Asset 14

Laatste avondmaal

Zondag zou ik voor de krant waarvoor ik werk een verhaal maken over kinderen die in Amsterdam-Zuid hun Eerste Heilige Communie gingen doen. Omdat ik niet kerkelijk ben en soms een beetje een luie journalist zei ik, terwijl ik mijn jas al aan had, tegen de paapse jongen die ook mijn geliefde is: “Kut. Wat ís dat eigenlijk, de heilige communie?”

De paap trok zijn onderwijzershoofd. “Jezus wist dat hij zou gaan sterven,” zei hij. “En toen hij met al zijn discipelen aan tafel zat, liet hij zien hoe ze voor altijd bij elkaar en bij hem konden horen, ook als hij er niet meer zou zijn. Hij brak het brood en zei: “Dit is mijn lichaam.” En toen hij de wijn schonk zei hij: “Dit is mijn bloed.” En mensen die te kerke gaan, doen dit ritueel nu nog steeds: ze ontvangen de heilige geest door het eten en drinken van het lichaam en het bloed van Jezus. De Eerste Heilige Communie betekent dat kinderen oud genoeg zijn om te begrijpen hoe belangrijk dit is en waarom, zodat ze het brood en de wijn ook echt kunnen ontvangen.” Een subtiel maar belangrijk verschil tussen katholieken en protestanten is, dat de katholieken geloven dat de hostie en de wijn ook werkelijk in het lichaam en het bloed van Jezus veranderen. Niet materieel, maar substantieel - dus niet in verschijningsvorm, maar écht.

Jezus koos voor brood en wijn, maar er zijn op het internet hele archieven te vinden van wat andere mensen met de dood in het vizier als laatste maaltijd aten. In veel Amerikaanse staten geldt nog steeds de gewoonte om veroordeelden die de volgende ochtend geëxecuteerd zullen worden, zelf te laten kiezen wat ze willen eten. Vroeger werd geloofd dat met die geste de kans kleiner werd dat de verdoemden terug zouden komen om bij hun beul, bewakers of rechter te komen spoken. De fotograaf Henry Hargreaves maakte voor zijn project No Seconds foto’s van de laatste maaltijden van bekende veroordeelden. Hier is er een aantal te zien.

Illustratie: Baukje Stamm

Buffalosteak en appeltaart, gebakken eieren en friet, pecan pie en cola, ijs en aardbeien met slagroom. Het laatste maal van de meest verschrikkelijke monsters lijkt vooral op wat kinderen voor hun verjaardag zouden kiezen. Een serieverkrachter eet zijn laatste maaltijd terwijl hij naar de trilogie van Lord of the Rings kijkt. Bommenlegger Timothy McVeigh vroeg om een onmenselijke hoeveelheid mint-chocolate chipijs van Ben & Jerry’s. Wat me het meest trof bij deze serie was de eenzaamheid, de vliegtuigmaaltijd-achtige opzet waarbij het overduidelijk is dat dit eten niet gedeeld wordt, maar alleen wordt opgegeten. En dat het niet is klaargemaakt uit liefde voor de veroordeelde, maar als belachelijke excuses voor wat hem zal worden aangedaan. Ik stel me mannen in hun cel voor, bang voor de volgende dag en bang voor de dood, die huilend op hun gefrituurde kip kauwen.

In een ander verhaal dat ik deze week moest schrijven overleed een jonge vrouw door een ongeluk, onderweg na een feestelijk etentje. Dat zijn dingen die echt gebeuren en daarom moeten ze in de krant. Maar het belangrijkste schreef ik niet op, namelijk dat het zo vreselijk verschrikkelijk is dat zoiets bestaat. Dat er jonge vrouwen zijn die zomaar verdwijnen en van het ene op het andere moment niet meer tevoorschijn komen om hun man en kinderen te omhelzen, en dat er jonge mannen zijn die op een dag omvallen en niet meer opstaan. Als je dan toch ter dood veroordeeld bent, dacht ik, net als Jezus of Ted Bundy of, uiteindelijk, wij allemaal, kun je maar beter je laatste maaltijd eten met je vrienden erbij, zoals Jezus, en niet zeggen: ik eet mijn chocolate chipijs alleen.

Na het schrijven over dat ongeluk bakte ik een pizza, sneed die in twee, omhelsde mijn paap, en toen aten we de pizza. En ineens geloofde ik – een beetje zoals die communicantjes in Amsterdam-Zuid – dat je bij het samen eten met een geliefde ook een beetje eet van degene met wie je aan tafel zit. Dat je het gelooft als degene van wie je het meest houdt, zegt: “Ik zal op een dag verdwijnen, maar vandaag eten we samen pizza en die pizza wordt straks ons lichaam. En deze wijn wordt straks ons bloed. En doordat wij dit samen doen is het niet zomaar voor niks, maar worden we allebei een beetje meer van elkaar. Niet materieel, maar écht.”

En natuurlijk weet je dat dat onmogelijk is. Maar je gelooft het toch, omdat je iemand niet kan missen.

Mail

Hiske Versprille

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen