchie aan de wand. Hier mag je in je eentje drinken, een boek lezen, misschien wel naar je vieze nagels staren. Kortom, hier kan je ontsnappen aan de werkelijkheid van alledag en mijmeren over de dag dat je debuutroman een bestseller is geworden.
En mocht je echt even inspiratieloos zijn, dan kan je mij vinden. Achter de bar van een art deco hotelbar van weleer, Café Schiller, aan het Rembrandtplein te Amsterdam. Daar, verscholen achter het luidruchtige rumoer van dit afzichtelijke uitgaansplein, ligt een klein juweel, met verrookte schilderijen, oude velours banken, en een keur aan single malt whisky’s. Hoewel ik niet kan garanderen dat ik in een snobistische bui ben.