Illustratie: Tejo Verstappen

Zijn linkeroor functioneert naar behoren, maar Kaspers rechteroor is zijn achilleshiel. " />

Illustratie: Tejo Verstappen

Zijn linkeroor functioneert naar behoren, maar Kaspers rechteroor is zijn achilleshiel. " />
Asset 14

Oorsmeer [1]

Om het jaar zit mijn rechteroor dicht. Vervelend als je zoals ik een liefde hebt voor muziek en conversatie. Daarnaast is mijn evenwichtsgevoel niet al te best, soms val ik zomaar om. Behalve als ik veel gedronken heb, dan blijf ik stabiel op de meest wankele barkruk zitten. Evenwicht en gehoor schijnen samen te hangen, daarom zit ik vaker dan gewoonlijk in het café wanneer mijn oor verstopt zit. Een conversatie is dan met mij niet te voeren en met muziek moet je mij al helemaal niet lastigvallen. Een onhoudbare situatie, maar gelukkig is het meestal makkelijk verholpen. De doktersassistente spuit warm water mijn gehoorgang in en de gele smurrie – soms in brokken, soms samengeklonterd tot een puike tennisbal – ploft in het ijzeren bakje dat op mijn schouder rust.

‘Mijn rechteroor is mijn achilleshiel’, zei ik verontschuldigend tegen de doktersassistente, toen het weer eens zo ver was. ‘Om het jaar is het dolle pret’, voegde ik daar gauw aan toe, bang om anders te dramatisch over te komen. De doktersassistente reageerde niet op mij. Haar uiterste concentratie leek vereist om met haar otoscoop de plek des onheils te verkennen, of misschien misbruikte zij die veronderstelde concentratie wel om niet met mij te hoeven praten. Hoe dan ook werkt zulk zwijgen weinig motiverend voor iemand die bij hoge uitzondering eens het initiatief tot smalltalk neemt. De doktersassistente leek mij niet te herkennen, waardoor ik begon te twijfelen of zij wel dezelfde was als die van de vorige keer. Misschien zijn alle doktersassistenten vandaag de dag onaanraakbaar mooie hoofddoekdraagsters. Opeens vroeg ik mij af of oorsmeer eigenlijk halal is.

Illustratie: Tejo Verstappen

Het uitspuiten van mijn oor verliep minder soepel dan ik gewend was. Steeds spoot zij er een paar ferme stralen in, keek vervolgens hoopvol in het bakje, en ging dan gestaag weer verder. Na zo’n vijf minuten hield ze lichtelijk beschaamd het bakje onder mijn neus. Daarin dreef het schamele resultaat van onze arbeid: een minuscuul geel vlokje. Mijn oor voelde dichter dan ooit en behoorlijk nat bovendien. Nadat wij voor een stilzwijgend moment gezamenlijk het bakje in hadden gekeken, alsof dat vlokje nog zou kunnen gaan veranderen in een knappe prins, sprak de doktersassistente luidkeels in mijn linkeroor: ‘Ik ga de hulp inroepen van de arts in opleiding’. Het klonk tegelijk nederig en zakelijk, alsof zij in mijn oor de grenzen van haar kennis had ontdekt.

De arts in opleiding hoefde maar één blik door de otoscoop te werpen, om breed lachend tot de conclusie te komen dat zij het zo zou laten. ‘Dat blijft natuurlijk voorlopig wel dicht zitten, het zit immers vol water’, zei ze grinnikend. ‘Maar dat water is over een paar dagen opgedroogd. Dan kan je beoordelen of het iets opgeleverd heeft’. Ze bracht het alsof ze mij een exotische vakantie in het vooruitzicht stelde. Ik vroeg mij af of het breed lachen iets was wat op de artsenopleiding geoefend werd om vertrouwen uit te stralen. ‘Het enige wat er uitkwam is dit,’ stamelde de doktersassistente en ze hield het bakje omhoog om de boomlange arts in opleiding het vlokje te tonen. Ik vond niet dat de arts in opleiding er lang naar keek. ‘Je kan nog wel verder gaan,’ zei ze tegen de doktersassistente, ‘maar dan bestaat de kans dat je het trommelvlies aan gort spuit. Dan is die jongen nog verder van huis.’ Ik voelde mij klote voor de schone moslima. Het was negen uur ’s ochtends, dus ze had nog een hele dag voor zich.

Een week later zat het oor nog steeds potdicht. Ik begon er al een beetje gewend aan te raken. Ik viel niet meer constant om en begon daarom ook maar minder te drinken. Strategisch positioneerde ik mij ten opzichte van mijn gesprekspartners, zodat ik een en al oor kon zijn. Wat muziek betreft beperkte ik mij tot mono-opnames, om zo niet de helft te moeten missen. Het is wonderbaarlijk hoe snel de mens zich aan kan passen naar zijn situatie. Toch belde ik maar weer naar de huisartsenpraktijk voor een nieuwe afspraak. ‘Meneer van Royen,’ zei de stem aan de andere kant van de lijn, ‘het verhaal van uw oor gaat hier als een lopend vuurtje. Dokter van Velzen wil zich er dolgraag in vastbijten’. Ik kon de volgende dag al terecht.

Wordt vervolgd...

Mail

Kasper van Royen is Hard//hoofd-redactielid, is naast vader ook filosoof, ex-docent, ex-dichter, ex-echtgenoot, popfetisjist en postbode.

We willen je iets vertellen. Hard//hoofd is al bijna tien jaar een vrijhaven voor jonge en experimentele kunst, journalistiek en literatuur. Een walhalla voor hemelbestormers en constructieve twijfelaars, een speeltuin voor talentvolle dromers en ontheemde jonge honden. Elke dag verschijnen op onze site eigenzinnige artikelen, verhalen, poëzie, kunst, fotografie en illustraties van onze jonge makers. Én onze site is helemaal gratis.

Hoe graag we ook zouden willen; zonder jou kunnen we dit niet blijven doen. We hebben namelijk te weinig inkomsten om dit vol te houden. Met jouw hulp kunnen we de journalistiek, kunst en literatuur van de toekomst mogelijk blijven maken, en zelfs versterken.

Als je ons steunt, dan maken wij jou meteen kunstverzamelaar door je speciaal geselecteerde kunstwerken toe te sturen. Verzamel kunst en help je favoriete tijdschrift het volgende decennium door. We zullen je eeuwig dankbaar zijn. Draag Hard//hoofd een warm hart toe.

Word kunstverzamelaar
het laatste
10 jaar HH

10 jaar HH

Hard//hoofd is een vrije ruimte voor verbeelding en verhalen. Een niet-commercieel platform waar talent online en offline de ruimte krijgt om te experimenteren en zich te ontwikkelen. Het bestaan van zo’n plek is niet vanzelfsprekend. Sluit je daarom bij ons aan. We zijn bewust gratis toegankelijk en advertentievrij. Wij geloven dat nieuwe makers vooral een... Lees meer

Tip: Kijk slechte televisie

Kijk slechte televisie

'Ik heb afleveringen van The Real Housewives waar Shakespeares beste stukken niet aan kunnen tippen.' Lees meer

 Kamikazeplastics

Kamikazeplastics

Immuuncellen die de minuscule deeltjes onschadelijk proberen te maken, bekopen dat vervolgens met hun eigen leven. Lees meer

Alles vijf sterren: DEZE SERIE IS GEWOON ZO GOED

Het voert te ver om het hele verhaal uit te leggen

Deze week worden we blij van stekjes, een queer Lees meer

Over wulken en burgemeesters 2

Over wulken en burgemeesters

'Een huis is een constructie, maar een huis is ook een gevoel dat gedeeld wordt. Er blijven sporen achter wanneer bewoners sterven. Een huis verandert terwijl het blijft staan.' Lees meer

We laten ons niet sussen 1

We laten ons niet sussen

Twee weken geleden onthaalden politici en de media 2500 protesterende boeren met open armen op het Malieveld. De 35.000 klimaatstakers en de bezorgde burgers van Extinction Rebellion konden rekenen op een stuk minder steun. Wat is er nodig om de urgentie van de klimaatcrisis echt te laten voelen?, vraagt Jarmo Berkhout zich af. De legers... Lees meer

Tip: Leer een ambacht

Leer een ambacht

Nora van Arkel ging spontaan een dag in de leer bij een Berlijnse Meisterbacker. Daar leerde ze minder te denken en meer te doen. Een tip om eens te vragen of iemand je een ambacht wil leren. Lees meer

 Staakt-het-boeren

Staakt-het-boeren

Duizenden boeren toogden naar het Malieveld met hooivork en tractor. Lees meer

Column: September Blues

September Blues

De maand september is weer voorbij en dat betekent voor Trudy afscheid nemen en opnieuw beginnen. Van haar zomerhuisje op het platteland keert ze terug naar het leven in de stad. Lees meer

Filmtrialoog: Manta Ray

Manta Ray

Redacteuren Eva van den Boogaard, Mat Hoogenboom en Oscar Spaans bezochten de bioscoop om het speelfilmdebuut van de Thaise regisseur Phuttiphong Aroonpheng te zien. Het werd een magische ervaring: Manta Ray bleek een even eenvoudige als betoverende vertelling over een voor dood achtergelaten man die door een visser uit de mangrove wordt gered. Mat: Wat... Lees meer

Hard//talk: Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

Bij gelijke geschiktheid tellen kwaliteit en capaciteit net zo goed

De wereld staat in brand en dat mag niet onbeschreven blijven. In tegenstelling tot Ella Kuijpers ziet Gatool Katawazi er wél het belang van in om voorkeur te geven aan de sollicitant die de diversiteit binnen een organisatie versterkt. Afgelopen zomer schreef Ella Kuijpers een Hard//talk waarin zij pleit tegen positieve discriminatie in sollicitatieprocedures. Juist... Lees meer

Inclusiviteit

Echte inclusiviteit is nog ver weg

Het debat over diversiteit en inclusiviteit in de culturele sector gaat niet ver genoeg. Lees meer

Tip: Geef het voordeel van de twijfel

Geef het voordeel van de twijfel

Redacteur Else Boer schippert tussen cynisme en naïviteit. 'Om naïviteit te vermijden, besloot ik dat cynisme een adequate reactie op de wereld was. Maar het continu bevragen van mensen en hun beweegredenen is vermoeiend.' Lees meer

Alles vijf sterren: 14

Geen douche, geen geloof, geen adem

Deze week worden we blij van een zeiltripje naar het Markermeer, een serie over verkeerd geplaatste bewijslast, en een dansvoorstelling van Arnhemse meisjes. Lees meer

Hard//talk: Greta Thunbergs requiem voor een droom

Greta Thunbergs requiem voor een droom

Thunberg deinst er niet voor terug een onderdeel te worden van haar eigen verhaal. Lees meer

Automatische concepten 26

Over de column (niets dan goeds?)

Iduna schrijft al jaren columns voor Hard//hoofd en vraagt zich af: hoe komt het toch dat ze ergens alsnog verwarde gevoelens heeft bij het fenomeen 'column'? Een overpeinzing die terugvoert naar Iduna's jaren op de universiteit en de twijfel over de plek die ze in mag nemen in de wereld. Lees meer

Het verlies van succes 2

Het verlies van succes

In een tijd waarin het steeds noodzakelijker lijkt te worden om prestaties te etaleren, denkt Mare Groen na over het systeem achter onze opvattingen aangaande succes dan wel mislukking. Ik lig nog steeds op bed en ben de hele dag niet buiten geweest. Het is 20.00 uur. Ik heb afgesproken om naar de film te... Lees meer

Tip: Durf hardop te dromen

Durf hardop te dromen

Rose Doolan vertrok jaren geleden naar San Francisco, met wilde plannen en weinig budget. Lees meer

 De blinddoek komt af

De blinddoek komt af

Vrouwe Justitia heeft haar blinddoek afgenomen. Lees meer

Column: Mammie

Mammie

'Arme mammie, sorry mammie!', hoort Trudy in de wachtkamer van het ziekenhuis. De irritatie die dit oproept komt vanuit een nooit gedichte kloof in het verleden. En dat heeft alles met het woord 'mammie' te maken. Lees meer

De geruchten zijn waar. Lees Hard//hoofd nu ook op papier!

Bestel op tijd je eigen exemplaar van de eerste editie, met als thema: ‘Ik’. We hebben drie covers ontworpen. Kies je favoriet.

Bestellen