Sommige mensen grijpen bij algehele malaise – liefdesverdriet, bonkende kater, existentiële crisis, kat dood- naar kleine, goedgemaakte, exclusieve producten om zichzelf op te beuren. Ze trekken zich terug onder een dekentje met bijvoorbeeld een witte truffel, een cupcake met bladgoud, een artisanale miniatuur, een zeldzame vlinder of een Fabergé-ei. Ik ben normaal gesproken ook een fervent voorstander van goed spul, quality over quantity et cetera, liever alleen dan in slecht gezelschap et cetera, niet de lengte maar wat je er mee doet et cetera.
Maar zodra de kak werkelijk tegen de ventilator vliegt, gaat er wat mij betreft niets boven goeie ouwe kwantiteit, heel veel kwantiteit.
Op het moment dat alles narigheid is, wil ik een boel van iets. Wat heb je immers aan één kwalitatief hoogstaande geliefde, vaas, vriend, kat of ego als die blijkbaar in een fractie van een seconde aan gruzelementen kan spatten? Overdaad is dan het devies, genoeg nieuwe sokken om elke dag een andere kleur te dragen, genoeg gezelschap om je nooit meer alleen te voelen, meer geroosterd brood dan je op kan. “Geef me KWANTITEIT!” brul ik dan, een beetje zoals Julius Jaspers in Topchef doet. En dan neem ik mijn Grote Pan ter hand. Of ter handen, eigenlijk. Hij is namelijk te groot om met een hand op te tillen.
De Grote Pan is een pan om in te verdwijnen. Ik kocht de mijne voor dertig euro bij een Turkse meubelzaak en er gaat geen dag voorbij dat ik geen dankbare en liefdevolle blik werp op mijn grote metalen crisismanager. In de Grote Pan kun je voor een heleboel mensen koken, of anders een heleboel koken voor jou alleen. In de Grote Pan kun je twintig liter kippensoep maken, of chili sin carne voor al je vrienden en hun veganistische moeders, of een jaarvoorraad kalfsjus die maakt dat je hele huis drie dagen lang naar restaurant ruikt, of marmelade van die lekkere Siciliaanse sinaasappelen die nu overal te koop zijn. Die is dan komende lente klaar, als alles hopelijk weer normaal is en de pijn meer een vervelende herinnering dan die allesverzengende kutheid die je nu voelt. Dat is de kracht van de Grote Pan.
