De Paramixtape: acht nummers om helemaal leip van te worden. Een kleine verzameling nummers over buitengewone verschijnselen; van je ziel verkopen tot achtervolgingswaan.
1. Pink Floyd - Bike (Jozien)
Bike is het relaas van iemand die gek is, of aan de drugs, maar in de praktijk ontloopt elkaar dat natuurlijk nauwelijks. Hij bezingt zijn fiets, zijn jas, zijn groepje koekmannen en zijn muis Gerald, die hij die naam heeft gegeven zonder goede reden. De geweerschoten, die ook een lachend publiek zouden kunnen voorstellen, en de lange psychedelische outro geven je het gevoel dat jij misschien wel net zo gek wordt als Syd Barrett. En dat vindt hij ook: 'you're the kind of girl that fits in with my world'.
2. Nirvana – Territorial Pissings (Rutger)
'Just because you're paranoid doesn't mean they aren't after you'.
3. Sea Oleena – Milk (Paula)
Toen ik Sea Oleena leerde kennen, raakte ik meteen gefascineerd. Ik kreeg kippenvel van haar mysterieuze muziek, ritmische gehijg, eindeloze galmstem en heb mezelf vaak genoeg een nachtmerrie in gestuurd door in slaap te vallen met haar muziek op de achtergrond.
4. Green Day - Basket Case (Emy)
Basket Case was één van de eerste liedjes die ik leuk vond, Green Day was mijn K3 – het klonk zo vrolijk. Pas jaren later kwam ik erachter dat Billie Joe Armstrong in het refrein van Basket Case steeds zingt: ‘Am I just paranoid? Or am I just stoned.’
5. Officer – Pharcyde (Jean-Maxim)
Lekker met z'n allen rondrijden in je auto met verlopen rijbewijs en nummerbord en massaal jointjes wegpaffen. Top, totdat er van achter een sirene loeit en iedereen wordt overspoeld door het type paranoia dat je krijgt als je heel, heel erg stoned bent. Please don't pull me over mister officer!
6. Black Sabbath – Paranoid (Paula)
De naam Black Sabbath heb ik altijd veel dramatischer gevonden dan de muziek. Hoewel het officieel 'metal' is, de mannen allemaal volle donkere krullen hebben of anders wel een baardje en de muziek voor een groot deel is opgevuld met 'powerchords' en jengelende gitaren, klinkt het in mijn oren meer als bescheiden, dansbare meezingrock. Maar misschien komt dat gewoon omdat ik tijdens mijn puberteit met veel mensen omging die naar grunters, squeelers en overmatig gebruik van distortion luisterden van bedreigende bandnamen als 'Born From Pain', 'Cradle of Filth' of 'Hatebreed'.
7. Aphex Twin – Windowlicker (Olga)
Zonder drogerende middelen in een parallel universum belanden. Dat is wat Windowlicker met de mens doet.
8. Snoop Dogg – Murder Was The Case (Jean-Maxim)
Toen Calvin Broadus Jr. nog door het leven ging als Snoop Doggy Dogg. In Murder Was The Case sneuvelt de beste man in de eerste minuut als gevolg van een drive-by. Al stervende wordt hij bezocht door de duivel, die Snoop er van verzekert dat hij weer 'the G that I was' kan zijn. In ruil voor zijn ziel.
Beluister hier de hele afspeellijst